อดีตดั่งหมอกควัน ฮวงโหผันบ่ไหลกลับ
เย็นย่ำทิวาลับ แสงทองดับบ่อาจรั้ง
ความหลังดั่งสายฝน เมื่อร่วงหล่นย่อมแห้งจาง
มีมืดมีสว่าง ผู้ผิดพลั้งยังเป็นครู
ตอนที่ 10
เรือนเฟิ่งหวางอลหม่านไปด้วยบ่าวรับใช้ที่จัดเตรียมสถานที่เพื่อเตรียมต้อนรับแขกเหรื่อซึ่งจะมาร่วมอวยพรในพิธีสมรสของกงเก๋อเก๋ออึ้งย้งกับนายอำเภอซือเหยียน ที่จะจัดขึ้นอีกไม่กี่วันข้างหน้า และว่าที่เจ้าสาวเจ้าบ่าวก็ถูกห้ามไม่ให้พบหน้ากันจนกว่าจะถึงวันแต่งงาน
ระหว่างนั้นอึ้งย้งก็เก็บตัวขัดสีฉวีวรรณอย่างดีจนผิวพรรณขาวผ่องของนางแทบจะเปล่งประกายออกมาได้เหมือนเช่นไข่มุก
“ท่านหญิงช่างงดงามเหลือเกิน บ่าวอยากให้ท่านนายอำเภอมาเห็นท่านหญิงตอนนี้นัก”
หญิงรับใช้คนสนิทของกงเก๋อเก๋อแห่งเมืองลู่เจ๋อวางแปรงที่ใช้หวีผมที่ยาวคลุมแผ่นหลังบางลงบนโต๊ะเครื่องแป้งกล่าวประจบหลังช่วยนายหญิงของตนอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเพื่อเข้านอนจนเสร็จเรียบร้อย
“ออก
