"ปล่อยตัวนับดาวเดี๋ยวนี้"น้ำเสียงเกรี้ยวกราดตวาดใส่สองชายฉกรรจ์ตรงหน้า นัยน์ตาดุดันจ้องเขม็งปลายอาวุธปืนซึ่งกำลังจ่อขมับศีรษะเล็กเอาไว้
"ไม่นึกเลยว่าท่านชีคราฮิมจะมาเยี่ยมเยือนข้าถึงที่พัก เชิญท่านกินน้ำก่อนดีไหม"
"อย่ามาเล่นลิ้นคิดถ่วงเวลา ปล่อยตัวเธอมาให้ข้าซาเตียนแล้วเจ้าก็กลับไปรับโทษที่คุกหลวง"
"ท่านคิดว่าคนอย่างฆ่าจะยอมให้ท่านจับได้ง่าย ๆ แบบนั้นหรือ"ซาเตียนกดปลายกระบอกปืนลงบนเนื้อผิวหนัง นับดาวถึงกับขาสั่นหลับตาแน่นด้วยความหวาดกลัว ไม่เว้นแม้แต่ราฮิมเองหัวใจของเขามันตกไปอยู่ที่ฝ่าเท้าทันทีเมื่อได้เห็นว่าเธอตกอยู่ในอันตราย
"บอกคนของท่านหลีกทางให้ข้า ไม่อย่างนั้นข้าจะเป่าสมองของนังนี่"
"อย่าเพคะท่านชีค อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้ หม่อมฉันขอยอมตาย จับมันเข้าคุกให้ได้นะเพคะ"
เพียะ
ใบหน้าของรับดาวโดนฟาดด้วยด้ามปืนจนเลือดไหลทะลักใบหน้าสวยหวานสะบัดหันไปตามแรง ความโกรธสุมแน่นอยู่ในหัวใจข
