ทิวากรมองเด็กหนุ่มที่ทำความสะอาดบ้านพลางฮัมเพลงไปด้วยความสบายใจ ช่วงนี้ดูข้าวเม่ามีความสุขนะ เขายิ้มตามคนตัวบางไม่รู้ตัว
"ข้าวเม่า"
เสียงเรียกจากหน้าบ้านทำให้ทิวากรหุบยิ้มแทบจะทันที เขาหันไปทำตาขวางใส่คนที่กำลังเดินเข้าบ้านมา
"มึงมาทำไมวะ?" ทิวากรถามแบบเคือง ๆ
"กูต้องรายงานมึงทุกครั้งปะ?" เทวินทร์ก็ตอบกลับแบบกวน ๆ
"ก็นี่มันบ้านกู กูก็ต้องถามดิวะ"
"ผมมาหาน้องข้าวเม่าครับ คุณเจ้าของบ้าน" เทวินทร์ยิ้มหวานให้
"กูไม่อนุญาต" ทิวากรฮึ่มใส่
"แล้วแต่มึงดิ กูไม่ได้มาหามึงนิ" เทวินทร์หัวเราะแล้วเดินไปทางหลังบ้านที่หนุ่มน้อยตัวบางกำลังเก็บกวาดทำความสะอาดอยู่
"เดี๋ยวดิวะไอ้วิน มึงมาหาข้าวเม่าทำไม?" ทิวากรรีบเดินตามเพื่อนไปในครัว
"เอาขนมมาฝากไง มีอะไรแปลก" เทวินทร์ไม่สนใจเจ้าของบ้านและนั่งลงที่โต๊ะอาหารพร้อมขนมหลายถุง
ทิวากรยืนมองด้วยความหงุดหงิด แต่เทวินทร์ก็
