love return หวนรัก

"อ๊า พะ...พี่ฉลามเบาหน่อย" หญิงสาวใต้ร่างส่งเสียงครวญครางอย่างซ่านเสียว มือเล็กยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ เมื่อเขากระแทกกระทั้นเธออย่างรุนแรง "หึ! พี่เหรอ? กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าพี่ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์" เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเขาว่าพี่ ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกเขาแบบนี้ด้วยซ้ำ เธอกล้าทิ้งเขาไปคบผู้ชายคนอื่น มีความสุขไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร เธอต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงกล้าบากหน้ามาขอเงิน ทั้งที่ทำให้เขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ "พะ...พี่ฉลาม" 1love return หวนรัก | หัวใจที่มันเต้นแรง เท้าเล็กสั่นเทาค่อยๆก้าวไปที่บ้านหลังใหญ่ราคาหลายสิบล้าน บ้านที่พิมพ์รดาเคยอยู่ บ้านที่เคยเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข ทุกข์ เศร้า เรื่องแย่ๆ เกิดขึ้นมากมาย เธอเคยอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้กับ 'เขา' ผู้ชายที่เกลียดเธอเข้าใส้ วันเวลาผ่านมาหลายปี พิมพ์รดาไม่เคยเฉียดมาที่บ้านหลังนี้อีกเลย แต่เพราะวันนี้มีเหตุ ที่ทำให้เธอต้องบากหน้ามา พิมพ์รดารู้ว่าเธอทำไม่ดีกับเขามาก และรู้ว่าเขาต้องเกลียดเธอ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อตอนนี้อับจนหนทาง แก้วตาดวงใจ เลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาฝากฝังเอาไว้กำลังจะตาย จะให้เธอมองลูกจากไป โดยไม่รู้สึกอะไร และไม่พยายามทำอะไรเพื่อให้เขารอด เธอทำไม่ได้ "ฉันมาหาคุณฉลาม" พิมพ์รดาเอ่ยกับลูกน้องคนสนิทของเขา คนที่ช่วยได้ในตอนนี้คือเขา เขาคนเดียวเท่านั้น "นายอยู่ข้างบนครับ" "ฉันต้องการพบเขา" "นายไม่ว่างครับ นายมีแขก" "แต่ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา" "แต่นาย..." หญิงสาวไม่รอให้เขาพูดจบ คนร่างเล็กก็เดินตัวปลิวขึ้นบันได ขาเรียวสั่นเทาหัวใจเต้นระริกรัว แม้รู้ว่าการที่จะมาพบเจอกับเขาอีกครั้ง จะต้องเจอคำพูดที่แสนจะเจ็บหัวใจ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อเธอช้าไม่ได้แล้ว ฉลาม แสงสุริยะ คือผู้ชายที่พิมพ์รดาต้องการที่จะเจอมากที่สุดในตอนนี้ เธอต้องการให้เขาช่วย เขาคนเดียวที่ช่วยได้ เธอเดินไปถึงหน้าประตูห้องพร้อมกับบิดลูกบิดเข้าไป.... ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้ว คุณเชื่อเรื่องการตกหลุมรักตั้งแต่แรกเจอไหม คุณเชื่อเรื่องรักแรกพบหรือเปล่า เมื่อก่อนพิมพ์รดาก็ไม่เคยเชื่อเลยสักนิด ว่าการตกหลุมรักใครสักคน แค่เพียงได้สบตากัน มันจะมีอยู่จริงบนโลกใบนี้ มันเป็นเรื่องที่โคตรจะน้ำเน่า ใครจะมาตกหลุมรักกันได้อย่างง่ายได้ ส่วนมากก็จะมีแต่ในละคร หรือนิยายน้ำเน่า ที่เจอกันเห็นหน้ากันแล้วรักกัน จนกระทั่งได้เจอกับตัวของตัวเอง เธอตกหลุมผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ชื่อ'ฉลาม' ผู้ชายที่เจอเขาในวันรับน้อง.... ชายหนุ่มผู้มีโครงหน้าหล่อเหลาแววตาดุดัน ความสูงประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร เมื่อเขายืนอยู่ท่ามกลางคนอื่น ทำให้เขาดูโดดเด่นกว่าใครๆ เวลาที่เขายิ้มเขาดูน่ารักอบอุ่นใจ เวลาที่เคร่งขรึมก็น่าเกรงขาม แต่มันก็ชวนหลงใหลไม่น้อย ผู้ชายหลายคนที่อยู่ข้าง ๆ ก็หล่อเหลาเช่นกัน แต่สายตาของหญิงสาวไม่เหลือไว้มองใคร เพราะเอาแต่จ้องมองเขาคนเดียว เขามองมาที่เธอ แล้วหันไปยิ้มกับพวกรุ่นเพื่อนคนอื่น ๆ ก่อนจะมองมาที่พิมพ์รดาและผู้หญิงอีกคนอย่างไม่คลาดสายตา ผู้หญิงคนนั้นชื่อปรรณพัชร์ หน้าตาสวยแต่ท่าทางเงอะงะ ดูบ้านนอก ซึ่งพิมพ์รดาเองก็บ้านนอกเข้ากรุงไม่ต่างกัน ปรรณพัชร์น่ารักวางตัวดี ทุกคำที่เธอพูดกับฉันไม่เคยมีคำพูดหยาบคายเลย คำพูดคำจาดีมาก ดีจนพิมพ์รดาแปลกใจว่าจะมีผู้หญิงน่ารักนิสัยดีแบบนี้หลงเหลืออยู่บนโลกนี้ด้วย พิมพ์รดากับปรรณพัชร์ทำความรู้จักและเป็นเพื่อนกัน โดยที่มีลัลนาเพื่อนที่มาจากบ้านนอกด้วยกัน เป็นเพื่อนอีกคน ฉลามดูสนใจปรรณพัชร์เป็นพิเศษ ส่วนพิมพ์รดาสนใจเขา มันอาจจะเป็นเรื่องที่ฟังแล้วน้ำเน่า แต่เธอเป็นอย่างที่พูดจริง ๆ เธอชอบเขาตั้งแรกเห็น ชอบเขาจริง ๆ คุณเชื่อไหมว่า พิมพ์รดาตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเจอ "น้องคนนั้นชื่ออะไรครับ?" ฉลามชี้มาที่เธอ หัวใจมันเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "ชื่อพิมพ์ค่ะ พิมพ์รดา พานุรักษ์มนตราค่ะ" "ไม่ใช่ พี่ถามน้องคนข้างหลัง" คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวหน้าแตกยับเยิน แต่ก็ได้แต่ยิ้มให้เขากลบเกลื่อนความอายของตัวเอง "ชื่อปราณค่ะ ปรรณพัชร์ ทรัพย์ทวีโชคอนันต์" ปรรณพัชร์เอ่ยแล้วยิ้มให้ ส่วนฉลามก็ยิ้มให้เธอ มันเป็นภาพที่พิมพ์รดาโคตรจะอิจฉาเลย รอยยิ้มแววตาที่เขามองปรรณพัชร์ เธออยากให้เขามองและยิ้มให้เหมือนอย่างเพื่อนของเธอ พิมพ์รดาคงจะมีความสุขไม่น้อยเลย ****** ชีวิตของพิมพ์รดาวนเวียนในมหาวิทยาลัย เควิลรุ่นพี่อีกคนชอบมาติวให้ปรรณพัชร์ ทุกครั้งที่ฉลามมาด้วย เขาจะถูกเควิลกีดกันตลอด แต่เขาก็ไม่ล่ะความพยายาม เขาพยายามหาช่วงเวลาที่เควิลติดเรียนมาติวให้เพื่อนของเธอ และก็คอยติวให้เธอด้วย มันเป็นความรู้สึกที่โคตรจะดี ที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเขา แต่ก็ใช่ว่าความสัมพันธ์จะเป็นไปในทิศทางที่ดี ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม เธอไม่อาจเข้าไปในหัวใจของเขาได้ จนกระทั่งวันเวลาผ่านมาอีกสี่ปี ฉลามเป็นผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่ในขณะที่พิมพ์รดาเป็นเพียงแค่นักศึกษาฝึกงาน เขาเฉยเมยต่างจากเมื่อก่อน หรืออาจจะเพราะเขาโตเป็นผู้ใหญ่ เป็นผู้ชายที่มีผู้คนนับหน้าถือตา ผู้ชายขี้เล่นในวันนั้นจึงต่างจากเดิม ฉลามดื่มเหล้าหนักในวันปีใหม่ ทำให้เกิดเรื่องผิดพลาด พิมพ์รดายังจำวันนั้นได้ดี มันเป็นวันที่สนุก วันที่รู้สึกดี วันที่รู้สึกเจ็บ และเป็นวันที่โคตรจะเฮงซวย "วันนี้มีกินเลี้ยง" ลัลนาวิ่งกระหืดกระหอบมาแต่ไกล "กินเลี้ยงอะไร จะมีแฟนเหรอ?" "บ้าน่ะ" ลัลนาค้อนเบาๆ "กินเลี้ยงปีใหม่ไง" "อ๋อ นึกว่ากินเลี้ยงอะไร?" "วันนี้มึงต้องแต่งตัวให้สวยนะ" "อื้อ" พิมพ์รดาพยักหน้า "กูต้องสวยกว่ามึงแน่นอน" "อย่าหวังว่าจะสวยกว่ากู" "คอยดูแล้วกัน ฮ่าๆ" ลัลนาพูดแล้วเดินถือแฟ้มเอกสารเข้าไปในห้องผู้บริหาร ส่วนพิมพ์รดาจดจ่ออยู่กับงานตัวเอง "วันนี้มีกินเลี้ยงนะ จัดที่บ้านคุณโนอาห์" "ครับ/ค่ะ" พนักงานต่างขานรับอย่างพร้อมเพรียง ฉลามเขาหันไปมองคนตัวเล็กที่นั่งเคลียร์เอกสารกองโตเล็กน้อยแล้วเดินออกไป พิมพ์รดากลับมาที่บ้านเช่าด้วยหัวใจที่ลิงโล้ด วันนี้เธอจะได้ไปที่บ้านของเขา บ้านที่น้อยคนนักจะมีคนนอกเข้าไปย่างกรายได้ เธออยากเห็นชีวิตความเป็นอยู่ของผู้ชายที่ชอบ หญิงสาวหยิบชุดที่ปรรณพัชร์ซื้อให้มาสวมใส่ พร้อมกับหมุนตัวไปมา เพื่อนของเธอชอบซื้อชุดที่เดรสกระโปรงคลุมเข่าให้ทุกครั้งที่มีวันสำคัญ ปรรณพัชร์ยังคงน่ารักและแสนดี ซึ่งตอนนี้เธอแต่งงานมีครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นกับเควิลไปแล้ว ชีวิตของปรรณพัชร์ เป็นชีวิตที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน การที่ได้เป็นผู้หญิงของพี่เควิล เป็นภรรยาเป็นแม่ของลูกของเขา มันเป็นอะไรที่แสนจะวิเศษ ผู้ชายอย่างพี่เควิล ทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวทำทุกอย่างเพื่อภรรยากับลูก เขาทำให้ปรรณพัชร์ เป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุด (Just Prana | เพียงปราณ) หลังจากที่แต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยคนตัวเล็กก็หมุนตัวในกระจก พร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ เธอมองตัวเองอยู่ในกระจกนานมาก จากนั้นก็มานั่งรถแท็กซี่ตรงไปบ้านโนอาห์ มาเฟียตระกูลดังไม่มีใครไม่รู้จัก บ้านหลังใหญ่โตทุกอย่างถูกจัดเอาไว้อย่างสวยงาม "พิมพ์" ลัลนากวักมือเรียก พิมพ์รดาเลยรีบเดินเข้าไปหา อาหารถูกวางเอาไว้มากมาย แล้วแต่ใครจะหยิบจับมาทานเอง ทานได้ไม่อั้นพนักงานคนอื่นๆเลยดูสนใจอาหารเป็นพิเศษ "วันนี้แต่งตัวสวยมาก" "อื้อ มึงก็สวย" หญิงสาวยิ้มให้เพื่อน ลัลนาแต่งตัวด้วยชุดที่ปรรณพัชร์ซื้อให้เช่นกัน ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มสวยงามชวนมอง พิมพ์รดาแปลกใจไม่น้อย ปกติลัลนาไม่ค่อยชอบใส่ชุดแบบนี้ เธอชอบใส่ชุดที่โชว์เนื้อหนังกว่านี้ หรือเพราะรสนิยมของลัลนากำลังเปลี่ยนไป ทำให้เธอสวมใส่ชุดเรียบร้อยมา "ดื่มๆกัน แนนพิมพ์มานั่งเร็ว" บัตเตอร์เอ่ยแล้วกวักมือเรียกทั้งสอง "ค่ะ" พิมพ์รดากับลัลนารีบเดินไปนั่ง ฉลามนั่งดื่มเหล้าไม่พูดไม่จา เขานิ่งมากต่างจากเมื่อก่อน เมื่อก่อนเขาจะน่ารักเป็นกัน หรือเพราะเขาเป็นผู้บริหารบริษัท เขาถึงสงวนท่าทีเอาไว้ แต่ยิ่งนิ่งเธอก็ยิ่งชอบ "พี่ชงให้เอง" บัตเตอร์เอ่ยแล้วชงเหล้าให้ "วันนี้มีกินเหล้าแข่งกันด้วยนะ แก้วล่ะพัน" หูย โคตรจะดี พิมพ์รดาไม่พลาดการแข่งครั้งนี้แน่นอน ++++++ ขอเล่าจุดเริ่มต้นก่อนนะคะ❤️ พรุ่งนี้จะมายาวๆนะคะ