"ขอบคุณมากนะคะ ^_^" ฉันบอกคนของพี่ไคโตะที่ขับรถมาส่งที่หน้าบริษัท ก่อนจะเดินไปรวมกับเพื่อนๆ ที่มาถึงก่อนแล้ว
ตอนที่ฉันตื่นมาก็ไม่พบร่างสูงแล้ว และพอเดินออกมาจากห้องก็เห็นกระดาษแผ่นเล็กที่ถูกร่างสูงเขียนวางไว้บนโต๊ะอาหาร นั่นจึงทำให้ฉันถึงกับต้องอมยิ้มทันที ก่อนที่จะกินอาหารที่เขาทำให้แล้วรีบทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ
พี่มีงานเช้า ตอนบ่ายเจอกันครับเมีย รักนะครับ
"งั้มๆๆ หวัดดีณิชา ^_^"
"หวัดดีจ๊ะแพม คริส ทำไมพวกเธอมาเช้ากันจัง? "
"ก็คริสน่ะสิปลุกฉันเช้ามากเลย"
"มาช้าเดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าวอีก"
"ค่าา"
"คิคิคิ"
"แล้วนี่กินข้าวเช้ามาแล้วเหรอณิชา หิวมั้ย ของฉันซื้อขนมปังมาเยอะเลยนะ ^_^"
"ฉันกินมาแล้วล่ะ ^_^"
"โธ่ เธอต้องกินเช้ามากๆ แน่เลยถึงมาทันแบบนี้"
"ก็...แหะๆๆ ^_^" ที่จริงฉันไม่ได้ทำเองหรอกนะ ถ้าฉันทำกินเองคงมาไม่ทันขึ้นรถหรอกนะ
"สวัสดีค่ะ/สวัสดีค่ะพี่ริน"
เมื่อเห็นว่าพี่รินเดินมารว
