ตอนที่ 2 คุณหนูก้นครัว 5
1106 คำ
ปัดมือเขาทิ้งก่อนโวยวายใส่ เจอหน้าภาคย์ทีไรแสนดีเป็นต้องหงุดหงิดทุกครั้ง ไม่รู้ว่าพรสินีกับเมียมโนในโซเซียลทั้งหลายกรี๊ดลงไปได้อย่างไร คำพูดคำจาสุภาพกับการวางตัวสุภาพบุรุษก็แค่ละครฉากหนึ่งเท่านั้น แสนดีไม่เชื่อเด็ดขาดว่านิสัยที่แท้จริงของภาคย์จะตรงปกกับที่ออกสื่อ
“มีอะไร?” นิ่วหน้าขมวดคิ้วถาม
“เปล่า พี่เห็นเธอยืนด้อมๆ มองๆ ไม่เข้าไปในงานเลยเดินมาดู”
“แค่นี้เนี่ยนะ ว่างมากนักเหรอ ถึงมายุ่งวุ่นวายกับฉัน”
“ไม่ได้ว่างนักหรอก พี่แค่เป็นห่วง กลัวแสนดีจะไม่มีเพื่อนคุย”
“ห่วงตัวเองเถอะ ฉันถูกเรียกกลับบ้านด้วยเหตุผลอะไร ก็น่าจะรู้อยู่แล้ว พ่อฉัน ไม่ได้อยากให้ฉันคุยกับใครเลยยกเว้นไอ้เหม่งคนนี้”
ดวงตาแสนดีมีประกายระยิบระยับ นึกออกว่าจะใช้ประโยชน์จากภาคย์อย่างไรดี คีบรูปถ่ายใบเล็กไว้ระหว่างนิ้วชี้กับนิ้วกลางยื่นไปให้ภาคย์
“คนนี้ใคร”
เขาอยู่ในแวดวงการเมืองมานานน่าจะรู้จักคนหลากหลายอาชีพมากกว่าแสนดี ที่ไปอยู่เมืองนอกหลายปีไม่ได้ติดตามข่าวสารบ้านเมือง วางมาดกอดอกเชิดหน้าไม่ได้มองว่าการที่ภาคย์ช่วยดูรูปเป็นบุญคุณ
“พ่ออยากให้ฉันแต่งงานกับเขา”
“ชีวกร ลูกชายนายทหารใหญ่ ยศสูงระดับเดียวกับลุงภพ”
“ขยะแขยง ฉันเกลียดทหารตำรวจที่สุดในโลก”
“รองลงมาก็นักการเมืองใช่ไหม”
“ถูกต้อง”
มองออกว่าภาคย์ประชดแต่แสนดีตอบอย่างไม่ยี่หระ เรือนร่างเพรียวบางในชุดราตรีเกาะอกสีขาว ขยับเข้ามายืนเคียงข้างภาคย์ที่ตัวสูงกว่ามากเพื่อมองตรงเข้าไปในงาน
“คนไหน”
“เข้าไปก็รู้เอง จะมาดักซุ่มแอบมองอยู่ตรงนี้ทำไม”
ภาคย์เอือมระอากับเด็กเอาแต่ใจ ชอบออกคำสั่งให้เขาทำตามอยู่เรื่อย ทั้งที่เขาอายุมากกว่าหล่อนสิบสี่ปี ห่างกันระดับนี้บางคนเป็นพ่อลูกกันได้เลย แต่แสนดีกลับไม่มีความเคารพยำเกรงในตัวเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“ไม่อยากช่วยก็ไม่ต้องช่วย เอาคืนมา”
เขาไม่ยอมคืน เก็บรูปนายชีวกรใส่กระเป๋ากางเกงหน้าตาเฉย
กุมมือแสนดีกึ่งจูงกึ่งลากเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยกัน
ภาคย์ไม่ได้วอกแวกทักทายแขกในงาน ย่ำเท้าเดินในแนวตรงเข้าไปสวัสดีเจ้าของงานที่ถูกล้อมรอบโดยคนใหญ่คนโตระดับประเทศ หนึ่งในนั้นคือนายชีวกร ลูกชายนายทหารยศใหญ่คนที่แสนดีมองหา
แคนดิเดตนายกรัฐมนตรีประจำพรรคเกียรติยศไทย เลื่อนสายตาลงมองข้อมือลูกสาวคนเล็กที่เพิ่งจะหลุดออกจากมือภาคย์ นักการเมืองหนุ่มอนาคตไกลคนที่ทรงภพจะผลักดันให้ขึ้นมาเป็นตัวตายตัวแทนเขาในอนาคต ถ้าเข้ามากับพรสินี หรือรวิวรรณ ภรรยาชายหนุ่มก็ว่าไปอย่าง
แต่นี่มากับแสนดี ลูกสาวนอกคอกของเขา
“ภาคย์กับแสนดี ทำไมมาด้วยกัน”
“แขกในงานเยอะมากครับ แต่ละท่านมีชื่อเสียงด้วยกันทั้งนั้น น้องแสนดีไม่กล้าเข้ามาคนเดียว ผมอาสาพาน้องเข้ามาสวัสดีทุกท่านครับ”
