บทที่3 เริ่มต้นใหม่ 2
1266 คำ
ขณะที่สถาปนิกทั้งสองคนของ NTK กำลังเดินตามกันไปอยู่นั้น ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าตลอดทางมีคนที่เดินตามมาและได้ยินสิ่งที่ทั้งคู่คุยกันตั้งแต่ต้น
ร่างสูงหยุดเดินทว่าสายตายังคงจับจ้องไปยังคู่หนุ่มสาวที่เขารู้จักแค่ฝ่ายชาย ก่อนจะเอ่ยถามคนที่เดินตามมา “ผู้หญิงที่คุยกับคุณปรานเป็นใคร”
“สถาปนิกที่คุณนิคเพิ่งรับเข้ามาทำงานน่ะค่ะคุณนนท์ ชื่อคริษฐา” เลขานุการส่วนตัวที่เคยทำงานกับนริศมาก่อนตอบตามความเข้าใจของตน “ได้ยินว่าวันนี้เริ่มงานวันแรกด้วยนะคะ ไล่ออกเลยดีมั้ยคะ”
“ทำไมต้องไล่ออก”
“ก็หล่อนนินทาคุณนะ...”
“ผมไม่ได้วัดคนที่ฝีปาก ผมวัดที่ฝีมือ ผมจะไม่ไล่ใครออกถ้าเขามีฝีมือ ต่อให้ฝีปากเขาจะร้ายแค่ไหนก็ตาม คุณเข้าใจที่ผมพูดมั้ย” นนทกรแย้งขึ้นก่อนที่เลขานุการสาวอย่างริสาจะเอ่ยจบ ก่อนจะก้าวเดินต่อ
ริสาไม่พอใจกับคำตอบที่ได้ รีบก้าวตามไปก่อนจะเอ่ยตามความเข้าใจของตน “แต่ยัยคนนี้ไม่ได้เข้ามาด้วยฝีมือนะคะ นางเข้ามาเพราะเส้น”
“เพราะเส้น?”
“ค่ะ คุณปรานเป็นคนพาเข้ามา คุณนิคน่ะรักภรรยาจะตายจะขัดใจน้องเมียได้ยังไง ฝีมือก็ไม่รู้ว่ามีมั้ย เด็กฝากเด็กเส้นแบบนั้นจะได้สักกี่น้ำกันคะ”
นนทกรคิดตามคำบอกเล่าแต่ยังไม่ปักใจเชื่อเสียทีเดียว เพียงครู่เดียวก็เอ่ยถามออกไป “คุณคิดว่าสองคนนั้นจะไปไหนกัน”
“คุณปรานคงไปดูงานที่โครงการสร้างคอนโดแถวรัชดาค่ะ เธอคนนั้นก็คงตามไปเพราะคุณปรานขอคุณนิคไว้ให้มาช่วยงานจนกว่าจะมีโครงการใหม่เข้ามา”
“ผมจะไปที่นั่น ไม่ต้องแจ้งล่วงหน้า”
“ค่ะ” ริสาตอบรับก่อนจะลอบยิ้ม นนทกรไปดูงาน ถ้าเห็นแม่นั่นอู้งานหรือทำงานไม่เป็น คราวนี้ละแม่นั่นจะต้องถูกไล่ออกแน่นอน
ริสาไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกับคริษฐา แต่เธอหลงรักปวินมานาน อยู่ดีๆ ก็มีคริษฐาเข้ามาแบบนี้ มีหรือเธอจะยอม...เธอจะทำให้ยายนั่นโดนไล่ออกให้ได้
หลายนาทีต่อมา
ดวงตาคู่คมจ้องมองร่างบางสูงโปร่งที่ยืนพูดคุยอยู่กับวิศวกรที่ควบคุมการก่อสร้างอย่างพิจารณาก่อนจะขมวดคิ้ว...นี่น่ะหรือเด็กเส้น
เด็กเส้นที่ทำงานวันแรกก็พูดคุยกับวิศวกรราวกับเป็นสถาปนิกเจ้าของแบบแปลนเอง แบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ
“เคทมีความสามารถมากพอที่จะเป็นสถาปนิกของ NTK คุณนนท์ไม่ต้องกังวลไปหรอก ผมไม่ได้เอาคนไม่เป็นโล้เป็นพายเข้ามาหรอกนะ” ปวินที่ยืนอยู่ข้างๆ เอ่ยเมื่อเห็นว่าสายตาของคนที่อยู่ๆ ก็มาดูความเรียบร้อยที่โครงการจับไปที่เพื่อนสาวของเขา...
เดาได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพราะมีใครเป่าหูเรื่องเคทอย่างแน่นอน
“ถ้าคุณมั่นใจ ผมก็คงทำได้แค่รอดู” นนทกรตอบกลับ ทว่าสายตายังคงไม่ละไปจากร่างบางที่ยังคงพูดคุยอยู่กับวิศวกรอย่างจริงจัง
คริษฐาไม่เหมือนกับผู้หญิงหลายๆ คนที่เขาเคยพบเจอ หญิงสาวไม่ถึงกับห้าว แต่ก็ไม่ได้อ่อนหวานเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ คนงานที่เดินผ่านไปผ่านมานอกจากแอบมองเธออย่างหลงใหลแล้วยังมีความเคารพอยู่ในที บ่งบอกว่าก่อนหน้านี้เธอทำให้เขาเหล่านั้นได้เห็นแล้วว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่รังแกได้ง่าย...
