ตอนที่1 แสนดีไม่ใช่แสนเลว (2)
1123 คำ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“โธ่เอ๊ย ไม่มีห้องน้ำห้องอื่นว่างแล้วหรือไง!”
ที่เลือกมาใช้ห้องน้ำในชั้นประหยัด ก็เพราะมีจำนวนห้องที่ค่อนข้างเยอะ อยู่ในส่วนกลางและท้ายลำ จะเข้านานอย่างไรก็น้อยครั้งจะมีคนมาเคาะประตูไล่ เว้นจะตกอยู่ในสภาพอากาศแปรปรวนพนักงานต้อนรับจึงจะเรียกให้กลับไปนั่งรัดเข็มขัด
แสนดีกระชากทิชชูมาเช็ดมือและขยำทิ้งอีกครั้ง หล่อนยังไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ รู้สึกโกรธตลอดเวลา อยากกรีดร้อง อยากด่าทอ อยากต่อว่า อยากส่งทุกอารมณ์ความรู้สึกที่อัดแน่นภายในกายออกไปให้คนที่เข้ามารบกวน จึงเตรียมจะระเบิดอารมณ์รุนแรงใส่โดยเดินชนไหล่คนๆ นั้นให้เขาล้มลงกับพื้น และถ้าหากมีเรื่องกัน ก็ดีเลย ติดคุกที่สนามบินสักสองสามคืนจะได้มีข้ออ้างให้กลับไปเยือนนรกขุมนั้นช้าลง
แต่แล้วแสนดีก็ต้องหวืดเกือบล้ม เพราะชายที่ยืนขวางประตูตัวสูงกว่าหล่อนมาก อีกทั้งยังเบี่ยงตัวหลบก่อนหล่อนจะเดินสวนออกไป
“ยังนิสัยไม่ดีเหมือนเดิมเลยนะแสนดี หรือจะให้พี่เรียกน้องว่าแซนดี้เหมือนพวกเพื่อนฝรั่ง?”
ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ปลดแมสค์แค่ข้างเดียวให้หญิงสาวได้เห็นหน้า เผื่อจะช่วยให้อารมณ์ร้อนของหล่อนเย็นลงบ้าง ก่อนจะใส่ไว้เหมือนเดิม ไม่ต้องการให้คนไทยบนเที่ยวบินนี้จำหน้าเขาได้
เขาคือ ‘ภาคย์’ อดีตนักธุรกิจหนุ่มที่ผันตัวเข้ามาเล่นการเมือง รั้งอันดับ 10 ใน สส. บัญชีรายชื่อพรรคเกียรติยศไทย ภายใต้การนำของพ่อแสนดี ที่เพิ่งจะชนะการเลือกตั้งครั้งล่าสุดมาอย่างไม่ขาดรอยมากนักเพราะทิ้งห่างพรรคคู่แข่งมาแค่ 10 ที่นั่ง เขาเตรียมเข้าไปทำงานในสภาอันทรงเกียรติ แต่จะในฐานะฝ่ายรัฐบาลหรือฝ่ายค้าน แสนดีตอบไม่ได้
เขาอายุมากกว่าแสนดีสิบกว่าปี ทว่ามือสองข้างของหล่อนกลับแข็งกระด้างเกินกว่าจะยกมือไหว้ เคยเห็นหน้าค่าตามานาน ตั้งแต่แสนดียังเป็นเด็กเลยก็ว่าได้ เพราะภาคย์เคารพนับถือพ่อหล่อนมากจนแทบถวายหัวให้ เมื่อพ่อหล่อนชักชวนมาเล่นการเมือง โดยขายฝันให้ภาคย์ฟังว่าจะบริหารประเทศเป็นไปอย่างนั้นอย่างนี้ ภาคย์ก็โง่กระโดดลงมาเล่นการเมือง
ที่แสนดีด่าว่าโง่ เพราะเขาเลือกที่จะเชื่อมั่นในตัวพ่อของหล่อน
คนที่มีจิตใจโหดเหี้ยม ยืนมองแม่หล่อนทุกข์ทรมานตายต่อหน้า ด้วยน้ำมือเมียของเขา มันไม่เหลือความเป็นคนในสายตาของแสนดีมาตั้งแต่ตอนที่หล่อนยังอายุแค่แปดขวบ! แสนดีเกลียดทรงภพ รวมไปถึงทุกคนที่อยู่รอบตัวของทรงภพ ถ้าพวกเขาไม่เลวเหมือนกัน มีเหรอจะคบกันได้
ตัวของภาคย์เอง แสนดีไม่ได้เลื่อมใสเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นเขา แสนดียังคงมีความคิดจะชนแรงๆ ให้เขาล้มลงบนพื้นอยู่ดี
