หกปีผ่านไป… ห่วง (อยู่ห่าง ๆ) #4
1243 คำ
ทว่าทุกเรื่องของคุณหนูพระพาย เจ้านายมีคำสั่งให้จัดสรรสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอเสมอ ทั้งยังคอยติดตามผลอยู่เป็นระยะ ๆ แต่เมื่อเอ่ยปากแล้วว่าจะไม่ไปพบเธอ เขาก็ไม่ไปพบเธอเลยดังเช่นหกปีที่ผ่านมา
“นิโคลัย แล้วเรื่องไอ้โอเล็กนั่นว่ายังไงบ้าง” อันเดรถามต่อ
งานของอีวานส่วนใหญ่มักจะเกี่ยวข้องกับธุรกิจทุกอย่างในประเทศไทยและในทวีปเอเชีย รวมไปถึงเรื่องของพระพาย แต่ในส่วนงานของนิโคลัยจะค่อนข้างใกล้ชิดกับอันเดรมากกว่า เขาจะรับผิดชอบดูงานในรัสเซียและโซนอื่น ๆ ครอบคลุมทั่วโลก โดยเฉพาะเรื่องของศัตรูคู่อริของอันเดร ก็เป็นขอบข่ายงานที่เขาต้องติดตามอย่างใกล้ชิดเช่นกัน
“ช่วงนี้คุณโอเล็กวางตัวนิ่งเหมือนจะไม่ก่อกวนอะไรเจ้านาย แต่สายข่าวของผมรายงานมาว่าเขาเริ่มวางแผนการตีตลาดในแถบเอเชียแล้วครับ คนของเรารายงานว่าช่วงนี้คุณโอเล็กมีปัญหาเรื่องเงินหมุนเวียนเพราะซื้อเครื่องบินลำใหม่ไปสองลำ แล้วที่กำลังเป็นข่าวฉาวตอนนี้ก็เรื่องแฟนสาวของเขาที่โดนซ้อมแต่ปิดข่าวไปแล้วครับ” น้ำเสียงของนิโคลัยจริงจังขึ้นมาทันที ถึงแม้เขาจะชอบแหย่เจ้านายในเรื่องคุณหนูพระพาย แต่ถ้าเป็นเรื่องงานเขาไม่เคยพลาด
“หึ! น่ารำคาญจริง” อันเดรพ่นลมออกจากจมูกอย่างอารมณ์เสีย โอเล็กเป็นเจ้าของสายการบินคู่แข่งที่ทำทุกวิถีทางที่จะเบียดเอสพีแอร์ไลน์ลงจากสายการบินอันดับหนึ่งให้ได้ ดังนั้นวิธีการต่าง ๆ ที่เขาทำจึงล้วนแต่เป็นวิธีการที่สกปรก “เอาเถอะ จับตาดูให้ดีแล้วกัน สันดานมันยิ่งชอบเล่นสกปรกอยู่ งานอื่น ๆ ก็ไปทำให้เสร็จด้วย” อันเดรกำชับกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ก่อนจะยกแขนซ้ายขึ้นมาดูนาฬิกา “คืนนี้มีงานเลี้ยงที่บ้านของรัฐมนตรี นายมารับฉันตอนหกโมงแล้วกันนะ”
พอได้ยินเจ้านายเอ่ยปากถึงงานเลี้ยง นิโคลัยก็อดประชดกลับไปไม่ได้
“ไม่เผื่อเวลากลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวหน่อยเหรอครับ ลูกสาวท่านรัฐมนตรีก็สวยถูกใจเจ้านายอยู่ไม่ใช่เหรอ”
เจ้านายของเขาไปงานเลี้ยงทีไรไม่เคยได้กลับมาคนเดียว ต้องมีสาวสวยสักคนกลับมาด้วยทุกครั้ง บางทีก็คนที่เขามีข่าวควงด้วยเป็นประจำ หรือบางทีก็เป็นคนใหม่ที่ได้พบเจอในงานแล้วเกิดความพึงพอใจ อย่างเช่นลูกสาวท่านรัฐมนตรีที่เจ้านายของเขาจะได้พบเจอในงานคืนนี้ ฝ่ายหญิงแสดงออกอยู่เสมอว่าสนใจในตัวเขาไม่น้อย
นิโคลัยรู้ว่ามันเป็นธรรมชาติของชายหนุ่มรูปงามผู้เพียบพร้อมอย่างอันเดร อีกทั้งเขาเองก็ยังหนุ่มแน่นความต้องการเรื่องนี้จึงมีมากเป็นปกติ ถึงนิโคลัยจะไม่เห็นด้วยอย่างไร แต่ท้ายสุดแล้วมันก็เป็นเรื่องของเจ้านายทั้งสิ้น สิ่งที่นิโคลัยทำได้จึงมีเพียงแต่การเย้าแหย่ประชดประชันเท่านั้น
“นิโคลัย!” อันเดรคำรามชื่อีกฝ่ายเสียงต่ำ นึกรำคาญใจที่ลูกน้องคนสนิทไม่พลาดที่จะกัดเขาในทุกครั้งที่มีโอกาส
“ครับผม วันนี้เจ้านายมีประชุมตอนสิบโมงเช้านะครับ เรื่องเครื่องบินลำใหม่ บ่ายสองประชุมวางแผนไตรมาสที่สามครับ” นิโคลัยเตือนอันเดรขึ้นมา อันเดรครางรับในลำคอ
“เกาะเปก้าที่ฉันอยากได้ นายหน้าว่ายังไงบ้างล่ะ”