ยิ่งมอง ก็ยิ่งรู้สึกว่าน่าสนใจ
“รอดูได้ แต่อย่าดูนาน เดี๋ยวตำรวจจับ” ปวินบอกกับคนที่ยังคงมองเพื่อนของเขาอย่างสนใจ ก่อนจะเดินผละออกไปโดยไม่อธิบายในประโยคท้าย
ปวินก้าวไปหาเพื่อนสาวก่อนจะแบมือให้ “กุญแจรถหน่อย จะกลับไปเอาของที่บริษัท”
มือบางหยิบกุญแจรถยื่นให้ แต่ก็ชักกลับเมื่อนึกขึ้นได้ “ขากลับเอาโกโก้ปั่นมาฝากด้วย รับปากก่อนแล้วจะให้”
“เออ เดี๋ยวจัดแก้วใหญ่ๆ ให้เลย” ปวินรับคำด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงการประท้วง เพราะไม่อยากเปลืองน้ำมันเขาเลยติดรถคริษฐามาที่ไซต์งาน แต่ดูแล้วการติดรถยัยคนนี้มาก็ไม่ได้ทำให้เขาประหยัดเท่าที่ควรจะเป็น ปวินเดินจากไปแล้ว คริษฐาก็เดินดูสิ่งก่อสร้างต่อโดยไม่ได้สนใจว่าใครจะมองมา
ขณะที่คริษฐากำลังสนใจงาน นนทกรที่คิดว่าตัวเองควรเลิกมองสถาปนิกสาวได้แล้วก็ถอนสายตาจากร่างบางและก้าวเดินไปอีกทาง เพราะเขาบอกปวินว่าจะมาดูความคืบหน้าของโครงการก็ต้องดูจริงๆ จะมามองแต่เด็กเส้นที่ดูจะมีฝีมือไม่ได้
ร่างสูงก้าวช้าๆ มองความคืบหน้าของสิ่งก่อสร้าง ก่อนจะหยุดฟังเมื่อได้ยินเสียงพูดคุยของคนงานที่แอบนั่งอู้กันอยู่
“สถาปนิกผู้หญิงนั่นโคตรแจ่มเลยว่ะ หน้าก็สวย อกเป็นอก เอวเป็นเอว ข้างนอกดูเท่ๆ ลุยๆ ไม่รู้ข้างในจะเป็นยังไง”
“จะเป็นยังไงล่ะวะ ก็คงจะขาวน่าฟัดน่ะสิ”
“พวกเอ็งอย่าทะลึ่งสิวะ จำกันไม่ได้เหรอที่โดนจับทุ่มกันมาหลังแทบหักเมื่อวันก่อนน่ะ”
“เหอะ ก็แค่ผู้หญิงที่รู้ศิลปะป้องกันตัวนิดหน่อยจะไปกลัวทำไมวะ ถ้ามีโอกาสนะพ่อจะฟัดให้ร้องขอชีวิตเลย”
“อย่าพูดดังไปไอ้ที เดี๋ยวมีใครมาได้ยินเข้ามันจะเป็นเรื่อง”
“เหอะ ไอ้ขี้ขลาดเอ๊ย”
นนทกรยืนฟังบทสนทนาของชายฉกรรจ์เพียงเท่านั้นก็หันหลังกลับและก้าวไปยังทิศทางที่คริษฐายืนอยู่กับวิศวกรหนุ่ม
ก่อนจะหยุดยืนด้านหน้าของทั้งสองคน นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยถาม “พวกคุณสองคนเห็นคุณปรานรึเปล่า”
“ปรานไปเอาของที่บริษัทน่ะค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ผมอยากดูความคืบหน้าของโครงการ ในเมื่อคุณปรานไม่อยู่ คุณสองคนก็นำทางแล้วก็อธิบายแทนหน่อยก็แล้วกัน” คำของเขาไม่ใช่คำขอร้อง แต่เป็นคำสั่งที่คริษฐาและวิศวกรหนุ่มไม่สามารถขัดได้ หนึ่งสถาปนิกและหนึ่งวิศวกรจึงต้องนำนนทกรชมความคืบหน้าของการก่อสร้างอย่างเลี่ยงไม่ได้
วิศวกรหนุ่มแปลกใจไม่น้อยที่คนที่เพิ่งเข้ามาเป็นประธานดูกระตือรือร้นแปลกๆ ขณะที่คริษฐามองผ่านไม่คิดสงสัยอะไร แต่นนทกรรู้ดีว่าตัวเขากำลังทำอะไรอยู่ การที่เขาให้ความสนใจสถาปนิกคนใหม่อาจจะทำให้คนที่คิดร้ายกับหญิงสาวหยุดความคิดเลวๆ ไปได้บ้าง
การเดินดูพื้นที่ก่อสร้างดำเนินไปสักพักก็ต้องหยุดลงเมื่อวิศวกรหนุ่มขอตัวไปรับโทรศัพท์ด้วยท่าทีรีบร้อนทิ้งให้สถาปนิกสาวและประธานหนุ่มอยู่กันเพียงลำพัง
เมื่อเหลือกันเพียงสองคนคริษฐาที่เห็นสมควรว่าควรจะรอวิศวกรของงานกลับมาก่อนจึงเอ่ยขึ้น “เอ่อ พักตรงนี้ก่อนมั้ยคะ”
“ก็ดี”
เมื่อไม่มีวิศวกรหนุ่มต่างฝ่ายก็ต่างเงียบราวกับไม่รู้ว่าควรจะคุยอะไร นนทกรไม่รู้จะพูดอะไร ส่วนคริษฐานั้นเป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว ระหว่างทั้งคู่จึงไร้บทสนทนาไปโดยปริยาย
- ผู้เขียน