ครั้งนี้ภาคย์ก็ยังเบี่ยงหลบทัน
“พี่รู้นิสัยเธอดี ไม่ได้กินพี่หรอก”
แต่วินาทีต่อมา ภาคย์ต้องร้อง โอ๊ย! เสียงดังจนคนหันมามองครึ่งลำ ปลายรองเท้าส้นสูงของแสนดียกสูงเหยียบขยี้ลงบนรองเท้าผ้าใบของเขา
ภาคย์เจ็บจนถึงขั้นอุ้มเท้าตัวเองขึ้นมากระโดดเป็นกระต่ายขาเดียว
“ดีใจที่ได้เจอกัน กำลังอยากทะเลาะกับใครสักคนพอดีเลย”
“แสนดี! นิสัยเสียที่สุด!” ภาคย์วางเท้าลงพื้นตามมาคว้าท่อนแขนเรียวบางดึงเด็กดื้อให้กลับมาคุยกัน อย่าเดินหนีไปง่ายๆ อย่างนี้
“เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวไม่น่ารักสักที เพราะแสนดีนิสัยแบบนี้ไง ลุงภพถึงได้หวง ได้ห่วง กลัวแสนดีจะนิสัยเสียจนไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม ต้องอยู่ตัวคนเดียว ปีนี้แสนดีครบ 25 แล้วนะ ไม่ใช่เด็ก ที่จะทำตัวเอาแต่ใจยังไงก็ได้ ถ้าแสนดีไม่ปรับปรุงตัว ถึงจะเรียนจบสูง แต่อย่าหวังเลยว่าจะหางานทำได้”
“อย่าดูถูกกันนักสิ คนที่เมืองนอกไม่ได้ใจแคบเหมือนคนที่เมืองไทยหรอกนะ ที่แค่ลุงภพของนายโทรครั้งเดียวก็พร้อมจะไล่ฉันออกจากงานทันที” แสนดีไม่แคร์ภาคย์ ปัดมือเขาทิ้งไป
“แล้วรู้ไว้ซะด้วยนะ ถ้าฉันไม่ต้องกลับไทยไฟล์ทนี้ ฉันคงเริ่มทำงานในมหาวิทยาลัยไปแล้ว ไม่ได้จนมุม อับจน ถึงขั้นต้องให้คนชอบเลียแขนเลียขาคนชาติชั่วมาชี้หน้าสั่งสอน”
“พี่ไม่เข้าใจ ทำไมแสนดีชอบพูดจาไม่ดีถึงลุงภพ ไม่สำนึกบุญคุณเลยใช่ไหม ที่ลุงภพดูแลแสนดีแทนในส่วนของแม่ที่ดูแลแสนดีไม่ได้”
เพียะ!
“อย่าพูดว่าเขาดูแลฉัน ถ้ายังไม่รู้ว่าเขาทำอะไรกับแม่ฉัน!”
“แสนดี!”
ซีกหน้าภาคย์สะบัดรุนแรงไปตามแรงตบ เขาอายุสามสิบเก้าปี อยู่ในวัยที่มีวุฒิภาวะสูงกลับถูกตบโดยเด็กเอาแต่ใจไม่รู้จักโต ภาคย์เลิกอยากยุ่งเกี่ยวหรือพูดคุยกับเด็กนิสัยไม่ดีทิ้งแสนดีไว้ตรงนั้น กลับไปนั่งที่ของตัวเองในชั้นธุรกิจซึ่งอยู่เหนือไปทางซ้ายมือถัดจากที่นั่งของแสนดี
ส่วนที่นั่งคู่ข้างหน้าหล่อน แสนดีสังเกตเห็นดวงหน้าหลับปุ๋ยของเด็กหญิงพิมพ์ฝันกับเด็กหญิงพลอยฝัน ลูกสาวฝาแฝดของภาคย์ แสนดีกลอกตาไปทางอื่นไม่อยากสนใจเด็กทั้งสอง และพ่อของเด็ก กระแทกบั้นท้ายลงที่นั่งของตัวเอง อารมณ์ยังคงขึ้นสูงไม่มีวี่แว่วว่าจะลดลง ภาคย์อยากจะจ้องหน้าหล่อนนานแค่ไหนก็ตามใจ แสนดียังคงเชิดคางขึ้นสูง ไม่แคร์เขา
ผู้หญิงทรงซ้อเห็นแค่ดวงตาของภาคย์คุ้นๆ ว่าเขาใช่ สส. พรรคเกียรติยศไทยหรือเปล่าจึงยื่นมือมาสะกิดถามผู้หญิงหน้าเหวี่ยง
“น้องคะ ผู้ชายคนนั้นใช่ สส. ภาคย์ พรรคนายทรงภพไหม”
“ใช่ค่ะ ปาไข่เน่าใส่เลยไหม ฉันอาสาไปประกันตัวให้คุณ” แสนดีกลับมาพูดจาดีกับผู้หญิงทรงซ้อ ลอยหน้าลอยตาส่งรอยยิ้มสะอกสะใจไปให้ภาคย์ที่กัดฟันกรอด เพราะได้ยินการสนทนาของหล่อนในระยะเผาขน
- ผู้เขียน
