ขย้ำรักมาเฟีย

ข้อเสนอ

"แก! อย่าทำแบบนี้กับฉันนะ" ฮันนี่พยายามจะบิดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม แม้แต่อาร์ตที่พลาดพลั้งจนคนตัวเล็กหลุดมือก็ยังพยายามจะเข้ายื้อ หากไม่ติดที่ว่าอาชาเข้าขวาง

วัตถุกระบอกสีดำวาววับที่ถูกล้วงออกมาให้เห็นพอผ่านตาส่งผลให้นักธุรกิจหนุ่มชะงักไปทันที

"ฮันนี่! กลับมาหาพี่เดี๋ยวนี้นะ ถ้าเธอไปกับมันอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"

"ถ้าคุณไม่หยุดหุบปาก อย่าหาว่าผมไม่เตือนเหมือนกัน!" อาชาเปิดทางให้ผู้เป็นนายพาผู้หญิงที่เขาอุตส่าห์มานั่งคอยกลับไปที่รถยนต์ที่จอดคอยอยู่

"ฮันนี่!"

"อย่าเสี่ยงดีกว่านะครับ ชีวิตผมไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย ผมพร้อมถวายหัวให้คนเป็นเจ้านาย คำสั่งเด็ดขาดจากเขาคือสิ่งที่ผมต้องทำ"

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ครั้งนี้กูจำหน้าพวกมึงได้แม่น จำไว้ว่าเราจะได้เจอกันอีกอย่างแน่นอน!" คนสนิทของมาเฟียไม่ได้มีสีหน้าหวาดกลัวแต่อย่างใด อาชาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า รีบสั่งการให้คนลบภาพจากกล้องวงจรปิดจากบริเวณนี้ รับรองได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะไม่มีทางเล็ดลอดออกไปได้อย่างแน่นอน

"...เธอพลาดไปนะ"

"พลาด? พลาดอะไรไม่ทราบ"

"พลาดที่เลือกคบคนผิดไง การรู้ตัวช้าเกินไปมันทำให้เธอเสียเวลาไปค่อนข้างนาน" ฮันนี่ไม่เข้าใจสิ่งที่ออสตินพูด สายตาของใครต่อใครที่มองมาด้วยความสนใจ ทำให้เธอไม่อาจหลบหลีกจากคนตัวโต แล้วไปเผชิญกับสายตาของคนพวกนั้นได้เลย

"ทำไมคุณพูดไม่รู้เรื่องอ่ะ สิ่งที่ฉันพยายามบอกคุณเคยคิดที่จะรับฟังไหม คิดว่าหล่อแล้วฉันจะสนใจเหรอ มุขตื้นๆ เรื่องคนหน้าเหมือน อย่าคิดว่าฉันจะยอมคนอย่างพวกแก!"

"เกรี้ยวกราดจังเลยนะ จำไว้ว่ายิ่งเธอดื้อ เธอจะได้เจอคนที่ดื้อกว่า ถ้าเธอพยายามต่อต้าน ก็จะมีคนพยายามต่อต้านเธอเหมือนกัน"

"โรคจิต ฉันไม่เคยพบเห็นใครที่โรคจิตแบบคุณมาก่อนเลย"

"เรียบร้อยครับ" อาชาตามหลังมาติดๆ แว๊บหนึ่งที่ปรายตามองผู้หญิงของเจ้านาย ไม่ลืมที่จะรายงานในสิ่งที่เขาคิดว่าอาจจะเกิดขึ้นได้ออกไป

"ผู้ชายคนนั้นหัวเสียอยู่ไม่น้อย อาจจะเป็นเพราะว่าคุณฮันนี่ต่อต้าน ผมว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้นะครับ" หัวใจคนฟังกระตุกวูบ

หากเธอตัวคนเดียวเธอคงไม่ได้กลัวผู้ชายคนนั้นสักเท่าไหร่ แต่การที่ชีวิตของเธอยังมีใครอีกคนที่อยู่เบื้องหลัง เธออดห่วงผู้เป็นแม่ไม่ได้จริงๆ

"อย่าบอกนะว่าคุณยังเชื่อว่าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้น" มาเฟียหนุ่มตวัดขายาวขึ้นไขว้ห้าง ความเงียบของเขามันทำให้คนที่ชีวิตกำลังยุ่งยากเดือดดาลขึ้นมา

"ถ้าฉันเคยเป็นเมียคนอื่นมาก่อนแล้วคุณจะยังไง ถ้าผู้หญิงคนนั้นเคยยั่วคุณเพราะอยากได้คุณ เมื่อวานคุณก็คงเห็นแล้วว่าฉันไม่ได้เต็มใจ"

"ฉันรู้"

"รู้? รู้แต่ยังมาวุ่นวายกับฉันนี่นะ ฉันไม่เคยยุ่งกับพวกคุณนะเว้ย"

"ฉันรู้ หมายถึงรู้ว่าฉันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ"

"เข้าได้แค่นั้นอย่ามาเสร่อ!" ฮันนี่เอ่ยเสียงลอดไรฟัน ขณะที่ออสตินเค้นเสียงหัวเราะออกมาทันทีเช่นกัน

"อย่าให้ฉันมีโอกาสได้กระแทกเธอก็แล้วกัน จมเตียงขึ้นมาอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" ฮันนี่กำหมัดแน่น บนรถไม่ได้มีแค่เธอและเขาที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง แต่คนของเขายังทำหน้าที่เป็นพลขับ

หน้าด้านเกินทนที่กล้าพูดแบบนั้นออกมา!

