เสียงน้ำไหลจากน้ำตกจำลองที่ดังอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลทำให้ร่างสูงที่นั่งกุมขมับอยู่รู้สึกผ่อนคลายขึ้น หลังจากที่อยู่ดีๆ ก็รู้สึกวิงเวียนจนต้องนั่งพัก
“เอาอะไรเปรี้ยวๆ หน่อยมั้ย เผื่อจะดีขึ้น” น้ำเสียงนิ่งๆ แต่มีความหวานอยู่ในน้ำเสียงเอ่ยพร้อมกับยื่นจานมะม่วงน้ำปลาหวานให้
คีรินทร์เลิกคิ้วมองอย่างประหลาดใจ แต่กลิ่นน้ำปลาหวานก็ยั่วใจจนอดไม่ไหวต้องหยิบมะม่วงจิ้มน้ำปลาหวานเข้าปาก รสสัมผัสที่ได้รับทำให้ชายหนุ่มต้องลองชิมอีกคำก่อนจะช่วงชิงจานมะม่วงน้ำปลาหวานมาถือไว้เอง เพราะนอกจากอร่อยแล้วยังทำให้อาการวิงเวียนทุเลาลงได้
“หายเวียนหัวเลยดิ” รันจนาผู้เป็นเจ้าของจานมะม่วงน้ำปลาหวานถามขณะที่เลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ
“ถอยไปอีกหน่อยสิ ฉุนน้ำหอม”
“โห...อาการออกมาก”
“อาการอะไรออก”
“เปล่า” รันจนาปฏิเสธก่อนจะขยับเก้าอี้มานั่งให้ห่างจากคนฉุนกลิ่นน้ำหอมด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มที่ดูสะใจ...มีคนแพ้ท้องที่ไม่ใช่คุ
