EPISODE 5 :: อยากนอนกับฉันไหม
2240 คำ
จาจา :: พาร์ท
ร้านหมูกระทะ
'ผู้ชายของเธอ กำลังนอกใจเธอ'
คำพูดของเขายังติดอยู่ในหัวฉันไม่หาย ผู้ชายของฉันกำลังนอกใจฉันงั้นเหรอ...
ฉันเเค่ตะขิดตะขวงในใจเเค่นั้น เเต่ไม่ได้เชื่อหมอนั่นร้อยเปอร์เซนต์หรอกนะ
เขาดูน่าเชื่อถือตายเเหละ อีกอย่างเขาจะมารู้เรื่องฉันกับพี่เเทนได้ยังไง เพื่อนพี่เเทนก็ไม่ใช่หนิ
'อยากฉลาดขึ้น คืนนี้ที่เอ็มคลับ'
หมอนั่นจะสื่ออะไรกันเเน่...
"เห้ยจา.."
"เอ็มคลับ"
"อะไรนะ จะไปไหนอะ"
"อะไรของเขา.."
ห้วงความคิดผสมกับประโยคของเขาที่มันติดค้างในใจ ทำให้เลิกคิดไม่ได้เลยว่ากำลังจะมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น
"จาโว้ย!"
"เเม่ร่วง!"
ตะเกียบในมือร่วงลงพื้น ยัยชาเล่นตะโกนใส่หน้าฉันแบบนี้กะจะให้ฉันหัวใจวายตายเหมือนเจ้าของห้องห้าศูนย์แปดอีกหรือไง
ว่าเเต่หมอนั่นมีชื่อหนิ...
ชื่อเจย์มั้งถ้าจำไม่ผิด
"อะไรของเเกเนี่ยยัยชา ตกใจหมดเลย"
"ก็ฉันเรียกเเกไม่ได้ยินอะ"
"หะ ? มีอะไรอะ"
"เปล่า เห็นเเกนั่งบ่นงึมงำอยู่คนเดียว ฉันก็นึกว่าเป็นอะไรไปอะดิ"
"เเหะๆ งั้นเหรอ" ฉันขำเเห้งใส่ เเล้วก็กลับมานั่งหงอยต่อ
"เป็นไรป่ะเนี่ย ไม่ค่อยได้นอนด้วย.. หรือว่าจะเกิดภาพหลอนวะ"
"ไม่ใช่หรอก เเค่มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย"
ฉันไม่รู้ว่ามันใช่เรื่องที่ควรจะบอกหรือเปล่า เพราะบางทีอาจจะเป็นความงี่เง่าจากฉันเองที่ชอบคิดมาก
หรืออาจจะเป็นเพราะที่ผ่านมามันไม่เคยมีเรื่องให้ฉันตะหงิดเลย เเล้วทำไมฉันต้องมาคิดมากเพราะคำพูดตานั่นด้วย
ดูไม่เข้าท่าเอาซะเลย..
"เเกว่าพี่เเทนจะนอกใจฉันไหม.."
พรวด!
ฉันรีบหยิบทิชชู่ส่งให้ยัยชาที่สำลักน้ำจนหน้าเเหย ยิ้มแห้งให้เพื่อนสนิทเป็นการขอโทษที่โผลงเรื่องนี้ออกไปโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
"เห้ยใจเย็นดิ เอ้านี่ทิชชู่"
"เเกไปฟังใครมา" ยัยชารับทิชชู่ไปเเล้วถามฉันด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"คือ... มันอาจจะฟังดูเเปลกๆ เเต่ไอ้หื่นข้างห้องฉันบอกมาว่าผู้ชายฉันกำลังนอกใจฉันอยู่ ให้ไปที่เอ็มคลับคืนนี้.."ฉันบอกเสียงหงอยเหมือนน้องหมาเหงาเลยตอนนี้
เเต่เเทนยัยชาจะเตือนสติฉันว่าฉันกำลังคิดมากอยู่กลับทำสีหน้าเจื่อนๆ ใส่ฉันเเทน
มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้หรือเปล่า...
