"เผื่อปิดเทอมหน้าหนูอัยญ์จะได้ช่วยแบ่งเบาภาระแม่นินได้บ้างน่ะ ช่วงนี้แม่นินต้องเหนื่อยอยู่คนเดียว หนูอัยญ์ไม่ได้เก่งด้านบริหาร ถ้ามีเวลาและโอกาสแบบนี้ก็อยากคว้าเอาไว้" ฉันบอกตรีญ่าไปแค่ความจริงครึ่งเดียว
หมับ..มือบางนุ่มนิ่มวางทับหลังมือฉันก่อนจะกำเบา ๆ ราวกำลังให้กำลังใจ
"ถ้ามีอะไรให้ตรีช่วย ไม่ต้องเกรงใจนะ หรือถ้าอยากมาเรียนรู้งานที่บริษัทคุณพ่อตรีด้วย เดี๋ยวตรีช่วยคุยให้"
ฉันยิ้มตาหยีให้เพื่อนรัก
เห็นไหม นี่แค่บอกว่าอยากได้ความรู้มาพัฒนาโรงแรมตรีญ่ายังอยากยื่นมือช่วยเลย แล้วถ้าเธอรู้เรื่องร้ายแรงอย่างที่ฉันเผชิญอยู่คิดว่าเธอจะนิ่งนอนใจได้หรือไง
"นี่ ๆ สองคนนั้นน่ะ อย่านั่งนิ่งสิ ยกซด ๆ " รันรันที่เหมือนจะกึ่ม ๆ แล้วตะโกนบอก ใบหน้าแดงก่ำ ตาเริ่มจะลอยไม่ต่างกับอีกคนที่ลุกขึ้นไปแดนซ์อยู่อีกมุมของห้อง
"กินต่อกันเถอะ แก้วนี้ขอให้พวกเราสี่คนเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป"
แกร๊ง! เสียงชนแก้วสาม
