มือบางควานสะเปะสะปะไปยังที่นอนข้างกายแต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า ดวงฤดีลืมตาขึ้นช้าๆ ปล่อยให้ตัวเองดำดิ่งลงสู่หุบเหวแห่งความเจ็บร้าวอย่างไม่มีทางช่วยเหลือตัวเองได้อีก หยาดน้ำแห่งความชอกช้ำรื้นขึ้นมาคลอหน่วยตา เมื่อค้นพบแล้วว่าลุคคานั้นไม่ไยดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นแค่ไหน
เขาไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยด้วยซ้ำ ไม่มีแม้แต่คำขอโทษจากปากเซ็กซี่ของเขา มีแต่ความห่างเหินและถือเนื้อถือตัวเท่านั้นที่เขาขว้างใส่หน้า
หญิงสาวสะอื้นไห้อย่างเจ็บปวด ค่อยๆ พยุงกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนที่ว่างเปล่า เขาคงจะลุกจากไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้ละมั้ง
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด ทั้งๆ ที่พยายามบอกกับตัวเองว่าไม่มีสิทธิ์ ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปหวงแหนผู้ชายคนนั้น แต่ก็ทำไม่ได้ หล่อนรักเขา รักเขามาก ยิ่งเขาเป็นคนแรกแบบนี้ด้วยแล้วก็ยิ่งรักหมดใจ แต่เขาสิ เขาแทบไม่ชายตาแลหล่อนเลยด้วยซ้ำ
เห็นได้ชัดเจนว่าสำหรับลุคคาแล้วสิ่งที่
