ตุ้บ! ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มขนาดใหญ่ภายในห้องนอนสีหวานแหววแต่หัวใจห่อเหี่ยวเมื่อเรื่องหนี้คอยตามหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลา
ถามว่าทำไมฉันถึงไม่บอกแม่นินไปเลยว่ารู้เรื่องที่บริษัทคุณพ่อเป็นหนี้แล้ว? เพราะว่าฉันยังไม่อยากให้แม่นินเครียดกว่าเดิมไงล่ะ
วันนี้สภาพแม่นินที่ฉันเห็นก็ย้ำเตือนฉันแล้วว่าอย่าเพิ่งบอกความจริงเรื่องนี้ เพราะแค่นั้น แม่เลี้ยงฉันก็เครียดมากพอแล้ว
ถ้าท่านมารับรู้ว่าฉันรู้เรื่องที่ท่านเอาโรงแรมคุณพ่อไปเปิดประมูลโดยที่ไม่ปรึกษาฉันที่เป็นลูกสาวแท้ ๆ แม่เลี้ยงฉันจะคิดมากขนาดไหน
"ไอ้เชี่ยลัคมึงแม่งขี้โกงชัด ๆ"
ตอนที่กำลังจะลุกไปอาบน้ำ เสียงดังเจี๊ยวจ๊าวจากบ้านข้าง ๆ ก็ดังขึ้น ฉันทนความอยากรู้ไม่ไหวเลยเดินไปเปิดผ้าม่านออกดู
"กูโกงยังไง ไหนคุณกิเลนช่วยบอกทีครับ"
เสียงเย้าแหย่ของกลุ่มผู้ชายสามคนและหนึ่งหญิงสาวที่นั่งร่วมวงกันอยู่สนามข้างบ้านดึงความสนใจฉันจนไม่อยากเดินกลับไป
