หลังจากทานข้าวเสร็จสุรศักดิ์และมนิตาก็ขอตัวกลับที่พัก ส่วนหรรษาก็แยกตัวกลับไปยังห้องนอนตัวเอง และคำแพงก็กลับมานอนส่องเพจปรัชญาติ่งฝรั่ง เป็นแบบนี้ประจำทุกวัน เธอชอบส่องดูผู้ชายและคำคมในเพจนี้ ทุกอย่างมันช่างเหมาะกับชีวิตเธอเหลือเกิน นอนเล่นส่องฝรั่งไปมาจนอิ่มอกอิ่มใจแล้วก็มาเขียนสมุดบันทึกที่ทำงานของตน
‘วันนี้วันที่ 11 ธ.ค. 58 เป็นอีกวันที่ฉันได้เจอฝรั่งหล่อ หล่อจนอยากจะได้มาเป็นสามี จะมีไหมนะวันที่จะได้เขามาครอบครอง วันแล้ววันเล่าฉันก็ไปจตุจักรเพื่อหาฝรั่งหล่อ แต่ไปทุกครั้งก็ได้แต่ดู แต่มีผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันว่าฉันคุ้นหน้าเขามาก และเขาก็หล่อมาก หรือเขาจะพักแถวจตุจักรกันนะ ฝรั่งอะไรไปทีไรก็เจอแทบจะทุกวัน เขาอาจเป็นเนื้อคู่เราก็ได้ แต่เนื้อคู่อะไรจะเดินผ่านเราไปแบบนั้น ต้องมีตกหลุมรักและจดจำความน่ารักเราได้บ้างแหละน่า ว่าแล้วพรุ่งนี้ไปจตุจักรอีกดีกว่า ชวนมินไปดูผ้าอีกดีกว่า สาธุ! ค่ำคืนนี้อาจเหงาใจ แต่ในค่ำคืนต่อไปแพงขอมีเขาคนนั้นเคียงข้างกายนะฟ้าจ๋า ขอสักคนเถอะฝรั่ง หรือจะเป็นคนนั้น คนที่เราบังเอิญเจอบ่อยๆ ฝันดีนะจ๊ะว่าที่เมียฝรั่งทุกคน ม๊วฟ! ’
เมื่อเขียนสมุดบันทึกและจูบปกสมุดเสร็จก็ลุกขึ้นเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มของตัวเอง แขนเล็กยืนออกไปปัดที่นอนข้างกายที่ว่างเปล่าเล่นไปมา เป็นแบบนี้สินะ ตื่นมาคนเดียว นอนก็ต้องนอนคนเดียว ใช่ว่าคนเราจะเพียบพร้อมไปหมดทุกอย่าง พระเจ้าไม่ได้ให้เราสมบูรณ์แบบไปทุกอย่างหรอก ดูอย่างเธอสิ รูปร่าง่าตายก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แถมฐานทางบ้านก็ถือว่ารวยมาก พูดง่ายๆ คือเศรษฐีเลยแหละ แต่ทำไมถึงต้องขาดคู่นอนเคียงหมอนก็ไม่รู้