“แน่ใจนะว่าไหว” น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความห่วงใยถามขึ้นมาขณะที่ดวงตาคู่คมนั้นมองร่างบางที่นั่งอยู่บนเบาะรถข้างๆ กันอย่างพิจารณา เขาไม่มั่นใจว่าคนตรงหน้าโอเคและไหวจริงๆ แม้ว่าเธอจะบอกว่าโอเคก็ตาม
“ฉันไหวค่ะ ยังไงก็ขอบคุณคุณนนทกรอีกครั้งที่พาฉันไปหาหมอ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณคนเป็นเจ้านายอีกครั้ง ทั้งที่ตอนออกจากห้องฉุกเฉินมาก็ขอบคุณนนทกรไปทีหนึ่งแล้วก็ตาม
“จะขอบคุณอะไรหลายครั้ง ถึงผมไม่ช่วย คุณเจ้าของร้านเขาก็ช่วยคุณอยู่แล้ว ไปขอบคุณเขาจะดีกว่า” คนถูกขอบคุณพูดก่อนจะมองนาฬิกา “ว่าแต่บ้านคุณอยู่ไหน เดี๋ยวผมให้รถไปส่งที่บ้าน ผมอนุญาตให้ลา”
“ไม่ลาค่ะ ฉันจะกลับไปช่วยงานปรานต่อที่ไซต์งาน อีกอย่างจะไปขอบคุณหมวดต้นด้วย” แม้จะได้รับอนุญาตให้ลา แต่คนอยากทำงานก็ไม่คิดจะตอบรับ เธออยากจะทำงานไปอีกสักพักก่อนที่อาจจะไม่ได้ทำอีกเพราะเจ้าตัวเล็กในท้อง และอีกอย่างก็คืออยากจะไปขอบคุณผู้หมวดหนุ่มที่กลับไปก่อนที่เธ
