ลุคคาก้มหน้าลงเค้นเสียงเลือดเย็นใส่ใบหูหอมกรุ่น จากนั้นก็เลือกที่จะถอยหลังออกห่างและมองร่างอรชรที่เขาพิสูจน์มาแล้วว่าอวบอิ่มสมบูรณ์แบบมากแค่ไหนทันที
“ฉันไม่ได้ปากดี แต่ฉันพูดเรื่องจริง คุณคงสะใจมากใช่ไหมที่ทำแบบนั้นกับฉันเมื่อคืน...” หล่อนถามอย่างเจ็บปวดทรมาน ในขณะที่คนฟังอย่างเขากลับไม่ได้แสดงท่าทางอะไรออกมาเลยนอกจากความเย็นชา ไร้ความรู้สึก
“แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ เธอคิดว่าฉันติดใจเธอหรือไง”
“ฉันรู้... ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้...” ดวงฤดีโต้ตอบออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงไร้ความหวัง หล่อนเบี่ยงตัวจะเดินหนีออกจากขุมนรกตรงนั้น แต่ก็ถูกมัจจุราชตัวร้ายอย่างลุคคาคว้าเอาไว้อีกครั้ง และคราวนี้อ้อมแขนของเขาก็หนาแน่นกว่าเดิมเหลือเกิน
“ปล่อยนะ...”
“เสียใจด้วยแม่สิบแปดมงกุฎ อีตัวน่ะเขาต้องทำงานกันทั้งวันทั้งคืน อย่าลืมสิ...” น้ำเสียงเยือกเย็นของเขายังไม่มีผลต่อจังหวะการเต้นของหัวใจหล่อนเท่าดวงตาที่เต็
