คนฟังอมยิ้มอย่างรู้ทัน “ปู่เข้าใจว่าหนุ่มสาวที่เพิ่งแต่งงานกันน่ะคงไม่อยากอยู่ห่างกันนานนักหรอก งั้นก็ไปเถอะ ไว้ค่อยมาหาปู่ใหม่”
แก้มนวลแดงก่ำกับสายตาและความคิดของคู่สนทนา
“เอ่อ มัน... มันไม่ใช่อย่างที่คุณปู่คิดหรอกค่ะ หญิงแค่...”
“อย่าโกหกปู่เลยหญิงแม้น สายตาของหญิงแม้นมีแต่คุณลุคคาอยู่ในนั้น ปู่พูดไม่ผิดใช่ไหม”
ใช่... หม่อมราชวงศ์อติเทพพูดไม่ผิดเลยสักนิด และไม่ใช่แค่สายตาของหล่อนเท่านั้นที่มีลุคคาอยู่เต็มไปหมด แต่ภายในหัวใจของหล่อนก็มีมากเทียมกัน
“ค่ะ คุณปู่”
ชายชราหัวเราะเบาๆ ด้วยความสุขใจ ยิ่งเห็นหลานสาวสุดที่รักกับหลานเขยรักกันมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น เขาแก่แล้วคงอยู่กับหลานได้ไม่นาน แต่ตอนนี้มีลุคคามาดูแลต่อจากเขาแล้วก็เบาใจไปเยอะเลยทีเดียว
“ไปเถอะ สายกว่านี้เดี๋ยวรถจะติดนะ”
ดวงฤดียกมือไหว้หม่อมราชวงศ์อติเทพและเกริกเกียรติที่นั่งยิ้มน้อยๆ อยู่อย่าง
