หกปีผ่านไป… ห่วง (อยู่ห่าง ๆ) #1
1095 คำ
เป็นเวลากว่าหกปีแล้วที่พระพาย เทพหัสดีภักดิ์ต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักที่สุดในชีวิตไป เวลานี้หญิงสาวเติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยสะพรั่ง จากลูกเป็ดขี้เหร่ผมสั้นตอนนี้ได้เปลี่ยนมาเป็นสาวผมยาวดำนิ่มราวกับเส้นไหม เครื่องหน้าสวยสดใสราวกับตุ๊กตาเดินได้ ชีวิตที่เติบโตมาภายใต้การปกครองของอันเดรผู้ที่เธอให้สมญานามเขาว่า ‘ผู้ชายไร้หัวใจ’ เพราะข่าว ‘คาว’ ของเขาที่ดังมาเข้าหูเธอหรืออ่านเจอในโซเชียลนั้นทำให้เธอไม่ชอบใจเอาเสียเลย เธอคิดมาตลอดว่า ‘อันเดรเป็นของเธอ’
ตั้งแต่ที่พระพายมาอยู่ภายใต้การปกครองของเขาและเริ่มรู้จักกับคำว่ารัก ในหัวใจเธอก็มอบให้เขาไปหมดทั้งใจ เธอถูกเลี้ยงดูมาแบบไข่ในหิน อยากได้อะไรเขาก็ไม่เคยขัดใจ ทว่าเธอกลับไม่เคยได้พบเขาตัวเป็น ๆ อีกเลยหลังจากงานศพคุณปู่ของเธอ เขากับเธอเหมือนอยู่กันคนละโลก หากเธออยากได้อะไรต้องติดต่อคนกลางอย่างอีวานเพียงคนเดียวเท่านั้น เธอผ่านการเคี่ยวกรำอย่างหนักจากพี่เลี้ยงที่อีวานหามาให้จนเธอกลายเป็นหญิงสาวที่มากเสน่ห์เต็มไปด้วยความสามารถ เธออ่านออกเขียนได้หลายภาษาทั้งไทย อังกฤษ จีน และยังสื่อสารภาษารัสเซียได้อีกด้วย เนื่องจากเป็นภาษาหลักของอันเดร
อีวานส่งเธอเข้าโรงเรียนอินเตอร์ที่ดีที่สุดในประเทศไทย เธอต้องเรียนทำอาหารและยังแอบไปเรียนเปียโนเพิ่มอีกด้วย นอกจากนี้ยังมีครูสอนเรื่องบุคลิกภาพ การวางตัว และสอนแต่งหน้า พระพายเหมือนเจ้าหญิงคนหนึ่งที่ได้รับการเรียนการสอนแทบทุกด้านเพื่อออกงานสังคมและเตรียมพร้อมสำหรับทำหน้าที่ของตนในอนาคต
ตอนนี้เธอกลายมาเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกสวยงามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ ท่วงท่าการเดินการนั่งราวกับหงส์ แต่มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ ในเมื่อที่เธอเรียนมาทั้งหมดเพื่อที่จะได้เป็นผู้หญิงที่คู่ควรกับอันเดร ทว่าเขาไม่เคยแม่แต่จะเฉียดกายเข้ามาใกล้เธอด้วยซ้ำ แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่เคยโทรมาถามข่าวคราวด้วย มันน่าน้อยใจนัก เธอรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้งให้อยู่คนเดียวแม้ว่าจะมีพี่เลี้ยงก็ตาม มันเป็นเพราะเธอต้องการเขา !
