บทที่4 ไข้ขึ้นจนน่าสงสาร
1008 คำ
บทที่4
ไข้ขึ้นจนน่าสงสาร
ฟับ!!
"ฮืออ คุณปู่เบลเจ็บฮึก!"
"หมอพอเถอะลูก"
"อย่าให้ผมต้องตีพ่ออีกคนเลยครับ-_-"
"ไอ้หมอ!"
ดูเหมือนว่าตอนนี้ใครก็ไม่กล้าเข้ามายุ่งลัลลาเบลจึงถูกตีจนร้องไห้สะอื้น คนเป็นแม่ที่เห็นลูกสาวเจ็บปวดก็ได้แต่หลั่งน้ำตาด้วยความสงสาร
ฟับ!!
ฟับ!!!
"ฮึก!! คุณพ่อเบลเจ็บTT"
"หอมเอาลูกขึ้นห้องไปแล้ววันนี้อย่าให้ออกไปไหนเด็ดขาด!"
"ค่ะหมอ..เบลมากับแม่ โธ่ลูกเจ็บมากไหม"
หลังจากที่ต้นหอมพาลูกสาวขึ้นห้องไปหมอเบย์ก็โยนไม้เรียวทิ้งทันที ใครว่าตนอยากจะตีลูก ยิ่งเห็นลูกเจ็บคนเป็นพ่อเจ็บยิ่งกว่า
"พวกมึงเอาไม้ไปทิ้ง กูจะไม่มีวันตีลูกกูอีก" สองมือที่ฟาดไม้เรียวตนรู้ดีว่ามันหนักขนาดไหน ลูกสาวของตนคงเจ็บมากอาจจะมีไข้เลยด้วยซ้ำ
"แล้วนี่ไอ้โบ๊ทไปไหนพ่อ" ไบร์ทมองหาลูกชายที่หายหัวไปตั้งแต่เช้าเหมือนกัน
"ไม่รู้เห็นพลอยบอกว่าเอาลูกน้องไปสิบกว่าคน"
พ่อไบร์ทรับรู้ได้ทันทีถ้ามาทรงนี้คงไปกระทืบผู้ชายที่มายุ่งกับพี่สาวแน่ๆจึงให้ลูกน้องตามไปดูแล ส่วนหมอเบย์เดินมานั่งเงียบๆคนเดียว ทุกคนต่างเป็นห่วงลูกๆทั้งนั้น ไม่มีใครไม่ห่วง
///ลัลลาเบล///
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกคุณพ่อตี ทั้งเจ็บ ทั้งเสียใจ เจ็บจนระบมไปหมด เห็นคุณแม่กับป้าพลอยร้องไห้ฉันก็ยิ่งร้องเข้าไปใหญ่ ทุกคนช่วยกันทายาที่ก้น แต่ทุกครั้งที่นิ้วของคุณแม่กับป้าพลอยสัมผัสฉันก็สะดุ้งทุกที
"โอ๊ย เบลเจ็บฮืออ"
"คราวหลังอย่าดื้อนะเบล ป้าหัวใจจะวายหมอเบย์ไม่เคยเป็นแบบนี้เลย"
"ใช่ลูก คุณพ่อรักลูกมากนะ เมื่อคืนก็ขับรถตามดูลูกตลอด พอเห็นลูกเข้าบ้านจีนไปแล้วถึงได้กลับ เช้าก็รีบไปรับลูก"
"แต่ไม่เห็นต้องตีขนาดนี้เลยฮืออ เบลจะไม่รักคุณพ่อแล้ว!!"
"เบล!" ต้นหอมเอ็ดลูกสาวเบาๆ จนข้างล่างมีเสียงเอะอะโวยวายจึงนึกเป็นห่วงลูกชายที่เอาลูกน้องออกไป
"คุณพลอยหอมฝากเบลก่อนนะคะ ไม่รู้เจ้าโบ๊ทก่อเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า"
ผู้เป็นแม่รีบวิ่งลงมาดูสถานการณ์ด้านล่าง ตอนนี้ลูกชายกำลังทำร้ายร่างกายวัยรุ่นชายคนนึงอยู่ แถมยังไม่มีการห้ามปรามจากสามีทั้งสองและคุณพ่อเลย
"โบ๊ทพอแล้วลูก!" เพียงแก่ก้าวเข้ามาก็ถูกลูกน้องของคุณไบร์ทจับตัวเอาไว้
"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับพี่กู!!"
ปัก!!
ผลั๊ว!!"
"ผมขอโทษครับ ผมจะไม่ยุ่งกับเบลอีก อ๊ากก!!"