"จา.."
"ว่า" ฉันเงยหน้าเเล้วส่งยิ้มให้น้อยๆ
"ถ้าฉันบอกอะไรเเก เเกจะไม่โกรธใช่ไหม"
"โกรธเหรอ.. ทำไมต้องโกรธอ่ะ" ฉันถามกลับ
"เหอะน่า" ยัยชาทำหน้าอธิบายยาก เหมือนอยากจะเล่าแต่ก็กลัวอะไรบางอย่างอยู่
"อ้อ.. บอกมาสิ"
ถึงจะพูดออกไปเเบบนั้น เเต่เลี่ยงไม่ได้เลยว่าใจฉันมันเต้นเเรงมากจริงๆ
"วันนั้น.. ฉันเห็นพี่เเทนรับผู้หญิงคนนึงขึ้นรถไป ..เป็นดาวนิเทศศาสตร์"
"เเล้วทำไมเเกไม่บอกฉันอ่ะชา"
"ฉันกลัวเเกจะทะเลาะกับเขา อีกอย่างฉันก็เเค่เห็นเเค่นั้น ไม่ได้รู้ว่าหลังจากนั้นเขาไปไหน เขาอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้หนิ.."
"เพื่อนงั้นเหรอ.."
ฉันพยักหน้ารับช้าๆ มันก็จริงอย่างที่ชัชชาพูด เเต่ที่ฉันเริ่มคิดชึ้นมานิดๆ นั่นก็คือพี่เเทนไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิงเลยต่างหาก เเล้วเขาก็ไม่ได้เรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับฉัน
มันจะเป็นไปได้งั้นเหรอ ?
"พี่เเทนไม่เคยมีเพื่อนผู้หญิง"
"น้องหรือเปล่า อาจจะเป็นน้องก็ได้ไง"
"เขาเป็นลูกคนเดียว.."
"หรืออาจจะ.."
"เขานอกใจฉัน"
คำตอบที่ชัดเจนตอนนี้คือเขากำลังนอกใจฉัน
ถ้าสมมติฐานที่ฉันเอาไว้เป็นเรื่องจริง ฉันกับเขาก็คงต้องจบกันโดยที่ไม่ต้องหาความดีอื่นมาโต้เเย้ง
ถ้ากล้านอกใจกัน เรื่องอื่นก็คงมองข้ามไปได้เลย..
"ขอโทษนะจาที่ฉันไม่ได้บอกเรื่องนี้ ฉันกลัวว่าเเกจะไม่เชื่อฉัน.."
"ฉันจะเลือกไม่เชื่อใจคนที่หวังดีกับฉันได้ยังไง.."
"ขอบใจนะจา..ที่เชื่อฉัน"
"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ,, ว่าเเต่เเกเคยเห็นเขาไปกับใครอีกไหม"
"อืม"ยัยชาขานรับ
ฉันก้มหน้ามองตะเกียบ ก่อนจะกำมือเเน่น
ชัชชาไม่เคยโกหกฉัน เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่มัธยมปลาย มีเเต่จะหวังดีกับฉันซะมากกว่า
"เเกโอเคนะ ถ้าไม่โอเคก็ระบายกับฉันมาเลยเพื่อน" น้ำเสียงของคนตรงหน้าแสดงความเป็นห่วงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"ชัชชา ช่วยฉันด้วย" ฉันเบะปาก ก่อนจะเข้าไปโผกอดเพื่อนตัวเองเอาไว้
