EPISODE 02 : กรงทอง
1437 คำ
EPISODE 2
“นี่คือข้อมูลที่พี่แฟรงค์ต้องการค่ะ” ใบพลูดันแฟ้มเอกสารไปวางตรงหน้าของคนที่เป็นเจ้านาย แว๊บหนึ่งที่ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มมองเธอ นับได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นเขาก็ดึงสายตากลับไป
ชักไม่แน่ใจว่าเธอไม่สวยจนไม่อยู่ในสายตา หรือเขาแค่รักษาระยะห่างเพราะคำว่าเจ้านายกับลูกน้องมันขีดเส้นอยู่ตรงกลาง
ใบพลู พุธิตา ลูกสาวคนเดียวของทายาทสองนักธุรกิจอสังหาฯ คู่สามีภรรยาที่เป็นรายใหญ่ทางภาคอีสาน ที่ไหนดี ขึ้นชื่อว่าทำเลทองพ่อแม่ของเธอกว้านซื้อเก็บไว้ทั้งหมด
เงินไม่รู้กี่หมื่นล้าน ที่ทางทำเลดีๆ ที่สามารถนำมาต่อยอดได้อีกมากมาย เธอไม่เคยมีความสุขกับอะไรพวกนั้นนับตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่าต้องอยู่แค่ในกรงทอง อยู่ดีกินดีแต่ต้องมีประโยชน์ เป็นอะไรที่ตลกและคนอย่างใบพลูไม่ต้องการ!
การเข้ามาฝึกงานที่เอฟวันซึ่งแฟรงค์คือผู้ที่เป็นเจ้าของเพียงหนึ่งเดียวไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ครั้งหนึ่งใบพลูเคยมีโอกาสได้เข้าพักที่โรงแรมหรูระดับแปดดาว ทำเลดี ห้องสวย ทุกมุมเป๊ะ มองไปทางไหนก็ปัง เศษฝุ่นผงแม้แค่ปลายนิ้วสัมผัสยังไม่มีให้เห็น มาทราบในภายหลังว่าในเครือเอฟวันมีโรงแรมหลายสิบสาขา นั่นแปลว่าถ้าผู้บริหารไม่เก่งจริงทำแบบนี้ไม่ได้แน่ บนสื่อโฆษณาในแบบของการรีวิวไม่เคยมีคะแนนลด นอกจากความเก่งเห็นจะเป็นเพราะความหล่อของเจ้าของโรงแรม
ทุกอย่างมันมีที่มาที่ไป และอะไรที่คนอย่างใบพลูอยากได้ เธอต้องได้เช่นกัน
“ชื่อนามสกุล เบอร์โทรศัพท์ รูปถ่าย รายละเอียดที่ดินที่อยู่ในมือของคนที่พี่ต้องดีลงานกับเขาวันนี้ ราคาประมูลพลูแนบไว้แล้ว งานพลูเรียบร้อยดีไหมคะ” แฟรงค์ตวัดสายตาขึ้นมองเจ้าของคำถามอย่างไม่เชื่อสายตา
อรรถพล สิริรังราย นักธุรกิจมือใหม่ที่สานต่องานของครอบครัว ใช้หางตามองก็เห็นว่ารูปถ่ายเล็กๆ ที่ใบพลูแนบมาสภาพหน้าถือว่าผ่านฉลุย ยังดูวัยรุ่น แต่เงินอาจจะหนามันเลยเป็นการเสริมความภูมิฐานไปโดยปริยาย น่าแปลกที่เด็กนักศึกษาอย่างใบพลูสามารถเก็บประวัติของผู้ชายคนนี้มาให้เขาได้ครบถ้วนแบบที่ต้องการ
ที่ผ่านมานักศึกษาคนนี้เก็บงานทุกอย่างไม่เคยพลาด การหาข้อมูลของลูกค้าที่เขาให้ไปเธอก็ทำได้ตลอดเช่นกัน สิ่งหนึ่งที่ค่อนข้างชัดเจน ใบพลูอาจจะมีแบล็คหลังที่ดีที่คอยช่วยเธออยู่ห่างๆ แต่ตรงนั้นเขาไม่จำเป็นต้องลงลึกค้นหาความหมาย เพราะถือว่ามันเป็นความสามารถของเธอ
“เงียบ แปลว่าพลูเก่งใช่ไหมคะ”
“ถือว่าดีใช้ได้ เอาเป็นว่าผมจะยังให้คุณทำหน้าที่เลขาส่วนตัวชั่วคราวของผมระหว่างที่ตัวจริงรอคลอดต่อไปก็แล้วกัน”
“ได้แค่นั้นเองเหรอคะ” คนถามเล่นเสียงสอง ใบหน้าออดอ้อนทำหัวใจแกร่งเต้นแรง
“แปลว่าอะไร อยากได้เงินเดือนเพิ่ม?”
