“ไม่มีอะไร ผมน่าจะวางรีโมตหมิ่นขอบโต๊ะ มันถึงได้หล่นลงมา”
“ฉันเก็บให้ค่ะ คุณรีบกลับเข้าไปคุยธุระต่อ อย่าให้ท่านประทีปกับท่านวิษณุรอนาน หนึ่งทุ่มคุณต้องออกไปกล่าวขอบคุณแขก เวลาจะไม่พอ”
“ไม่เป็นไร แค่นี้ผมเก็บเองได้”
หัวหน้าพรรคการเมืองที่ได้รับคะแนนเสียงอันดับหนึ่ง นั่งทับส้นเก็บรีโมตพลางเหลือบไปเห็นเศษขยะที่เขาไม่ได้ใช้ในถังทรงกลม มันไม่ใช่ถังขยะ แต่เป็นถังขนาดเล็กไว้ใส่ถุงเท้าใช้แล้ว ให้แม่บ้านนำออกไปซัก ผู้มาเยือนคงจะเข้าใจผิดถึงได้ทิ้งเศษทิชชูลงไป
“คุณกลับไปบอกท่านทั้งสองก่อนว่าไม่มีอะไร แค่ของตกเท่านั้น”
“ค่ะ” คุณหญิงแพรพรรณก้าวออกไป ดับทุกความสงสัยในใจแสนดีว่าทำไมถึงไม่เห็นหน้าค่าตาคุณหญิงภายในงานเลี้ยง มาหลบอยู่ในบ้าน เพราะมีแขกคนใหญ่คนโตมากกว่าแขกที่อยู่ข้างนอกมาเยี่ยมบ้านนี่เอง
ในตู้เสื้อผ้ามืดเกินกว่าแสนดีกับภาคย์จะมองเห็นแววตาสื่อความรู้สึกของกันและกัน แสนดีที่รู้นิสัยชั่