หากพูดกันตามจริงอีวานบอกกับเธอว่าเขางานยุ่ง แต่ทำไมเขาถึงมีเวลาควงผู้หญิงพวกนั้นออกงานได้ล่ะ แถมยังพาไปกินข้าวอีก พระพายแอบสืบมาว่าเขาเลี้ยงดูผู้หญิงไว้หลายคน แค่คิดเรื่องนั้นเส้นเลือดในสมองของเธอก็จะแตกแล้ว ในขณะที่เธอนั้นเฝ้ามองและเทิดทูนเขาว่าเป็นฮีโร่ เป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอมอบหัวใจให้ ทว่าเขากลับไม่เคยให้ค่าเลยสักนิด พระพายเคยคิดจะหาเรื่องให้เขามาสนใจด้วยการสร้างสถานการณ์ แต่อีวานก็พูดกรอกหูเธอว่า เจ้านายของเขาทำงานหนักแค่ไหน เพื่อบริษัทและลูกน้องหลายหมื่นที่ต้องดูแล เป็นการบอกเล่ากลาย ๆ ว่า เขาทำงานหนักเพื่อพวกเราทุกคน และเธอไม่ควรหาเรื่องให้เขาปวดหัวอีก
“คุณหนู วันนี้มีเรียนพิเศษภาษาจีนสองชั่วโมงนะคะ แล้วก็เรียนทำอาหารกับเรียนทำขนมอย่างละหนึ่งชั่วโมงค่ะ จะจบคอร์สแล้ว อีกหน่อยคุณหนูก็จะเป็นอิสระแล้วค่ะ” ผู้ดูแลเอ่ยบอกคุณหนูพระพายที่นั่งทำหน้าตาเบื่อหน่ายอยู่
“พี่รานีขา หนูพายเหนื่อย เรียนอะไรนักหนาก็ไม่รู้” พระพายทำปากยื่นไม่พอใจแต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เธอเรียนมอปลายแบบสอบเทียบวุฒิ GED เป็นหลักสูตรของอเมริกันเพราะอยากเรียนจบไวกว่ากำหนด เธอทุ่มเทมากจนสามารถคว้าใบปริญญามาแล้วหนึ่งใบคือบริหารธุรกิจในระยะเวลาอันสั้นกว่ากำหนดตามที่อันเดรต้องการเพื่อปูทางให้เธอเข้าไปดูแลงานในบริษัท และตอนนี้ก็จบปริญญาตรีสาขามนุษยศาสตร์มาอีกใบ เธอและเพื่อนสนิทวางแผนกันไว้ว่าจะพากันสมัครเป็นแอร์โฮสเตส
“คุณหนูของพี่รานีเก่งอยู่แล้วค่ะ” รานีพี่เลี้ยงที่มีหน้าที่ดูแลพระพายปลอบใจขึ้นมาเพราะเธอรู้ว่าคุณหนูนั้นอดทนและเก่งมากขนาดไหน แม้จะยิ้มแย้มอยู่เสมอแต่เธอก็เหงาไม่น้อยเช่นกัน
“หนูพายก็บ่นไปแบบนั้นแหละค่ะ เคยขัดได้ที่ไหนล่ะคะ” พระพายกอดแขนรานีอย่างออดอ้อนราวกับลูกแมวตัวน้อย แน่นอนว่าเธออยากจะอ้อนเอาอะไรแน่ ๆ “พี่รานี หลังจบคอร์สเรียกบีให้หนูพายด้วยนะคะ หนูพายอยากออกไปข้างนอกค่ะ”
“คุณหนูจะไปไหนคะ แล้วไม่เอาโทมัสไปด้วยเหรอคะ” ราณีเอ่ยเพราะถูกสั่งให้ดูแลพระพาย การที่เธอจะออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มีสมาร์ตโฟนนั้นดูจะอันตรายมากเกินไป
“หนูพายอยากไปเดินห้างซื้อของวันเกิดให้โทมัสค่ะ แล้วก็อยากซื้ออุปกรณ์ทำเค้กด้วย อีกสองอาทิตย์ก็วันเกิดโทมัสแล้ว พี่รานีอย่าพูดเรื่องนี้นะคะ เราจะจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ค่ะ บอกโทมัสว่าให้เขาพาคนไปจัดการทำความสะอาดโรงยิมค่ะ” หญิงสาวบอกเหตุผลทันที พร้อมกับส่งแววตาขี้อ้อนให้รานีจนเธออดที่จะขำออกมาไม่ได้
“รับทราบค่ะ แต่ตอนนี้คุณครูมาแล้วนะคะ ไปค่ะ ไปเรียนกันจะได้เสร็จเร็ว ๆ คุณหนูจะได้หายเบื่อไงคะ” รานีพูดก่อนจับจูงพระพายไปเรียนวิชาตามตารางที่วางเอาไว้
หลังจากจบคลาสเรียนพิเศษ พระพายก็แต่งตัวสบาย ๆ เพื่อจะออกไปข้างนอก ขณะที่โทมัสเอ่ยถามเพราะรู้สึกกังวลไม่น้อย เขาเป็นบอดีการ์ดส่วนตัวของพระพายมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา มีหน้าที่ติดตามดูแลเธอไม่ให้คลาดสายตา เรียกได้ว่าเป็นมือขวาของพระพายเลยก็ว่าได้
…
- ผู้เขียน