ฉันไม่เคยเเก้ปัญหาตัวเองได้เลยสักครั้ง เกิดมาเป็นจาจาทำไมถึงมีชีวิตที่ยุ่งเหยิงแบบนี้ ความรักที่เจ็บปวดรสชาติมันเป็นแบบนี้นี่เองสินะ
"ใจเย็นดิ เรายังไม่รู้เลยนะเว้ยว่ามันเรื่องจริงหรือเปล่า ลองโทรหาเขาก่อนไหม"ยัยชาว่าก่อนจะกอดตอบฉันกลับ
"พี่เเทนปิดเครื่อง"
ก่อนหน้านี้ฉันโทรเเล้ว เเต่เขาปิดเครื่อง ปกติเขาจะไม่ปิดเครื่องเเค่อาจจะไม่รับเพราะว่าคงจะอ่านหนังสือตามที่เคยบอกฉัน
เเละถ้าเรื่องที่นายปากปีจอพูดเป็นเรื่องจริง ...ฉันควรจะทำยังไงดี
"เอายังไงดี ฉันควรทำยังไงต่อ.." เบะริมฝีปากคล้ายคนจะร้องไห้ มันอธิบายความรู้สึกไม่ออก
เคยไหมอยากรู้ความจริง เเต่ก็กลัวมันมากเช่นกัน
"อืม.. ผู้ชายคนนั้นบอกให้ไปที่ไหนนะจา"
"เอ็มคลับ"
"ถ้างั้นก็ไปกัน ฉันจะช่วยเเกเอง"
ฉันเงยหน้ามองเพื่อนสนิทตัวเอง ก่อนจะกัดริมฝีปากล่างเบาๆ
ข้อเสียของฉันคงเป็นการให้ใจจนลืมคิดอะไรไปหลายๆอย่าง ...ตอนนี้ก็เเค่ตั้งสมมติฐานไว้ก่อน ถ้าการพิสูจน์เป็นความจริงนั่นก็ถือซะว่าเขาไม่ได้ปากพล่อยไปเองก็เเล้วกัน
"เอ็มคลับ.. ไปเอ็มคลับกัน"
ฉันพยักหน้ารับ ในหัวมีเเต่คำพูดวกวนของหมอนั่น เเล้วก็คำถามที่ว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไงเเค่นั้นเอง
'ผู้ชายของเธอ กำลังนอกใจเธอ'
ฉันไม่ได้เชื่อนายหรอกนะ เเต่ฉันเชื่อที่เพื่อนฉันพูดต่างหาก
"ถ้านอกใจเเกจริงล่ะก็...เเม่จะถลกหนังหัวให้"
อีกอย่างที่เป็นนิสัยของยัยชาคือการขี้เกรงใจ เเต่เวลาโมโหบอกเลยว่าโคตรน่ากลัว...
เจย์ :: พาร์ท
ผมเหลือบมองนาฬิกาที่เกือบจะตีสองเข้าไปเเล้ว หนังสือพวกนี้อ่านกี่ทีก็ไม่มีเบื่อ อ่านจนลืมเวลาไปเลยว่าต้องนอนได้เเล้ว
เห็นอย่างนี้ผมชอบอ่านหนังสือมากนะครับ ชอบจ้องมันนานจนสายตาไม่ค่อยดี เเล้วผมก็ยังมีอีกหลายด้านที่ใครอีกหลายคนก็คงจะยังไม่รู้เเน่นอน
หมายถึงด้านมืดน่ะครับ :)
ก๊อก ก๊อก!
"ทำไมเปิดไม่ออก!"
"ใคร.."
ผมนิ่วหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกไปเปิดประตูว่าใครมาโหวกโหวกโวยวายอยู่หน้าห้อง
เเล้วก็พบว่ามีผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนึงกำลังพยายามที่จะเข้าห้องผมอยู่
"เปิดออกเเล้ว.."
"เห้ย!"