"ครั้งที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้ พวกมึงเอามีดมากูจะตัดนิ้วมัน!!" เด็กหนุ่มวัย15ถีบเข้ากลางอกจนชายหนุ่มหงายท้องไปอีกรอบ
"โบ๊ทอย่าลูก!! อย่าทำแบบนั้น คุณไบร์ทห้ามลูกสิคะ ห้ามลูก!!!"
"พวกมึงไม่ได้ยินที่ลูกกูสั่งหรือไงไปเอามีดมา!!!!" เสียงตะโกนดังกึกก้องจนคนทั้งบ้านสะดุ้งกันหมดแม้แต่คุณพลอยที่อยู่กับลัลลาเบลก็ตกใจไปด้วย
"คุณไบร์ท!! โบ๊ทฟังแม่อย่าทำแบบนั้นฮืออ"
"ผมขอโทษครับ ผมขอโทษฮึก!" ลูกน้องของคุณไบร์ทจับแขนของหนุ่มซีที่แอบล่วงเกินลัลลาเบลมาหลายครั้ง แม้โบ๊ทจะเคยเข้าไปเตือนแต่หนุ่มซีกลับไม่เกรงกลัวยังพยายามเข้าหาลัลลาเบลแถมยังเอาชื่อลัลลาเบลไปอ้างเพื่อพัวพันกับยาเสพติด
"ปล่อยผมไปเถอะ ผมจะไม่เข้ามาวุ่นวายกับลัลลาเบลอีก ผมขอร้องอย่าทำอะไรผมเลยฮืออ"
"งั้นมึงพูดมาว่ามึงเอาชื่อพี่กูไปทำอะไรมาบ้าง บอกมาให้หมดถ้ามึงโกหกตอแหลกูจะตัดนิ้วมึงให้หมด หวังว่าคงรู้นะต่อให้มึงตายในบ้านกู พ่อแม่มึงก็ทำอะไรไม่ได้"
"ครับ ฮึก! คุณน้าผมขอโทษครับผมเอาชื่อน้องไปพูดว่าผมคบกับน้องและมีอะไรกับน้องแล้ว และเรื่องยาเสพติดผมก็เอาโยนว่าเป็นของน้อง ผมขอโทษครับผมไม่เคยมีอะไรกับน้องและน้องไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดเลย" หนุ่มซีก้มกราบต้นหอมทั้งน้ำตาแต่แรงถีบครั้งนี้ไม่ใช่โบ๊ทกลับกลายเป็นพ่อไบร์ทที่ถีบจนหนุ่มซีกระเด็น
"โอ๊ย! ผมขอโทษครับฮืออ"
"อีกเรื่องมึงพูดให้หมดสิ" โบ๊ทหันไปหยิบมีดจากลูกน้องจนหนุ่มซีคลานมาเกาะขาต้นหอมเพื่อขอความช่วยเหลือแต่ก็ถูกลูกน้องของคุณไบร์ทดึงออกมา
"ผะ...ผมหลอกให้น้องออกไปเพื่อขายน้องให้นายทุนที่หาผู้หญิงไปใช้บริการครับ ฮึก!"
คำสารภาพครั้งนี้ทำเอาต้นหอมแทบจะหัวใจวายรวมถึงหมอเบย์ที่หันขวับมามองด้วย ทุกคนตกใจกับสิ่งที่หนุ่มซีสารภาพออกมา ต้นหอมจึงรีบกลับขึ้นไปหาลูกสาวด้วยความเป็นห่วง หากเมื่อคืนหมอเบย์ไม่ตามไปลูกสาวอาจจะไม่รอดกลับมา
หมอเบย์ให้ลูกน้องจัดการหนุ่มซีเพราะนี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำเรื่องแบบนี้ คุณไบร์ทจึงหยิบมีดจากลูกชายเพื่อให้คนของตนจัดการ อย่างน้อยลูกชายก็ยังเด็กเกินไปที่จะฆ่าคน
กลางดึกคืนนั้น
หมอเบย์เดินเข้ามาดูลูกสาวที่นอนซมพิษไข้ ตีลูกสาวครั้งแรกก็ทำเอาลูกสาวถึงกับเป็นไข้เลย ยาลดไข้ถูกหมอเบย์ฉีดให้ลูกสาวโดยที่เธอไม่รู้ตัว มือหนาค่อยๆลูบหัวลูกสาวทั้งน้ำตา
"พ่อขอโทษนะเบลเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีขึ้นแล้ว ที่พ่อตีเพราะพ่อรักและหวังดีกับลูกนะเบล..."
- ผู้เขียน