“อยากให้เรื่องระหว่างเราเดินหน้ากว่านี้อีกสักหน่อย พลูขอมากไปไหมคะ”
“ผมไม่คุยเรื่องส่วนตัวกับลูกน้องของตัวเอง ถ้าคุณจะล้ำเส้นก็ลาออกไป”
“ไม่เอาอ่ะ ลาออกก็ไม่ได้เจอกันน่ะสิ ขออยู่ตรงนี้แต่เลื่อนขั้นเรื่องความสัมพันธ์แทนได้ไหมคะ”
“เพราะอะไร?”
“พี่แฟรงค์หล่อจนพลูห้ามใจตัวเองไม่ไหว” สิ้นสุดความในใจมีเพียงรอยยิ้มบนมุมปากที่ผุดขึ้นมา
“ถ้าอยากจะฝึกงานแบบสงบสุข อย่าเล่นกับไฟ!” คำเตือนดังขึ้นพร้อมนัยน์ตาคมที่กลอกกลิ้งไปตามวงหน้าเรียวสวย
แต่แทนที่คนตัวเล็กจะสะทกสะท้าน รอยยิ้มงดงามกับประดับขึ้นบนใบหน้าจิ้มลิ้มแทน
“ไฟแบบพี่แฟรงค์ร้อนแรงแค่ไหนคะ”
“พุธิตา!”
“คะ? ทำไมต้องดุด้วยล่ะ พลูแค่อยากรู้ว่ามันจะร้อนแรงพอที่จะแผดเผาพลูได้ทั้งตัวหรือเปล่า”
“อยากรู้งั้นเหรอ?” ขายาวที่ไขว้ห้างในตอนแรกตวัดกลับ หนุ่มหล่อดันตัวขึ้นจนเต็มความสูง ตาคมกริบหยุดมองเพียงใบหน้าของนักศึกษาฝึกงาน
หัวใจของใบพลูเต้นไม่เป็นส่ำ เผลอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อร่างสูงขยับเข้ามาประชิด ใกล้มากจนแทบสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมจากสูทราคาแพงที่เขาสวมใส่
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณต้องการอะไร แต่ถ้าอยากลองเป็นฝ่ายถูกเชือดบนเตียงบ้าง ลาออกจากที่นี่ไปซะ แล้วคุณจะได้ในสิ่งที่คุณต้องการ” ใบพลูดันแผงอกแกร่งออกห่างเบาๆ ข้อเสนอของเขามันไม่ถูกใจเธอ
แฟรงค์ยกยิ้มมุมปากเมื่อไร้การตอบรับแปลว่าระหว่างตัวเขาและการฝึกงานที่นี่ต่อไป ใบพลูเลือกอย่างหลัง บางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าใบพลูรู้ดีว่าถ้าเธอเลือกอย่างแรก เธออาจจะแค่ถูกเชือด แต่ไม่ได้เป็นคนที่ถูกใจ!
ไม่มีใครรู้ว่าแฟรงค์รู้ลึกกว่านั้น ใบพลูมีพิรุธบางอย่าง เธอพยายามเข้าถึงตัวเขาค่อนข้างมาก มันเหมือนมีอะไรที่มากกว่าคำว่าชอบ และเขาจะรอดู!
