EPISODE 12
“คุณพ่อ…” เด็กหญิงฟาริดาสดใสขึ้นมาทันตาเห็นเพียงแค่ขยับตัวอย่างเชื่องช้าแล้วพบว่าร่างกายเล็กๆ เบียดกับตัวสูงๆ หนาๆ ของผู้เป็นพ่อ
“ปวดหัวเหรอลูก คนเก่งกินยาหรือยังครับ” ปากกระจับเล็กๆ เม้มเข้าหากันเมื่อถูกถาม แพขนตายาวตวัดลงเพื่อหลบตาเรียกรอยยิ้มจากผู้เป็นพ่อได้เป็นอย่างดี
“ถ้าน้องโฟมไม่ยอมทานยา หนูจะไม่หายปวดหัวนะครับ”
“เพื่อนที่โรงเรียนแกล้งค่ะ วิ่งตากแดดปวดหัวมาก”
“เพื่อนแกล้ง? ทำไมถึงแกล้งล่ะครับ”
“ที่โรงเรียนมีเพื่อนใหม่เพิ่มมาค่ะ ทุกคนชอบเพื่อนใหม่มากกว่า” แฟรงค์ระบายรอยยิ้มบางๆ ให้หลุดออกมา
“มีเพื่อนเยอะมันก็ไม่ได้ดีเสมอไปนะลูก มีเพื่อนน้อยแต่เพื่อนไม่แกล้งเรามันดีกว่าเยอะ” ตากลมโตใสแป๋วมองเสี้ยวใบหน้าคมตาไม่กระพริบ ถึงตอนนี้ก็ไม่รู้แล้วว่าป้านิ่มที่อยู่ดูแลเธอทุกวันหายไปไหน ค่ำคืนนี้มีคุณพ่อมานอนข้างๆ แทน
“คุณพ่อเตรียมยาไว้ให้หนูแล้ว ทานยาแล้วค่อยนอนพักนะคร
