ตอนที่ 15 มิดีมิร้าย
1616 คำ
ตอนที่ 15 มิดีมิร้าย
"เปล่าค่ะ ไม่ได้กลัวอะไร ปลายแค่อยากมาอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย" ปลายฟ้าทำใจดีสู้เสือตอบกลับทั้งๆที่ใจของเธอกลัวเขาจนใจสั่น และเธอไม่ชอบเอามากๆที่พี่บอมชอบหน้าทำตากะลิ้มกะเหลี่ยแบบนี้ใส่เธอ
"ก็ดีนะครับ อยู่คอนโด พี่ก็ว่าทำอะไรสะดวกดี จริงไหม"
คำว่าทำอะไรสะดวกของพี่บอมทำให้ปลายฟ้าหน้าเสียไปกันใหญ่ แต่เธอจะปฏิเสธได้อย่างไร หากว่าเธอเอ่ยปฏิเสธตอนนี้ แล้วแม่จะว่าเธอเรื่องมากไหม พ่อเลี้ยงอุตส่าห์ใจดีหาคอนโดให้เธออยู่ แต่ก็นั่นล่ะ ...ใครจะไปคาดคิดล่ะว่า คอนโดที่เขาให้เธออยู่ เป็นคอนโดที่พี่บอมเคยอยู่มาก่อน เพราะหากเขาเป็นเจ้าของห้องนั้น ก็แสดงว่าเขาต้องเข้าออกคอนโดนั่นได้สะดวกแน่ๆ
"ไปครับ เรารีบไปคอนโดของเรากันเถอะ" เขาออกแรงฉุดแขนให้เธอเดินตามมาอย่างอารมณ์ดี แต่ปลายฟ้ารีบขืนตัวเอาไว้
"คือเดี๋ยวค่ะ พอดีปลายเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า วันนี้ปลายไม่ว่างค่ะ ปลายมีนัดกับเพื่อนแล้ว" ปลายฟ้ารีบหาข้ออ้าง จนทำให้พี่บอมหันมามองเธอ ก่อนขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
"แต่พี่ว่างวันนี้! หรือจะให้พี่โทรไปรายงานคุณแม่กับคุณพ่อดี ว่าพี่เสียเวลางานมารอรับเราเพื่อไปดูคอนโด แต่เรากลับบอกไม่ว่าง นี่เราคิดว่าพี่มีเวลาว่างมากงั้นเหรอ ฮึ" น้ำเสียงของบอมเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว ต่างกับก่อนหน้านี้ลิบลับ ซึ่งเขามักจะแสดงนิสัยที่แท้จริงตอนอยู่กับปลายฟ้าเสมอ ต่อหน้าผู้ใหญ่เขาเป็นคนเรียบร้อยสุภาพ แต่หากไม่มีผู้ใหญ่อยู่ พี่บอมมักจะทำตัวราวกับคนละคน พอไม่ได้ดั่งใจ เขามักจะเกรี้ยวกราดเแบบนี้เสมอ
บอมไม่พูดเปล่า เขาหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงทำท่าจะกดโทรหาคุณแม่ของปลายฟ้าเพื่อจะฟ้องจริงๆ
"ไป ไปก็ได้ค่ะ แต่พี่บอมอย่าลากแขนปลายแบบนี้ได้ ปลายเจ็บ"
"งั้นเราก็จับมือพี่ดีๆสิครับ จะได้ไม่เจ็บเนอะ" พอปลายฟ้ายอมไปดูคอนโดกับเขา น้ำเสียงของบอมก็อ่อนลง เขายอมปล่อยมือจากแขนของเธอ แต่เปลี่ยนมาโอบบ่าเธอแกมบังคับให้เธอเดินไปกับเขา
ปลายฟ้าอยากจะร้องไห้จนทำสีหน้าไม่ถูก ซ้ำร้ายเมื่อมาถึงรถของพี่บอมที่จอดอยู่ ข้างๆเป็นรถของกฤชตินที่เขากำลังจะเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งพอดี