ภาคย์กราบสวัสดีผู้ใหญ่รอบวง ก่อนช้อนสายตาขึ้นออกคำสั่งกึ่งข่มขู่ให้แสนดีไหว้ตาม ยืนนิ่งอยู่ได้ ไม่เคยได้ยินเหรอเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ถูกสาวน้อยอายุอ่อนกว่าหลายปีแยกเขี้ยวใส่ในรอยยิ้มนั้น
เจ้าภาพโล่งอก ที่ลูกสาวนอกสมรสไม่สร้างปัญหาให้อับอายขายหน้า
“ไม่เคยรู้เลยนะครับ ว่านอกจากหนูพร ท่านทรงภพจะมีลูกสาวอีกคนที่รูปร่างหน้าสวยไม่แพ้กัน ไม่ทราบว่าเรียนจบอะไรมาเหรอจ๊ะหนู หรือยังเรียนไม่จบ หน้าตายังอ่อนๆ อยู่เลย”
ชายวัยใกล้เคียงกับทรงภพถามแสนดีโดยตรง เจ้าภาพเหงื่อตก เครียดจนจะเป็นไมเกรนกลัวแสนดีจะทำให้เสียหน้า เขาเพียงแค่ต้องการให้แสนดีแยกออกไปคุยกับชีวกรตามลำพัง ไม่ได้อยากให้เข้ามาร่วมวงสนทนากับผู้หลักผู้ใหญ่
“แสนดีเรียนจบปริญญาโทด้านการบริหารธุรกิจ ที่มหาวิทยาลัย... ในประเทศสหรัฐอเมริกาค่ะ หลังเรียนจบเข้าทำงานอัตราจ้างสัญญาระยะสั้นในมหาวิทยาลัย คอยช่วยงานศาสตราจารย์ กำลังจะได้ทำงานประจำ แต่ตัดสินใจปฏิเสธและลาออกกลับบ้าน เพราะคุณพ่ออยากให้กลับมาช่วยงานค่ะ”
นายทรงภพคอหักไปก่อนคนแรก ตามมาด้วยภาคย์ที่คอหักไปตามๆ กัน ไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่าแสนดีจะพูดจาเป็นผู้เป็นคนได้
“เรียนจบเมืองนอกเลยเหรอ น่าจะเรียนเก่งมากเลยใช่ไหม จบเมืองนอกก็ได้ภาษาด้วย น่าภูมิใจแทนท่านนายกของพวกเราที่มีลูกสาวเก่ง”
“ขอบคุณครับ หมดบ้านมีแค่น้องแสนดีที่เรียนจบปริญญาโทคนเดียว ผมถึงให้ท่านชวนตากรมาด้วย อยากให้เด็กๆ ทำความรู้จักกันไว้ครับ”
“เอาสิ ยังไงเราก็คนกันเอง ตากร ทักทายน้องแสนดีหรือยัง” นายทหารยศใหญ่ทั้งสองคนส่งเสียงสนับสนุนให้ลูกๆ ทำความรู้จักกัน
“สวัสดีค่ะพี่กร แสนดีอายุ 25 ปี คงจะไม่ได้อายุมากกว่าใช่ไหมคะ”
“พี่แก่กว่านิดหน่อยครับ” สายตาชีวกรไม่ปิดบังว่าถูกใจ
ภาคย์ยืนคั่นกลางเป็นหัวหลักหัวตอเห็นแล้วอยากจะเลียนแบบนิสัยไม่น่ารักของแสนดี ยื่นหน้าเข้าไปอ้วกใส่กลางวง เห็นได้ชัดว่าแสนดีเลือกที่รักที่ชัง ทีกับเขา ไม่เคยเรียกว่าพี่หรือพูดจาไพเราะเพราะพริ้งสักครั้ง คอยแต่จะชี้นิ้วสั่งให้ทำนั่นทำนี่ให้ ผิดกับนายลูกชายทหารยศใหญ่ เสียงหวานเชียว!
“แสนดีอยู่ตรงนี้นานๆ คุณพ่อกับแขกของคุณพ่ออาจจะสะดุดในการคุยเรื่องงาน แสนดีขออนุญาตชวนพี่กรออกไปหาอะไรกินได้ไหมคะ”
“ได้สิจ๊ะ ตามสบายเลยนะ” พ่อของชีวกรออกปากพูดด้วยตัวเอง
“เชิญครับน้องแสนดี” ชีวกรผายมือเชิญให้สาวสวยนำทาง
“ขอบคุณค่ะ” ท่าทางมีจริตมารยาของหญิงสาวกระแทกเข้ากลางเบ้าตาภาคย์อีกครั้ง เขาขบฟันทนมองแสนดีควงแขนนายชีวกรออกไปจากวงสนทนาของผู้ใหญ่ ตามสบายเลยแล้วกัน คบกันถึงขั้นแต่งงานก็ดีใจด้วย
- ผู้เขียน
