ในที่สุดก็ไม่สามารถถ่วงเวลาได้อีกแล้ว เมื่อเสียงกระด้างที่ดังอยู่นอกประตูเค้นเตือนมาเป็นครั้งที่สอง ลุคคาบอกให้รู้อย่างชัดเจนว่าเขาจะไม่รออีกแม้แต่สักวินาทีเดียว
หญิงสาวรีบคว้าผ้าขนหนูสีขาวขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองทั้งๆ ที่ยังไม่ทันจะได้ซับหยาดน้ำออกจากผิว จากนั้นก็ก้าวช้าๆ และไร้ความมั่นคงยิ่งนักไปยังปากประตู
“ฉันให้เวลาอีกวินาทีเดียว หากเธอไม่ออกมา เชื่อเถอะว่าครั้งแรกของเราจะเกิดขึ้นในห้องน้ำ”
คำขู่เข็ญที่ไร้วี่แววการผ่อนปรนของเขาทำให้ดวงฤดีแทบจะกระโดดออกไปจากห้องน้ำเสียให้รู้แล้วรู้รอด จากนั้นก็ละล่ำละลักตอบเขาด้วยเสียงสั่นเทา
“ฉัน... ออกมาแล้ว”
หล่อนตอบเขาปากคอสั่น ในขณะที่เขามองหล่อนด้วยสายตาที่ไม่บอกความรู้สึก มองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า และวกมาที่ดวงตาของหล่อนอีกครั้ง
หญิงสาวเห็นสายตาเลือดเย็นไม่ผิดจากดวงตาของพยัคฆ์ร้ายก็จะเบี่ยงตัวและเดินหนี แต่เขากระชากข้อมือบ
