มีคนเคยบอกคริษฐาว่าบางครั้งการห่างกันก็ทำให้เรามองเห็นอะไรมากขึ้น หญิงสาวเริ่มจะเชื่อแล้วละ...การได้ห่างกัน และลดสถานะทำให้เธอได้มองเห็นอะไรหลายอย่างเชียวละ
มันดีกว่าที่คิดไว้แฮะ
“ยิ้มไม่หุบเชียวนะคุณแม่” เสียงทักที่ไม่ต้องมองก็รู้ว่าเป็นของจีรชาดังขึ้น ก่อนที่ร่างบางจะเดินมานั่งข้างๆ เพื่อนสาว
“ไม่ต้องมาแซว”
“จ้ะ ไม่แซวก็ได้ แต่รอหลานโตนะ จะเล่าให้หลานฟังวันละหลายๆ รอบเลย ว่าตอนหลานอยู่ในท้องน่ะ พ่อกับแม่เขาโทร. จีบกันงุ้งงิ้ง แม่งี้ยิ้มไม่หุบเลย” จีรชาว่าแล้วก็ยื่นเค้กให้ “หลานมันคงงงเนอะ ทำไมพ่อแม่จีบกันหลังมีลูก แทนที่จะจีบกันก่อน”
“จีบก่อนจีบหลัง ลูกโตมาก็มีเรื่องเล่าให้ลูกฟังเหมือนกันแหละ ไม่เหมือนป้าเจี๊ยบ หลานโตไม่รู้จะมีเรื่องความรักเล่าให้หลานฟังรึเปล่า”
“เชอะ ใครสนใจเรื่องแบบนั้นกัน”
“ให้มันแน่จ้า อย่าให้ฉันเห็นไปหลงรักใครเข้าละ ฉันจะล้อยันลูกๆ ฉันแต่งงานเลย”
“หือ...ลูกๆ