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูที่ทำให้คนทั้งคู่ผละออกจากกัน เจ้าของร่างสูงโปร่งใช้ปลายนิ้วเกี่ยวหูหิ้วแก้วกาแฟพร้อมกับการส่งสัญญาณกลับไป
“เข้ามา”
แกร๊ก~
“ขออนุญาตค่ะคุณแฟรงค์” จิตรลดายิ้มให้กับเจ้านาย ไม่ลืมที่จะเผื่อแผ่ไปหาสาวน้อยอีกคนที่อยู่ในห้องเช่นเดียวกัน
ไม่แปลกใจที่เห็นว่าใบพลูอยู่ในห้องนี้เพราะน้องแสดงออกค่อนข้างชัดว่าชอบเจ้านายคนนี้มาก พี่ๆ เตือนน้องไปแล้วว่าชอบคนนี้ก็ไม่ต่างจากการก้าวขาเข้าไปเล่นกับไฟ ต่อให้ประกายไฟจะติดแบบที่หวัง ก็ใช่ว่าเชื้อไฟมันจะไม่หมดลงเมื่อได้แผดเผาจนพอใจ
เจ้านายหล่อ ใครๆ ก็ชอบทั้งนั้น กับใบพลูแม้จะค่อนข้างโดดเด่นมากแต่พวกพี่ๆ แม้แต่จิตรลดาไม่เคยไม่ชอบ อาจจะเป็นเพราะใบพลูค่อนข้างน่ารัก พูดเพราะ ยิ้มเก่ง ซ้ำยังช่วยงานทุกคนได้โดยไม่เกี่ยง ของฝากก็มีไม่เคยขาด ไม่แปลกหากจะมีแต่คนที่รักและเอ็นดู
“จิตรเอาข้อมูลของคุณอรรถพลที่คุณแฟรงค์ต้องใช้เพื่อดีลงานวันนี้มาให้ค่ะ” ใบพลูหูผึ่งเมื่อได้ยินแบบนั้น
จิตรลดาได้รับคำสั่งแบบเดียวกับเธอ อย่าบอกนะว่าเขาแค่หาเรื่องให้เธอไปอยู่ที่ห้องเอกสารเมื่องานไม่ได้ดั่งใจ
แว๊บหนึ่งที่ชายหนุ่มดีกรีเจ้าของบริษัทเหลือบมองเสี้ยวใบหน้างดงาม ทั้งคู่สบตากัน มันเป็นแบบนั้นจริงๆ
“โอเค คุณจิตรคิดว่างานนี้เราจะพลาดหรือเปล่า” เจ้าของคำถามวางแก้วกาแฟตามด้วยการรั้งแฟ้มเอกสารของจิตรลดามาเปิดดูคร่าวๆ
เหมือนของใบพลูเป๊ะ แตกต่างตรงที่ของจิตรลดาไม่มีรูปถ่ายเหมือนของนักศึกษาฝึกงาน
“จิตรว่าระดับคุณแฟรงค์ไม่น่าพลาดนะคะ” จิตรลดายิ้มแห้ง ถึงปากจะบอกแบบนั้น แต่ลึกๆ กังวลอยู่เช่นกัน
ประวัติของอรรถพล สิริรังรายคือเขาไม่เคยเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ราคาประเมินของทางเขาที่เป็นราคาตลาดเป็นแบบไหน ทางนั้นไม่เคยปล่อยให้ลดต่ำ พอมาเจอกับคนที่ดีลงานเก่งมากๆ และดึงราคาได้ต่ำจนฟาดกำไรจนเต็มหน้าตักอย่างแฟรงค์ งานนี้เดายากจริงๆ
“ผมว่าวันนี้อาจจะยังไม่ราบรื่นเท่าไหร่ รายนั้นวัยรุ่นมากอยู่ คงหัวรุนแรงไม่ยอมง่ายๆ ผมจะเข้าไปทำความรู้จักและหาจุดอ่อนของเขาก่อน รบกวนคุณจิตรทำใบเสนอราคาให้ผมเลย”
“คุณแฟรงค์อยากให้จิตรทำราคาประมาณไหนคะ ราคาเรา ราคาเขา หรือราคากลาง”
“ราคาเรา!” คำตอบของผู้เป็นเจ้านายส่งผลให้จิตรลดายิ้มบาง
เฉกเช่นกับนักศึกษาฝึกงานที่กำลังเก็บข้อมูลเงียบๆ ชักอยากรู้ว่าเขามีวิธีดีลยังไงให้ได้แบบที่คาดหวัง
สี่เดือนกับการฝึกงาน ใบพลูจะเก็บทุกอย่างให้มากๆ มากจนกล้าที่จะบินออกมาจากกรงทอง!
- ผู้เขียน