ปกติทุกครั้ง หากว่าเธอเจอหน้ากฤชตินเธอจะไม่กล้าสบตาเขาแถมยังเดินเลี่ยงหนีไปคนละทางอย่างตั้งใจ แต่ครั้งนี้ต่างกับทุกครั้ง ปลายฟ้าสบตากับกฤชตินด้วยแววตาขอความช่วยเหลือ แต่กระนั้นเธอก็ไม่กล้าเอ่ยขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ดี
กฤชตินรู้สึกแปลกใจกับสายตาที่เธอมองมาที่เขา แต่ไม่ทันที่เขาจะถามหรือพูดอะไรออกมา พี่บอมก็โอบบ่าของปลายฟ้าก่อนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วดันร่างปลายฟ้าเข้าไปนั่งเสียก่อน
ปลายฟ้าได้แต่หันไปมองกฤชตินผ่านกระจกรถที่เธอนั่ง จนพี่บอมขึ้นมานั่งประจำที่คนขับแล้วสตาร์ทรถเคลื่อนออกไป แต่ปลายฟ้าก็ยังคงหันไปมองเขาจนสุดตา ซึ่งก็ไม่ได้ต่างกับกฤชติน เขาเองก็มองแววตาของปลายฟ้าด้วยความไม่เข้าใจ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมปลายฟ้าต้องมีสีหน้าและแววตาเหมือนไม่อยากไปกับผู้ชายคนนั้น แต่ถ้าเธอไม่อยากขึ้นรถไปจริงๆ แล้วทำไมถึงยอมขึ้นไปนั่ง ทำไมเธอไม่โวยวาย หรือขอความช่วยเหลือ
กฤชตินถอนหายใจพยายามสลัดความสนใจกับสายตาของปลายฟ้า ก่อนจะขึ้นมาสตาร์ทรถแล้วเคลื่อนออกไปเช่นกัน
ภายในรถของปลายฟ้าที่เต็มไปด้วยความอึดอัด เธอได้แต่นั่งก้มมองมือของตัวเอง
"อยู่กับพี่ ทำไมน้องปลายเหมือนเกร็งๆเลยเนอะ" เขาไม่พูดเปล่า แต่กลับเคลื่อนมือของเขามาจับเธอบ่อยเอาไว่ ปลายฟ้ารีบสลัดมือของเขาออกจากมือของเธอ แต่พี่บอมกลับวางมือไว้ที่ต้นขาของเธอแทน
"พี่บอม มีมารยาทหน่อยสิคะ" ปลายฟ้ารีบดันมือของเขาออกด้วยความไม่พอใจพร้อมเขยิบตัวหนี แต่ภายในรถแคบๆแบบนี้เธอจะหนีไปไกลที่ไหนได้
"น้องปลายอย่าคิดมากสิครับ นี่เราอยู่ด้วยกันมาสองปีแล้วนะครับ ตั้งแต่คุณน้องแต่งงานกับพ่อพี่ พี่ก็เห็นเราเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่มาตลอดเลย พี่เอ็นดูน้องปลายเหมือนน้องสาวแท้ๆเลยนะครับ เอหรือน้องปลายไม่อยากให้พี่เอ็นดู แต่อยากดูเอ็๋นพี่"
"พี่บอม อย่าพูดน่าเกลียดแบบนี้นะคะ ปลายไม่ชอบ ถ้าพี่มารุ่มร่ามหรือพูดจาสองแง่สองง่ามแบบนี้กลับปลาย ปลายจะฟ้องคุณแม่" ปลายฟ้าชักสีหน้าไม่พอใจเสียงแข็งขึ้นมาทันที
"แหม พี่ก็แค่พูดเล่น ทำเป็นจริงจังไปได้ ไม่เอาน่าอย่าซีเรียส หึ หึ หึ"
"....." ปลายฟ้าโมโหจนพูดไม่ออก ได้แต่เบือนหน้าหนีเพื่อดับความโกรธต่อพี่บอม
"แต่...น้องปลายแน่ใจเหรอครับว่าฟ้องคุณแม่แล้วจะเชื่อ ถ้าสมมุติพี่บอกว่า น้องปลายเป็นฝ่ายให้ท่าพี่ละ แม่น้องจะเชื่อใครดีน้า อย่าลืมสิครับ ว่าแม่น้องต้องพึ่งบารมีคุณพ่อของพี่ หรือน้องอยากกลับไปทำให้แม่น้องต้องลำบากเหมือนเดิมอีก หึ หึ หึ" .
