หยวนจงละสายตาออกจากวงหน้าหล่อเหลาของพี่ชาย พลางกระชับมือเล็กที่กอบกุมแล้วพาฟางหลันเดินเข้าไปยังโต๊ะใหญ่ด้านใน
หญิงสาวเยื้องกรายตามติดอย่างให้ความร่วมมือ
เมื่อเดินมาถึงที่โต๊ะกลมตัวใหญ่ อันมีฮูหยินผู้เฒ่าซึ่งคือย่าเขา นายท่านของบ้านผู้เป็นบิดา และฮูหยินลำดับต่างๆ ของบ้านนั่งอยู่ หยวนจงจึงโค้งคารวะทำความเคารพทุกคนพร้อมกับฟางหลัน หลังจากนั้นก็บอกให้นางนั่งยังเก้าอี้ข้างกายเขา
ฟางหลันทำท่าจะนั่งลง ไร้ซึ่งท่าทีปฏิเสธ แต่ทว่าเสียงทุ้มต่ำของหยวนเหอผู้เป็นบิดาพลันเอ่ยเสียก่อน “อาจง คุณหนูเฉียนใกล้จะมาถึงแล้ว เว้นเก้าอี้ตัวนี้ให้นาง”
ชายหญิงพลันชะงัก ร่างของหยวนจงและฟางหลันถึงกับแข็งค้างกลางอากาศ
สายตาคู่คมของแม่ทัพหนุ่มคล้ายมีเงาดำพาดผ่าน หยวนจงให้รู้สึกหงุดหงิดนัก
“นางเป็นคนรักของข้าขอรับ ท่านพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบไปทางหยวนเหอ “นางควรได้นั่งข้างกายข้า”
หยวนเหอเสียงเข้มขึ้น “อาจง!”
