เสียงกระด้างแหบพร่ายิ่งนัก เขาพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่เดินหน้าไปไกลกว่านี้ แต่... เขาจะทนได้นานแค่ไหนกัน จะทนได้นานแค่ไหนเมื่อแม่ผู้หญิงใต้ร่างกำลังร้อนเป็นไฟแบบนี้ หล่อนทั้งดิ้นทั้งส่ายแทบจะกอดรัดเขาอย่างแน่นหนาอีกต่างหาก ปากอิ่มบวมช้ำเผยอออกและวิงวอน มันช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนเชิญชวนให้เขาสานสัมพันธ์ขั้นสุดท้ายเสียจริงๆ
แต่ไม่หรอก... เขาจะไม่มีวันยอมให้ดวงฤดีมามีอิทธิพลอะไรกับสมองของเขาร่างกายของเขาหรือแม้แต่จิตวิญญาณของเขาให้มากไปกว่านี้อีกเด็ดขาด หล่อนก็แค่อีตัว ก็แค่ผู้หญิงแพศยาขี้ขโมย หล่อนไม่ได้มีอะไรดีเลยสักนิด และเขาก็จะต้องเขี่ยหล่อนทิ้งทันทีเมื่อสาสมใจแล้ว
ศักดิ์ศรีในสมองร้องสั่งลั่น และนั่นมันก็ทำลุคคาเลือกที่จะป่าเถื่อนกับร่างแน่งน้อยเพิ่มขึ้นอีก เขาแสยะยิ้มร้ายกาจ เลื่อนฝ่ามือขึ้นมาขยำเต้างามแรงๆ อีกครั้งอย่างไม่ปรานี แต่แทนที่จะเห็นเจ้าหล่อนครวญครางด้วยความเจ็บปวด ตรงกันข้
