love return หวนรัก

จุดเปลี่ยน

10 love return หวนรัก | จุดเปลี่ยน

"นี่ของปราณ ส่วนนี่ของพิมพ์" ลัลนายกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ "ปราณกินน้ำส้ม ส่วนพิมพ์มึงแดกเหล้ากับกู"

"กูไม่ขัด"

"ส่วนนี่ของพี่เควิลนะคะ" เธอยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปให้ชายหนุ่ม

"พี่ไม่ดื่มครับ"

"ทำไมล่ะคะ เมื่อตอนปีใหม่พี่ยังดื่มอยู่เลย"

"ใช่ครับปีใหม่พี่ดื่ม แต่หลังวันนั้นมาพี่ก็ไม่ดื่มอีกเลย พี่ไม่อยากอุ้มลูกแล้วลูกได้กลิ่นเหล้า"

"งั้นเอาน้ำส้มเหมือนปราณก็ได้ค่ะ" ลัลนาจัดแจงน้ำและอาหารให้กับเควิล เป็นจังหวะเดียวกันกับที่นนนเดินเข้ามา เขามาพร้อมกับดอกกุหลาบช่อโต มอบให้กับลัลนา พิมพ์รดายิ้มเมื่อได้เห็นการกระทำของชายหนุ่ม เขากำลังสนใจเพื่อนสาวของเธอใช่ไหม แค่คิดก็ดีใจแทนลัลนาแล้ว

นนนเป็นคนน่ารักนิสัยดี พูดจาไพเราะถ้าลัลนาได้ผู้ชายดี ๆ แบบนนนเข้ามาอยู่ในชีวิตจะดีมาก ๆ เลย

"เข้าห้องน้ำแป๊บนะ"

"อื้อ" พิมพ์รดาจับมือปรรณพัชร์มาด้านหลัง แล้วจัดแจงเตรียมเค้กที่เธอเตรียมเอาไว้เสียบเทียน จากนั้นก็ยกออกไป ไฟสว่างถูกปิดพร้อมกับร่างเล็กของทั้งสองเดินออกมา ปรรณพัชร์กับพิมพ์รดาร้องเพลง ลัลนายิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่เพื่อนรักของเธอให้ความสำคัญกับวันเกิดของเธอทุกปี

"happy birthday to you happy birthday to you happy birthday happy birthday happy birthday to you

happy birthday to you happy birthday to you happy birthday happy birthday happy birthday to you"

"อธิฐานแล้วเป่าซะสิ"

"ขอบคุณพวกมึงนะ ฮึก" ลัลนาร้องไห้ออกมาอย่างตื้นตันใจ

"ส่วนนี้ของขวัญของเธอนะแนน" นนนยื่นกล่องของขวัญ ทุกคนต่างอวยพรให้ลัลนามีความสุข

หลังจากที่อยู่ฉลองวันเกิดกัน ปรรณพัชร์ก็ต้องขอตัวกลับเพราะปริญญาดาลูกของเธอร้องงอแง คนเป็นย่าพยายามปลอบโยนอย่างไรก็ไม่ฟัง เธอชวนพิมพ์รดากลับด้วย แต่เพราะลัลนาขอให้พิมพ์รดาดื่มเป็นเพื่อน และขันอาสาไปส่งเอง ปรรณพัชร์จึงฝากเพื่อนสนิทของเธอไว้กับเพื่อนสนิทอีกคน

คล้อยหลังเควิลกับปรรณพัชร์ลัลนาก็ยกขวดเหล้าขวดที่เธอเตรียมเอาไว้ เธอหันไปมองหน้านนนเล็กน้อยก่อนจะเทเหล้าใส่เเก้วให้ทั้งสอง

พิมพ์รดาไม่ได้ใส่ใจอะไร เธอยกเหล้าขึ้นดื่ม เธอดื่มมันไปได้เพียงสามแก้ว คนตัวเล็กก็รู้สึกร้อนวูบวาบแปลก ๆ พิมพ์รดารู้สึกไม่ค่อยจะสู้ดี จึงจะขอตัวกลับก่อน

"กูกลับก่อนนะ" ลัลนามองร่างเล็กที่เริ่มเอนเอียง ก่อนจะยิ้มออกมา

"ดื่มอีกแก้ว กูจะไปส่ง"

"กูไม่ไหว!" พิมพ์รดาเริ่มหายใจติดขัด ความรู้สึกบางอย่างพุ่งพล่านไปทั่วร่าง เธอพยายามสกัดกั้นสุดกำลัง แต่ความต้องการในร่างกายกลับปะทุมากกว่าเดิม

"อีกแก้วนะ ดื่มเสร็จก็กลับเลย" นนนยื่นแก้วเหล้าให้ พิมพ์รดารู้สึกไม่ไหว จึงรีบรับแก้วเหล้ามาดื่มเพื่อที่จะได้กลับ แต่ทว่า.... หลังจากที่ดื่มมันลงคอ สมองของเธอมึนงงมันบอกไม่ถูกเลยว่ากำลังเป็นอะไร

"กะ...เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายกะ...กู" พิมพ์รดาล้มลงกับพื้น เรี่ยวแรงจะพยุงกายแทบไม่มี ลัลนายิ้มร้ายแล้วแบมือไปที่นนน

"จ่ายมา"

