เสียงลูกนกในสวนที่ฉันกับแม่ช่วยกันทำรังทิ้งไว้บนต้นไม้ใหญ่ร้องระงมเหมือนทุกเช้า ปลุกให้ฉันขยับตัวน้อยๆ อย่างเกียจคร้าน หากแต่พันธนาการจากแขนหนักๆ ที่พาดลงกับเอวฉันของคนทางด้านหลัง ก็ทำเอาฉันชะงัก เบิกตากว้างอย่างตกใจ กรี๊ดดด เมื่อคืนนี้!!
เออ ฉันเดินมานอนกับต้าร์เองนี่หว่า...
คนขี้เซายังไม่ยอมตื่น แม้ว่าฉันจะจับมือเขาออกจากเรือนกายและหันกลับไปหา แต่เพียงชั่วครู่ต้าร์ก็เอื้อมมือมารั้งฉันไปกอดไว้อย่างเก่า พลางครางในลำคอเบาๆ ราวกับไม่พอใจ
ฉันมองหน้าเขา ไล้ปลายนิ้วไปที่โครงหน้าได้รูป ผิวแก้มเนียนใสสากมือเล็กน้อยเพราะหนวดแข็งที่งอกขึ้นใหม่ อ๊ายยย ทำไมผู้ชายต้องมีหนวดด้วยนะ ฉันไม่ชอบเลยให้ตายสิ!
ผ้าห่มนวมเลื่อนหลุดจากไหล่เราสองคนไปกองอยู่ที่เอว เผยให้เห็นว่าทั้งฉันและเขายังสวมใส่เสื้อผ้าเหมือนปกติ ฉันอมยิ้มบางๆ ขยับกายสวมกอดเขาอย่างแสนรัก ฮื้อ...เป็นคนดีจังเลยน้าแฟนฉันเนี่ย
พอคิดย้อนไปถึง
