EPISODE 03 : คลุมถุงชน
1756 คำ
EPISODE 3
“พี่จิตรขา พลูซื้อกล้วยเบรกแตกมาฝากค่ะ ป้าคนขายบอกว่าเพิ่งแพ็คลงกล่องหมาดๆ เลยนะคะ” ใบพลูยิ้มเก๋ขณะยื่นถุงกระดาษที่บรรจุของฝากให้กับคนที่ค่อนข้างเข้าถึงตัวของคนที่เธอหมายปองมากที่สุด
“ใบพลูน่ารักกับพี่จิตรอีกแล้วอ่ะ มีของฝากพี่ๆ ทุกวันเลย พี่เกรงใจมากเลยนะ”
“เกรงจงเกรงใจอะไรกันล่ะคะ ก็เพราะพี่จิตรนี่แหละที่ทำให้พลูได้มาฝึกงานที่นี่ นี่ค่ะ” คนตัวเล็กดันถุงกระดาษเข้าไปวางบนโต๊ะกระจกซึ่งเป็นโต๊ะทำงานของจิตรลดา
“ขอบใจจ้ะ ใจดีกับพี่แบบนี้มีอะไรอยากให้พี่จิตรช่วย หนูบอกพี่ได้เลยนะ พี่จิตรพร้อมถวายหัวช่วยเหลือน้องพลูกสุดใจเลยจ้ะ” ขนตางอนยาวที่โอบล้อมหน่วยตากลมสวยกระพริบเบาๆ หากไม่สังเกตจะไม่เห็นเลยว่ามีรอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนมุมปากบาง
“จริงๆ ถ้าจะมีมันก็มีนะคะ”
“เรื่องคุณแฟรงค์ใช่ไหมล่ะ พี่ฟันธงนะว่าเขาไม่มีเจ้าของ ไม่ควงใคร ไม่คบใคร อุปสรรคเดียวที่มีนั่นคือคนเพียงคนเดียว นั่นคือน้องโฟม ลูกสาวคุณแฟรงค์แค่นั้นแหละค่ะ จริงๆ น้องพลูน่ารักอยู่แล้วนะ น้ำหยดใส่หินทุกวันหินมันยังกร่อน พี่เชื่อว่าคุณแฟรงค์จะเป็นหนึ่งในนั้น แต่ถ้าน้องพลูอยากได้ความชัวร์ก็คือต้องเข้าทางลูกสาวของเขาค่ะ”
“วันนี้ไม่ใช่เรื่องนั้นเลยค่ะ พลูอยากคุยเรื่องงานกับพี่จิตรมากกว่า”
“เรื่องงานเหรอคะ” จิตรลดาใช้ปลายนิ้วเกี่ยวขาแว่นตาออกจากกรอบหน้า แล้วมองสบตากับสาวน้อยน่าตาน่ารักอย่างตรงไปตรงมา
“พลูอยากรู้ว่าพี่แฟรงค์ให้ความสนใจกับการดีลงานกับลูกค้ามากแค่ไหน ประมาณว่า เคยมีความคิดที่ว่าดีลจบผลลัพธ์จะเป็นยังไงก็ช่างหัวมันอะไรแบบนี้ เคยมีหรือเปล่าคะ”
“เรื่องนี้นี่เอง ไม่มีแบบนั้นหรอกค่ะ คุณแฟรงค์ไม่เป็นแบบนั้น ที่ผ่านมาจบดีลแปลว่าที่ดินแปลงนั้นต้องเป็นของเรา หรือเรารับเงินจากการซื้อขายแบบตรงตามเป้าเป๊ะๆ เท่านั้น”
“เก่งจัง แปลว่าที่ดินทุกแปลงที่พี่แฟรงค์จะซื้อ ต้องเป็นที่ที่น่าสนใจจริงๆ เท่านั้น”
“ใช่ค่ะ ตาคมๆ คู่นั้นมองทุกอย่างเฉียบขาดเสมอ ถ้าคุณแฟรงค์มองแล้วบอกว่าที่ตรงนั้นคือเงินมหาศาล มันก็จะเป็นแบบนั้นจริงๆ ถ้าคุณเขาพลาด คุณเขาจะไม่มีทางขึ้นมายืนตรงจุดนี้ตอนอายุสามสิบแบบนี้อย่างแน่นอน” ฟังดูน่าภูมิใจชะมัด
ใบพลูคิดแบบนั้น ยอมรับว่าเขาเก่งมาก บางทีเขาอาจจะมีเสน่ห์บางอย่าง และมีวิธีเจรจาที่น่าสนใจ
“จะว่าไปแล้ว ลูกค้าที่คุณแฟรงค์นัดดีลวันนี้ก็น่ากังวลอยู่นะ ที่ผ่านมาน่ะ ลูกค้าคุณแฟรงค์มีแต่ผู้หญิง ไม่สาวสวยก็แม่หม้ายผัวตายผัวหย่า พอมาเจอคนที่ไฟแรงไม่แพ้กัน พี่ก็ยังมองไม่ออกเลยว่าผลลัพธ์มันจะออกมาเป็นยังไง”
“คุณอรรถพลน่ะเหรอคะ?”