จู่ๆเธอก็เดินเข้าห้องผมอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เเถมตอนเดินผ่านผมยังได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งจนฉุนจมูกอีกด้วย
นอกจากจะพูดมากเเล้วยังดื่มเก่งอีกเหรอ เหอะ
"นี่" ผมไม่รู้ชื่อเธอซะด้วยดิ เเล้วจะให้เรียกว่าอะไรวะเนี่ย "ยัยหนูเเคระ! จะทำอะไร"
โทษทีนะ เเต่เธอเตี้ยจนเหมือนหนูเเคระเลยว่ะครับ
"ไฮ.." เธอหันมายกมือเซย์ไฮกับผม ก่อนจะยิ้มจนตาหยี
ผมว่าคงเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ เพราะทุกครั้งที่เจอกัน หน้ายัยหนูเเคระเหมือนคนอึไม่ออกซะมากกว่า
"หะ"
"หลบๆ จะนอน" มือเล็กปัดป่ายให้ผมหลีกทาง
เเต่จะให้หลีกได้ไงวะ นี่มันห้องผมนะเว้ย!
เธอต่างหากที่โคตรจะล้ำเส้นเลย
"เดี๋ยว"
ผมรั้งข้อมือเล็กเอาไว้ จนร่างของเธอชนเข้ากับอกผมอย่างจัง
เเต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยสักนิดที่กำลังเข้ามาในห้องผมอยู่ ทำหน้าทำตาระรื่นอยู่ได้
"นี่มันห้องฉัน"
"พูดมาก น่ารำคาญ"
"ยัย.." เหมือนเดจาวูที่คำพูดของผมมันย้อนออกมาจากปากของเธอ
รู้ว่าเธอกล้าดี แต่ไม่คิดว่าจะกล้ามากขนาดบุกเข้าห้องผมขนาดนี้เท่านั้นเอง
"นาย.. หน้าตาคุ้นๆ เหมือนไอ้โรคจิตข้างห้องฉันเลย"
ไม่พูดเปล่า คนตรงหน้ายังเอานิ้วมาจิ้มเเก้มผมอีกต่างหาก
"นี่เธอ!" ไม่กลัวอะไรเลยเหรอวะถามจริง นี่มันห้องนอนผู้ชายนะเว้ย
"ฮึ่ก.."
ผมเบิกตาโพลง มองคนตรงหน้าที่ไหงจู่ๆ เปลี่ยนเป็นสะอื้นใส่วะเนี่ย
เรียนหมอจริงปะวะ ผมว่าเธอควรเช็กสุขภาพจิตตัวเองก่อนอันดับเเรก เมื่อกี้ยังหัวเราะอยู่เลย
"ฉันอกหัก อึ่ก ไอ้เลวนั่นมันนอกใจฉัน.."
อ่า รู้อยู่แล้วว่าจะจบแบบนี้ แต่ไม่คิดว่าเธอจะเชื่อผมแล้วตามไปเห็นกับตาจริงๆ
"เเล้วยังไง"
เธอไม่ตอบ เเค่ทำท่าทางเหมือนจะงอนๆ ที่ผมพูดห้วนๆ ใส่
"ก็เลยเมางั้นเหรอ"
"อืม"
"เเล้วลืมได้ไหม"
"ฮึ" เธอส่ายหน้า
พอเธอเริ่มพูดผมถึงได้เข้าใจว่าทำไมเนื้อตัวถึงมีเเต่กลิ่นเหล้ากับอาการเพ้อขนาดนี้
ถึงเธอจะพูดเยอะไปหน่อย เเต่ผมก็ยอมรับว่าเธอดูอ่อนต่อโลกมากเช่นกัน
ผมไม่ได้อยากจะทำให้เธอต้องเจ็บปวด เเต่ถ้าเธอรู้ช้ากว่านี้มันอาจจะถอนตัวไม่ขึ้นเเล้วก็ได้ ทางที่ดีตัดขาดจากคนแบบนั้นดีที่สุด
คนที่นอกใจยังไงก็เลวครับ...
"ฉันผิดอะไร ฉันทำอะไร.. ผิดเหรอ ทำไมทำแบบนี้... ทำไม..."
คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของเธอทำให้ผมเหมือนเห็นภาพตัวเองในอดีตที่ยังคอยเฝ้าถามว่าผมผิดอะไรอยู่แบบนี้เช่นกัน
การกระทำของคนบางคนเเทบจะไม่มีเหตุผลเลยด้วยซ้ำ เธอไม่เคยสนหรอกว่าคนอื่นจะเจ็บปวด เเล้วเธอคนนั้นก็ไม่เคยตอบคำถามผมได้เลยว่าผมทำอะไรผิด
ทำไมต้องทิ้งผมไป
เเต่มันก็เเค่อดีตที่ผมอยากจะลืม เเละผมจะไม่พาตัวเองไปอยู่ในจุดที่ต้องเจ็บปวดแบบนั้นอีกเด็ดขาด
"ถ้าเมาก็ไปนอน"
ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเจออะไรมา เเต่มาทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องเท่าไหร่
"นาย.."
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร เเค่ปล่อยให้เธอกอดเเล้วเอาหน้าจมอกผมอยู่อย่างนั้น
"นาย!"
"อะไร"
"ฉันอกเล็กเหรอ... ฉันนมใหญ่ไม่เท่ายัยนั่นสินะ เหอะ!"
ปากเล็กมุบมิบเเล้วก็โวยวายใส่หน้าผมเหมือนคนไร้สติ จมูกเเดงเหมือนมะเขือเทศมาจากอาการร้องไห้หนัก ซึ่งหน้าเธอตอนนี้เเม่งโคตรตลกเลย
"อืม"ผมตอบ ก่อนจะก้มมองเพื่อยืนยันคำตอบให้คนตรงหน้า
ผมไม่ได้ลามก ก็เเค่ตอบตามความจริงไป
"หะ"
"เล็ก"
"ว่าไงนะ..."
"บอก ว่า เล็ก"
เเควก!
ผมเบิกตาโตด้วยความตกใจ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏตรงหน้า
ยอมรับว่าสายตาไม่ได้โฟกัสอย่างอื่นนอกจากเนินอกขาวที่มันกำลังดึงดูดความสนใจจนผมละสายตาไปไหนไม่ได้
"เห้ย!"
"โกหก!... ไม่ใช่เรื่อง...จริงซะ...หน่อย"
"ยัยบ้านี่เกิดคลั่งอะไรขึ้นมาวะ!"
"เล็กเหรอ.."เธอทำเสียงอ้อน เเต่ไอ้ท่าอ้อนของเจ้าตัวมันทำให้ดูมๆ ของเธอมันดันอกผมอยู่
เออ ไม่เล็กก็ได้วะ!
"ออกไป" ผมดันเธอออก พยายามเงยหน้ามองที่สูงเอาไว้ด้วยใจที่เต้นดังตุบๆ อยู่ข้างใน
"หือ"
"ฉันบอกให้ออกไป!"
อารมณ์ชายไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาล้อเล่น เพราะถ้ามันเกิดอะไรขึ้น เธอนั่นเเหละที่จะเสียใจไปตลอดชีวิต
"หึ" เธอส่ายหน้าเเล้วเอาร่างกายเข้ามาบดเบียดผมใหญ่
"เเล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
ผมคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ ก่อนจะจ้องเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง
ไม่ได้ตื่นเต้นที่เห็นอะไรพวกนี้ เเต่ผมเเค่ตกใจที่จู่ๆ เธอก็บุกมาทำเรื่องพวกนี้ตรงหน้าผมต่างหาก
"เหอะ"
"นาย.."
ผมทำเมินมองไปทางอื่นเเทน เเล้วก็เเกล้งทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงที่เธอกำลังพูดอยู่
"นายนั่นเเหละ"
มือเล็กจับหน้าผมให้ก้มมองเธอ ทั้งเเก้มเเดงทั้งจมูกเธอเเดงไปหมด เเต่จะมองๆ ไปเเล้วก็ไม่ได้ขี้เหร่เท่าไหร่นี่หว่า
ฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ทำให้เธอกล้าถึงขึ้นนี้เลยสินะ..
"..อยากนอนกับฉันไหม"
- ผู้เขียน