เกาะเปก้าอยู่ทางตอนใต้ของยุโรป เป็นเกาะที่สวยมาก ตอนที่อันเดรเดินทางไปทำธุรกิจที่สเปนก็ได้พบกับนักธุรกิจคนหนึ่งที่เล่าเรื่องนี้ให้เขาฟัง
“ตอนนี้ผมให้คนของเราคุยกับเจ้าของเกาะอยู่ครับ เจ้าของคนปัจจุบันไม่เดือดร้อนเรื่องเงินจึงตกลงเรื่องราคายังไม่ได้ครับ”
“ฉันอยากได้ นายก็รู้ว่าฉันอยากสร้างบ้านพักตากอากาศที่นั่น ถ้าไม่สำเร็จฉันจะไปคุยเอง หลังประชุมเสร็จเรียกฝ่ายการเงินให้ด้วยนะ ทำไมงบรายจ่ายของเดือนที่แล้วมันแปลก ๆ” อันเดรมองเอกสารในมือพลางคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ
“ครับเจ้านาย” นิโคลัยจดคำสั่งลงในไอแพดที่ถืออยู่ทันที ก่อนจะพยายามหว่านล้อมต่อ “หลายปีแล้วนะครับเจ้านาย ไม่อยากกลับไปเห็นหน้าเธอเหรอครับ”
“…”
“ผมไม่กวนเจ้านายแล้วดีกว่า” นิโคลัยถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจที่เจ้านายของเขาหัวแข็งเหลือเกิน แต่แล้วมือที่กำลังจับปากกาเซ็นเอกสารของอันเดรก็ชะงัก ก่อนเอ่ยขึ้นมาเมื่อนึกได้
“นายส่งของขวัญให้ยัยหนูหรือยัง”
“ส่งแล้วครับ”
“ดีมาก ของได้ตามที่ฉันสั่งใช่ไหม” เจ้าของเสียงทุ้มยังคงสนใจเอกสารตรงหน้า ทำราวกับว่ากำลังพูดเรื่องฝนฟ้าอากาศอย่างไรอย่างนั้น
“ผมว่าคุณหนูไม่อยากได้ของขวัญหรอกครับ ที่เธออยากได้คือได้เจอหน้าเจ้านายมากกว่า เห็นคุณรานีบ่นให้ฟังว่าเธอเหงาครับ” นิโคลัยรายงาน
“สั่งดอกกุหลาบสีขาวไปให้เธอ ยัยหนูชอบดอกกุหลาบสีขาว” อันเดรออกคำสั่ง เขาจำได้ว่าเธอเคยพูดให้ได้ยินตอนอยู่ในงานศพท่านดำรง นิโคลัยก้มศีรษะให้ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องไป
ลับหลังนิโคลัย อันเดรปิดเปลือกตานิ่งพลางเอนหลังพิงเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างใช้ความคิด ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินไปที่มินิบาร์ที่มีเครื่องดื่มหลากหลายชนิดตั้งเรียงรายกันอยู่ ก่อนจะรินวิสกี้ลงในแก้วใสแล้วยกขึ้นดื่ม ปล่อยให้ของเหลวรสชาติแสบร้อนไหลผ่านลำคอไปจนขมปร่า
มันช่วยไม่ได้… เขาบอกกับตนเอง ลึก ๆ ในใจก็หงุดหงิดพวกลูกน้องคนสนิทอย่างนิโคลัยและอีวานที่เอาแต่ขยี้เขาในเรื่อง ‘การแต่งงาน’ เหมือนกัน ทำให้ชีวิตปกติของเขาที่มักจะพัวพันอยู่กับสาวงามกลายเป็นเรื่องผิดมโนธรรมขึ้นมาเสียอย่างนั้น
ในตอนนั้นที่ได้เจอกัน… พระพายยังเด็กมาก เธอเปรียบเสมือนไข่ในหินที่ควรค่าแก่การทะนุถนอมดูแลรักษาไว้อย่างดีเท่าชีวิต ไม่ใช่เครื่องบำบัดหรือนางบำเรอให้เขาได้ระบายความใคร่เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาในชีวิต และนี่ก็เป็นหนึ่งในหลาย ๆ เหตุผลที่ทำให้หกปีมานี้เขาไม่มีหน้าไปเจอเธอเลยสักครั้งเดียว แม้แต่รูปของเธอที่อีวานส่งมาให้เขาก็ไม่กล้ามอง
ความผิดโทษฐานไม่ให้เกียรติคู่สมรสนี้ อันเดรจะชดเชยให้เธอแน่นอน… เขาจะไม่ผูกมัดกักขังพระพายไว้กับตัวเองอีกต่อไป เธอสมควรได้เจอคนดี ๆ … คนที่จะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจเหมือนกับที่เขาทำ
ทันทีที่พระพายอายุครบยี่สิบสองปีบริบูรณ์ เขาจะหย่าเพื่อคืนชีวิตอิสระให้ เธอจะได้มีชีวิตเป็นของตัวเองอย่างสมบูรณ์ เขาจะลบประวัติการแต่งงานระหว่างเธอกับเขาออกไป จะไม่ยอมให้การแต่งงานนี้ต้องกลายเป็นรอยด่างพร้อยในชีวิตของเธอเป็นแน่
……
- ผู้เขียน