“ใช่ค่ะ รายนั้นประวัติก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ทุกดีลจบสวย พี่นี่รอลุ้นเลย”
“พี่จิตรเล่าให้พลูฟังหน่อยได้ไหมคะว่าพี่แฟรงค์สนใจราคาไหน” จิตรลดาเอียงคอมองสาวน้อยตรงหน้าอย่างสนใจ แต่ใบพลูก็ทำเพียงยิ้มกว้าง เหมือนว่าเธอจะมีช่องทางที่น่าสนใจ ช่องทางที่สามารถเข้าถึงตัวเจ้านายหนุ่มได้อย่างลึกซึ้งและถึงตัว!
ภายในร้านอาหารไทย
“พะ พลูปวดท้อง พลูขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมคะ” รองเท้าส้นสูงหยุดกึกที่พื้นไม้หินอ่อนของทางเดินร้านอาหารพร้อมกับบอกกล่าว กระตุ้นให้ร่างสูงโปร่งเจ้าของโครงหน้าหล่อเหลาโดดเด่นสะดุดตาชะงักอยู่กับที่
นี่เป็นครั้งแรกที่ใบพลูได้ติดตามเจ้านายสุดหล่อแทนจิตรลดาที่วันนี้เปิดทางให้เธอได้เป็นฝ่ายมาแทน
“อือ” หนุ่มหล่อขานรับในลำคอแผ่วเบา แต่สาวน้อยยังไม่พอใจ
“ฝากแฟ้มไว้กับพี่แฟรงค์ด้วยได้ไหมคะ พลูปวดท้องหนักมาก กลัวลูกค้าจะมาก่อน” มือเรียวดันแฟ้มเสนอราคาอันแรกให้กับเจ้านายพลางใช้รอยยิ้มเข้ากลบเกลื่อน
แฟรงค์กดสายตามองพลางถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ถึงอย่างนั้นก็ยอมดึงแฟ้มเอกสารไปครอบครองแต่โดยดี
ใบพลูยิ้มกว้างตามด้วยการหมุนตัวกลับ หามุมที่น่าสนใจแล้วรอแค่เวลา
มุมหนึ่งของร้านอาหาร
“สวัสดีครับคุณแฟรงค์”
“คุณอรรถ ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ” อรรถพลระบายรอยยิ้มให้เปื้อนบนใบหน้าก่อนจะผายมือเชิญชายหนุ่มที่โดดเด่นไม่แพ้กันที่เก้าอี้ตัวที่อยู่ตรงกันข้าม
แฟรงค์กระชับสูทพลางยิ้มจางๆ ที่มุมปาก แฟ้มเอกสารในมือเรียกความสนใจจากอรรถพลได้เป็นอย่างดี
“วันนี้คุณแฟรงค์ไม่มีผู้ติดตามเหรอครับ”
“อ้อ ผู้ติดตามเกิดท้องเสียกระทันหันน่ะครับ คุณอรรถสั่งอะไรมาทานก่อนไหมครับ”
“ผมเรียบร้อยมาแล้วครับ เรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า ที่แปลงนั้นถือเป็นงานพรีเมียมที่สุดที่อยู่ในมือผมเลยนะครับ ผมอยากได้ค่าขนมสักสิบสามล้าน ราคานี้คุณแฟรงค์พอให้ผมได้ไหมครับ” การตรงประเด็นและสบตากันตรงๆ ส่งผลให้แฟรงค์ชะงักไปเล็กน้อย
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครเปิดเผยและตรงไปตรงมาแบบนี้ อย่างน้อยๆ ก็ยังมีความประหม่าคั่นกลาง หรือมันอาจจะแตกต่างเพราะคนที่เขาดีลด้วยวันนี้ไม่ใช่สตรีเพศแบบที่เคยผ่านมา
“ค่าขนมสิบสามล้าน ขนมชิ้นนี้ไม่แพงไปเหรอครับคุณอรรถ”
“มากไปเหรอครับ ผมว่าราคามันโอเคมากเลยนะ คุณแฟรงค์สามารถฟาดกำไรต่อได้มากกว่านี้เยอะ ถ้าคุณแฟรงค์ตกลง ผมยินดีโอนเปลี่ยนชื่อเป็นของคุณทันทีเลย งานอื่นเลื่อนได้ ผมให้เกียรติคุณแฟรงค์ก่อนใครเลยนะครับ” แฟรงค์ยิ้มรับ ไม่ลืมที่จะดันแฟ้มตรงหน้าให้กับคู่สนทนา
“นี่เป็นใบเสนอราคาของผมครับ ผมหวังว่าดีลวันนี้จะมีผลประโยชน์กับเรื่องอื่นๆ ที่จะตามมาภายหลัง คุณอรรถก็รู้ว่าช่วงนี้ผมคึกคักเป็นพิเศษหน่อย อยากขยายสาขาโรงแรมแปดดาวอีกสักสามสี่ที่ ทำเก็บไว้ให้ลูกสาวน่ะครับ” อรรถพลพยักหน้ารับเบาๆ ข้อเสนอของแฟรงค์เข้าท่าทีเดียว ในวงการนี้รู้ดีกันทั้งนั้นว่าแฟรงค์คนจริงแค่ไหน ซื้อคือซื้อ เงินหนาระดับนี้ไม่เคยยืดเวลาไว้นาน