"...คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม" ฮันนี่กวาดสายตามองออกไปรอบๆร้านอาหารหรูอย่างไม่เข้าใจ

ตลอดระยะเวลาของการเดินทางเธอไม่เห็นว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอเลยสักอย่าง สุดท้ายรถเลื่อนเข้ามาจอดที่ร้านอาหาร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะลากเธอมาที่นี่ทำไม

"คุณ ฉันถามได้ยินไหม"

"ฉันหิวข้าว"

"ห๊ะ! นั่นมันเรื่องของคุณไหม ฉันมีอะไรให้ต้องทำตั้งหลายอย่าง ไม่ได้มีเวลามาทำเรื่องไร้สาระไปกับคุณนะเว้ย"

"ไมเคิลให้เธอทำงานที่คลับสี่ชั่วโมงจ่ายสองหมื่น อยู่กับฉันฉันให้เธอชั่วโมงละหมื่น" ฮันนี่ชะงักกึก

เธอไม่ได้อยากอะไรกับคำพูดของคนอย่างเขาด้วยซ้ำ เพราะอะไรเขาต้องทำแบบนี้ ไม่เห็นจะมีเหตุผลและเธอก็ไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง

ขณะที่กำลังสับสนและเตรียมจะอ้าปากคัดค้าน เสียงแจ้งเตือนบนโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายข้างก็ดังขึ้นตามด้วยเสียงของออสตินที่เฉลยทุกอย่างออกมา

"เงินเข้าบัญชีเรียบร้อยแล้วนะ ฉันไม่เคยโกงใคร" ฮันนี่รีบล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าทันทีที่มีการปลดล็อกหน้าจอ การแจ้งเตือนของเงินที่เคลื่อนไหวว่าผ่านเข้าบัญชีก็ปรากฏแก่สายตา

"คุณเอาเลขที่บัญชีของฉันมาจากที่ไหน คุณชักจะล้ำเส้นฉันเกินไปแล้วนะ" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหมุนตัวเดินเข้าไปในร้านอาหาร

ส่วนอีกคนที่อยู่เฉยๆ ก็มีเงินวิ่งเข้าบัญชีมาแบบหน้าด้านๆ ก็จำต้องเดินตามหลังอีกฝ่ายเข้าไปอย่างจำใจ

หุ่นที่พอดิบพอดีที่อยู่ในชุดนักศึกษาเข้ากับใบหน้าสะสวยที่ลงตัวจนหาที่ติไม่ได้ ไม่ได้ทำให้สายตาหลายๆ คู่ที่มองมาเกิดความสงสัยว่าทำไมเธอกับออสตินถึงมาที่นี่ด้วยกันได้

คนที่ดูดีทุกระเบียบนิ้วอย่างเขา สูทบนลำตัวก็มาจากแบรนด์ดัง แม้แต่นาฬิกาข้อมือเรือนเดียวบนข้อมือหนามูลค่าของมันก็คงไม่ต่ำกว่าแปดหลัก

หากเขาจะมีผู้หญิงวิ่งตาม มันก็คงไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไร ฮันนี่เจ็บใจอยู่ไม่น้อย เธอไม่ได้อยากถูกมองว่าเป็นแบบนี้เลย

"นั่งลงแล้วจะได้ตกลงกัน" คนฟังเม้มปากแน่น สุดท้ายก็ต้องจำใจหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงกันข้าม

สิ่งที่เขาทำกับเธอมันไม่ได้ทำให้เธออยากเจอกับเขาอีกต่อไป

"เหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังตกที่นั่งลำบากเพราะแฟนเก่าตามรังควานนะ"

"นั่นมันเรื่องของฉัน คุณไม่ต้องยุ่ง"

"แต่เหมือนว่าการยุ่งของฉันมันจะเป็นการช่วยเหลือเธอนะ เหตุการณ์วันนี้ก็ยืนยันชัดเจนอยู่แล้ว"

"ฉันไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือจากใคร ฉันสามารถเอาตัวรอดด้วยตัวเองได้"

"ผู้หญิงตัวคนเดียวที่อดีตแฟนรอจังหวะขย้ำ ซ้ำยังเอาแม่ของเธอมาขู่เข็ญอีก เธอไม่ผิดหรอกนะที่อยากให้แม่ได้อยู่ในที่ที่ดีๆ จนยอมเป็นหนี้ผู้ชายคนนั้น เพราะจำเป็นต้องใช้เงินในการจัดแจงที่อยู่อาศัย..."

"...ฉันช่วยเธอได้ ฉันมีข้อเสนอจะให้เธอ"

"เลิกยุ่งกับฉันซะ"

"มาเป็นผู้หญิงของฉัน"

"นี่คุณ!"

"แล้วฉันจะให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ บ้าน รถ หรือแม้แต่ความปลอดภัย หากเธอรับข้อเสนอของฉันเอาไว้ ผู้ชายคนนั้นจะไม่มีวันเข้ามายุ่งกับเธอได้อย่างแน่นอน แม้แต่ปลายตีนมันก็จะไม่มีสิทธิ์ได้แตะต้องเธอ"