ทิวากรกลับเข้าบ้านในอีกวันถัดมา และพบว่าบ้านเงียบมาก เขาเห็นข้าวตังนั่งบนโต๊ะหินอ่อนที่สนามตัวเดียว พอมันเห็นทิวากรเดินมา มันก็สะบัดหน้าเดินจากไป เขาไม่สนใจแมวแล้วเดินไปเปิดประตและพบว่ามันล็อก จึงล้วงกุญแจในกระเป๋ามาไขเข้าบ้าน
"ข้าวเม่า อยู่ไหนน่ะ?" ทิวากรตะโกนถามคนเฝ้าบ้าน แต่ทุกอย่างก็เงึยบ ไม่มีหน้าหวาน ๆ มาเปิดประตูให้เหมือนทุกครั้ง
ทิวากรเดินไปที่ห้องทำงานเผื่อว่าลูกแมวจะนอนอ่านนิยายเพลินจนไม่ได้ยินเสียงรถเขากลับมา แต่ก็ว่างเปล่า ฟิกเกอร์ตัวที่พังยังวางอยู่บนโน้ตบุ๊ก หนังสือจัดเข้าชั้นเรียบร้อย ห้องก็ร้อน ไม่มีวี่แววว่ามีคนมาเปิดแอร์อ่านหนังสือ
"ยังไม่ตื่นเหรอ? สิบโมงแล้วนะ" ชายหนุ่มเดินขึ้นชั้นสองด้วยความแปลกใจ ปกติข้าวเม่าไม่เคยตื่นสายสักวัน หรือไม่สบายนะ
"ข้าวเม่า ไม่สบายหรือเปล่า?" ทิวากรเปิดประตูห้องเข้าไป แต่ห้องว่างเปล่า
"อ้าว? ไปไหนวะ? หรือไปซื้อขนมหน้าปากซอย? แต่ตอนขับรถ