อรรถพลเปิดแฟ้มที่อีกฝ่ายส่งให้ รอยยิ้มแห่งความสนใจถูกเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเฉยๆ ทันที
“เก้าล้านถ้วนเหรอครับ ผมว่าราคานี้มันถูกไปหน่อย ผมให้คุณแฟรงค์ได้สิบสองล้านห้าแสน”
“เรายังต้องเจอกันอีกหลายงาน ผมอยากให้คุณอรรถลองพิจารณาดูใหม่”
“ที่จริงเจ้าอื่นที่ดีลกับผมไว้ก็พอมีบ้าง”
“แต่การที่คุณอรรถยอมดีลกับผม แปลว่าฝ่ายนั้นยังไม่โอเคไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่ครับ แต่ราคายังสูงกว่าที่คุณแฟรงค์เสนอมา เอาเป็นว่าผมให้คุณแฟรงค์กลับไปคิดก่อน เราอยู่ในวงการนี้เรารู้กันอยู่แล้วว่าถ้ามันเปลี่ยนมือเมื่อไหร่แปลว่าราคาจะต้องอัพขึ้นไปอีกหลายเท่า ไว้ผมรอรับโทรศัพท์จากคุณแฟรงค์อีกทีดีไหมครับ” อรรถพลปิดแฟ้มพร้อมกับการยื่นส่งคืนทันที
“วันนี้ผมนัดสาวทานข้าวต่อ ขอตัวก่อนนะครับ แล้วพบกันอีกครั้งเมื่อราคาของเราตรงกันนะครับคุณแฟรงค์” เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มยิ้มรับ ตามด้วยการตอบรับออกมาทันที
“ครับ” อรรถพลดันตัวลุกขึ้นจนเต็มความสูงจากนั้นก็เดินออกมาจากร้านทันที โทรศัพท์ในกระเป๋าสูทหรูสั่นสะเทือน เพียงแต่เห็นรายชื่อบนหน้าจอชายหนุ่มก็ยิ้มกว้าง รับสายและเดินออกมาจากร้าน ไม่ได้รู้สึกผิดหวังแม้การดีลงานในวันนี้จะไม่สำเร็จก็ตาม
“น้องพลู พี่เสร็จธุระพอดี น้องพลูอยู่ไหนครับ”
(พี่อรรถเสร็จธุระแล้วเหรอคะ ไหนบอกพลูว่าว่างตอนบ่ายโมงไง)
“ดีลจบเร็วกว่าที่คิดน่ะ น้องพลูอยู่ไหน พี่อรรถไปรับมาทานข้าวดีไหมครับ”
(พลูฝึกงานอยู่อ่ะค่ะ จะโทรบอกพี่อรรถว่าพลูไปกินข้าวกับพี่อรรถไม่ได้แล้ว)
“อ้าว…”
(เอางี๊ดีไหมคะ ตอนเย็นเราไปกินข้าวกัน เดี๋ยวพลูแต่งตัวสวยๆ รอ ไม่ได้เจอพี่อรรถนานมาก ชักอยากเห็นว่าตอนนี้พี่อรรถอ้วนลงพุงหรือยังหุ่นดีเหมือนเดิม)
“ฮ่าๆ เรานี่นะ น่ารักแบบนี้ยังจะให้พี่ถอดใจอีก ถ้าเจอกันอีกครั้ง พี่ตามจีบพลูเหมือนเดิมได้ปะ”
(พลูกินเก่งนะ พี่อรรถเลี้ยงไหวปะ)
“เลี้ยงตลอดชีวิตก็ยังได้เลยครับ”
(ปากหวานเหมือนเดิมเลยค่ะ เอาเป็นว่าตอนเย็นเราเจอกัน ขอพลูเป็นคนเลือกร้านนะคะ)
“ได้ครับ พี่รอนะ” อรรถพลระบายรอยยิ้มให้เปื้อนบนใบหน้า เพียงแค่นึกถึงดวงหน้าหวานๆ ตาสวยๆ ของใบพลู หัวใจของผู้ชายที่เคยรักอิสระก็พลันเต้นแรง ค่อนข้างนานที่เขาตามจีบใบพลู นานแล้วที่ผู้ชายที่โคตรรักอิสระยังรอให้คนที่บ้านของใบพลูติดต่อกลับเพื่อเจรจาเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งคู่
หลังจากที่ผู้ใหญ่เคยเปิดปากแต่ใบพลูดื้อรั้น อรรถพลเข้าใจว่าใบพลูอาจจะไม่ชอบการคลุมถุงชน แต่เขารอได้ แค่ให้ได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นแฟน เขาพร้อมที่จะรอ และมันก็คุ้มค่าที่จะรอ!
- ผู้เขียน