"ได้ ห้าหมื่นขาดตัว" ลัลนานับเงินที่นนนให้มาอย่างมีความสุข เรื่องอะไรเธอจะยอมให้คนที่มาจากหมู่บ้านเดียวกันได้ดีกว่าเธอ อย่าหวังว่าเธอจะยอมให้พิมพ์รดามีความสุขกับฉลาม ในขณะที่เธอไม่มีผู้ชายในตระกูลนี้เหลียวเเล

ปรรณพัชร์มีสามีรวย เธอเองก็อิจฉาในใจ แต่จะทำอะไรได้นอกจากพยายามปลง แต่พอพิมพ์รดาเป็นที่สนใจของฉลาม ได้อยู่กินใช้ชีวิตมีความสุขกับเขา มันทำให้เธอทนไม่ได้

พิมพ์รดาหญิงสาวหมู่บ้านโคกผักแว่น ชีวิตลำบากมาตลอด จะมีความสุขได้ดีกว่าเธอ เธอไม่มีวันยอม เธอจะไม่มีวันตกต่ำกว่าพิมพ์รดาแน่นอน

"ห้องไหนได้บ้าง" นนนช้อนร่างเล็กที่อยู่ในสภาพสะลึมสะลือ มือเล็กลูบไล้ร่างกายไม่หยุด เขาอยากจะชื่นชมร่างเล็กให้หนำอกหนำใจ

"ห้องข้างล่างขวามือ จัดหนักจัดเต็มเลย"

"ได้เลย"

"หยะ....อย่านะ ทะ...ทำไมถึงทำแบบนี้กับกู อึก" พิมพ์รดาทำได้เพียงแค่เอ่ยคำปรามแสนเบาหวิวออกมา ร่างเล็กถูกพาเข้าไปในห้อง นนนนยิ้มร้ายลูบไล้คนตัวเล็กอย่างพึงพอใจ พร้อมกับปลดเปลื้องชุดของพิมพ์รดาออก คืนนี้เขาจะเอาเธอให้หนำอกหนำใจเลย

ลัลนายิ้มร้ายก่อนจะดื่มเหล้าแล้วขึ้นไปข้างบน เธอจะปล่อยให้เพื่อนรักของเริงรักกับนนนให้หนำอกหนำใจ อย่าหวังว่าจะมีชีวิตที่ดีกว่าเธอ เพราะเธอไม่มีวันยอม

******

ฉลามหยิบกุญแจรถเดินออกมาจากห้อง เขารอพิมพ์รดาจนกระทั่งถึงตีสามหญิงสาวก็ยังไม่กลับมา ปรรณพัชร์ไลน์มาบอกเขาตั้งแต่ตอนสองทุ่มว่า พิมพ์รดาจะอยู่กับลัลนาต่อ ลัลนาจะมาส่งพิมพ์รดาเอง

ส่วนเธอกับเควิลขอตัวกลับก่อนเพราะบุตรสาวงอแงหนัก เขาเองช่วงนั้นก็ยังคุยงานไม่เสร็จ เลยคิดว่าไม่มีอะไร แต่หลังจากที่คุยงานแล้วก็กลับมาที่บ้าน ก็ยังไม่เจอพิมพ์รดากลับมา แต่พอเขาโทรไปหาเธอ ปลายสายก็ไม่มีใครรับ

เขาเป็นห่วงเขากังวล หรือเธอกับลัลนาจะเมาหนักจนกลับมาไม่ได้ แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ขับรถออกไป แท็กซี่ก็แล่นมาจอดที่หน้าคฤหาสน์ ร่างเล็กของพิมพ์รดาก็ลงจากรถเดินเซถลา จนเขาต้องรีบไปประคอง

"ไหวไหม?" พิมพ์รดานิ่งความรู้สึกมันจุกในอก อยากจะร้องไห้ออกมา แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้น้ำตาหลั่งไหลในหัวใจ สิ่งที่เจอมันเลวร้ายเกินกว่าหัวใจของเธอจะรับไหว

"ไหวค่ะ"

"ไปอาบน้ำนอนดีกว่า ดูสิหน้าซีดเซียวเชียว" เขาประคองเธอเข้าไปในบ้าน พิมพ์รดาอยากจะร้องไห้ออกมาประจานความอ่อนแอ แต่ก็ทำแค่เพียงแค่ฝืนเอาไว้ หัวใจเธอยังไม่พร้อมที่จะรับความเจ็บปวดไปมากกว่านี้

เขาคงรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าเธอไปทำอะไรมา ถ้าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาก็คงจะรังเกียจและรับไม่ได้ พิมพ์รดาไม่อยากเห็นสายตารังเกียจจากผู้ชายที่เธอรัก

"ค่ะ"

"ลัลนาบอกกับปรรณพัชร์ว่าจะมาส่งไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงได้มาคนเดียว"

"แนนเมาค่ะ"

"ฉันเองก็ว่าจะไปรับเธออยู่ ฉันน่าจะไปหาเธอตั้งแต่ตอนคุยงานเสร็จ ฉันไม่น่ารีรอแล้วปล่อยให้เธอมาคนเดียวแบบนี้เลย ทุกวันนี้แท็กซี่หรือผู้ชายคนอื่นๆก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้"

"...." พิมพ์รดาเดินเงียบเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำชำระร่างกาย เธอขัดจนผิวหนังแดงเถือก เกลียดตัวเองที่ไว้วางใจผิดคน จนโดนเพื่อนรักหักหลัง เพียงแค่คิดเรื่องนี้ขึ้นมาน้ำตาของเธอก็หลั่งไหล ร้องไห้แข่งกับสายน้ำของฝักบัว ชีวิตเธอกำลังจะมีความสุขแล้ว ทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา

++++++