"สวย ๆ แบบนี้คงขายได้หลายเหรียญ"
ฟืด
"ร่างกายของเจ้าช่างหอมเหลือเกินสาวน้อย"ซาเตียนพึมพำเมื่อเขาก้มลงสูดดมกลิ่นกายสาวตรงบริเวณซอกคอ นับดาวหลับตาแน่นเบี่ยงหน้าหนีตอนนี้เธอกลัวจนหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มันแทบจะทะลุออกมาเต้นอยู่ด้านนอก
"เจ้าสวยไปทั้งตัวเลยสาวน้อย"ฝ่ามือหยาบกร้านของซาเตียนลูบไล้ใบหน้าลามจนมาถึงไหล่ขาว ผิวหอมเนียนนุ่มละมุนปลุกกำหนัดตัณหาของซาเตียนจนตอนนี้มันไม่อาจจะสามารถยับยั้งให้หยุดได้
"ฮึก ปล่อยเราไปเถอะนะ เรากลัวแล้ว"
"อย่าขอร้องอะไรในสิ่งที่ข้าไม่สามารถมอบให้กับเจ้าได้ สาวน้อย"
ยิ่งเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มละมุนและได้ดอมดมกลิ่นกายหอมกรุ่น ความต้องการขยายใหญ่กับเป้ากางเกงตัวเก่าจนนูนเด่นอย่างเห็นได้ชัด แม้นับดาวจะขอร้องอ้อนวอนร้องขอความเมตตาแต่มีหรือคนเลวอย่างซาเตียนจะมอบมันให้กับเธอ
"ฆ่าเราให้ตายเสียเถอะ เราไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว"
"เจ้าจะรีบตายไปไหน ข้ายังไม่ได