เสียงหัวเราะที่ยียวนกับคำพูดที่กวนประสาทของพี่บอมทำให้ ปลายฟ้าหันมาจ้องหน้าเขาด้วยความไม่พอใจ จริงอยู่ที่คุณแม่ของเธอที่เป็นแค่พนักงานทำความสะอาดธรรมดา ที่บังเอิญจับผลัดจับพูลได้มาเจอกับคุณพ่อของพี่บอม ซึ่งเพราะเหตุนี้ทำให้ชีวิตธรรมดาๆของสองแม่ลูก ดีขึ้นอย่างก้าวกระโดด ปลายฟ้ารู้ว่าแม่ทั้งรักและเกรงใจคุณพ่อของพี่บอมมาก และนี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เธอไม่อยากทำให้แม่ลำบากใจ ยิ่งพี่บอมเป็นคนสองบุคลิก เมื่ออยู่กับผู้ใหญ่เขาจะดูเรียบร้อยและสุภาพ แต่ถ้าอยู่กับเธอเขามักจะแสดงตัวตนให้เธอเห็นบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นนิสัยที่เกรี้ยวกราดเวลาไม่ได้ดังใจ หรือสายตาหื่นที่มองเธอตลอดเวลา
"ปลายไปให้ท่าพี่บอมเมื่อไหร่ค่ะ" เธออดไม่ได้ที่จะเถียง
"ทุกตอน ตอนนี้ก็ด้วย" เขาหันไปยิ้มก่อนเลี้ยวรถเข้าโรงแรมม่านรูดที่อยู่ระหว่างทางพอดี
"พี่บอมเลี้ยวมาทำไมในนี้!" ปลายฟ้าตกใจ ทั้งๆที่เป็นเวลาค่อนเย็นและฟ้ายังสว่างอยู่ทำไมเขาถึงกล้าทำอะไรแบบนี้
"แหมทำยังกับเราไม่เคย ตอนกลับมาจากเข้าค่าย รอยจ้ำซะเต็มซอกคอไปหมด ท่าทางจะร้อนแรงไม่เบาเหมือนกันนะเรา"
ปลายฟ้าหน้าร้อนผ่าว เหมือนโดนพี่บอมพุดจี้จุด ทั้งรู้สึกอาย ทั้งรู้สึกขายหน้า ยิ่งกว่านั้นคือรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนเขาดูถูกเธอเถียงเขาไม่ออก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะมามัวรู้สึกอายกับเรื่องนี้ เพราะเธอกำลังตกใจกับอันตรายที่กำลังจะมาถึงในไม่ช้ามากกว่า ถึงจะไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์แต่ก็ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะทำกับใครก็ได้ อีกอย่างตอนนั้นสำหรับเธอมันเป็นเรื่องที่ไม่ได้ตั้งใจและไม่มีสติ แต่นี่มันไม่ใช่ พี่บอมกำลังจะทำสิ่งที่เลวร้ายกับเธอ!
รถของพี่บอมเริ่มชะลอลง เพื่อจะเลี่้ยวเข้าไปถึงห้องแต่ละห้องที่มีเพียงผ้าม่านกั้นอยู ปลายฟ้าสบโอกาสเธอรีบปลดล็อคประตูแล้วจะเปิดออกไปทั้งๆที่รถยังจอดไม่สนิท นาทีนี้เธอไม่สนใจเรื่องความปลอดภัยอะไรอีกแล้ว
แต่...ไม่ทันที่เธอจะเปิดประตูออกไปได้ เขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดจนสำเร็จก่อนดึงตัวเธอกลับมากอดไว้ด้วยแขนข้างเดียว ด้วยความที่พี่บอมค่อนข้างตัวใหญ่และปลายฟ้าตัวเล็กนิดเดียว พนักงานที่รูดม่านเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เข้าใจว่าเป็นคู่รักที่ทะเลาะกันแล้วมาเคลียร์กันในนี้เหมือนคู่รักทั่วๆไป
ม่านปิดลง ในขณะที่พี่บอมพยายามดึงตัวปลายฟ้าเขามากอดแล้วซุกไซ้ จริงๆเขาอยากจะทำแบบนี้ที่บ้านกับเธอหลายครั้งแต่ไม่มีโอกาสเหมาะเจาะ ดังนั้นในครั้งนี้เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่ไม่อยู่บ้านหลายวัน เขาเลยอาสาจะพาปลายฟ้าไปที่่คอนโด กะจะจัดการเธอที่นั่น แต่บังเอิญผ่านมาเจอโรงแรมแห่งนี้ก่อน เพราะงั้นก็จัดการเธอเสียตรงนี้เสียเลยทำให้เธอเป็นของเขา แล้วหลังจากนั้นค่อยพาไปอยู่คอนโดจะได้จัดการเธอทั้งวันทั้งคืน
--------------------------------------
- ผู้เขียน
