น๊อตเปิดประตูเข้ามาในคฤหาสน์หุ่นพยนต์ทำให้เกิดเสียงดังก้องไปทั่วห้อง ท่ามกลางความมืดที่เงียบสงัดอยู่ๆเงาร่างสีดำก็พุ่งเข้ามาใส่เขาทั้งซ้ายขวา น๊อตผงะก้าวถอยหลังก่อนจะวาดวงกลมในอากาศแล้วท่องอาคมหยุดการเคลื่อนไหว
“สะมัท” ดูเหมือนอาคมจะได้ผลเพราะทั้งคู่หยุดนิ่งอยู่กับที่ ฉันซึ่งอยู่ข้างหลังเตรียมเหรียญสิบกำลังจะขว้างออกไปก็หยุดมือเอาไว้เช่นกัน น๊อตยืนนิ่งตะลึงไปครู่หนึ่ง ฝั่งซ้ายมือคือเชนซึ่งเรารู้จักกันดีอยู่แล้ว แต่ฝั่งขวามือคือผู้หญิงในชุดขาวที่เขาทำหน้าเหมือนจะรู้จัก เขาขยับตัวก้าวช้าๆเข้าไปใกล้เธอซึ่งยังคงหยุดนิ่งตัวแข็งทื่อก่อนจะใช้นิ้วไล้ปอยผมของเธอไปทัดหูเผยให้เห็นใบหน้าซีดขาวชัดเจนขึ้นในความมืด เขาปล่อยมือก่อนเบิกตากว้างแล้วพึมพำออกมา “อาแนน”
ฉันหันขวับไปหาน๊อตด้วยความตกใจ “อาแนนหรือ”
“เธอควรจะตายไปแล้วนี่” น๊อตยังคงตกใจทำอะไรไม่ถูกแต่ความสนใจของฉันอยู่ที่เชน ฉันรีบเข้าไปหาเชนพยาย
