Chapter 4 เหยียดหยาม

1284 คำ

นันทิศแอบคิด แต่เขาไม่เชื่อหล่อนหรอก ฟองครีมเป็นผู้หญิงมักมาก! เสแสร้ง! หล่อนแกล้งทำเป็นคนรักที่แสนน่ารักของเขาอยู่ได้ตั้งสองปี ก่อนจะแสดงธาตุแท้ ทิ้งเขาไปหาผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่กว่า รวยกว่า แถมยังเป็นคนที่หล่อนมั่นใจว่าจะแทงทะลุพรหมจรรย์ร่านของหล่อนเข้าไปได้อย่างราบรื่น เพราะเอาเก่งกว่านันทิศ! ฝันไปเถอะ ฟองครีม! ไม่ว่าตอนนั้นหล่อนจะอ้าขาให้สินธรไปแล้วกี่ร้อยครั้ง แต่นันทิศมั่นใจว่าวันนี้ เขาจะทำให้หล่อนคลั่ง ให้หล่อนปรารถนา ให้ผิวกายของหล่อนร้อนเหมือนตอนนี้ แบบที่สิบสินธรก็ทำไม่ได้ให้ดู ลิ้นร้ายเลียตั้งแต่ซอกคอลงมา ชายหนุ่มผละมือจากทรวงอกอวบอิ่มมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนทีละเม็ด จนในที่สุด ผิวกายสาวขาวผ่องก็อวดเขาอย่างน่าดูดน่าเลีย จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ! “อือ... ผัวขา...” ฟองครีมเผลอตัวแอ่นอกให้เขาดูดเลียด้วยความสยิวเสียว ชายหนุ่มจึงปล่อยมือหล่อนมาดึงสายเสื้อในลง เขาจูบไหล่นวลเนียนลงมาจนถึงเนินอกอวบ ก่อนจู๋ปากจุ๊บ ๆ ตามสายเสื้อในที่ถูกดึงลงมาเรื่อย ๆ โดยที่อีกมือก็เลื่อนไปทางด้านหลังร่างกายสาวน้อย ที่หล่อนแอ่นอกขึ้นอีก เพื่ออำนวยความสะดวกให้เขา ปึก! หัวใจสาวไหววูบ ๆ เมื่อตะขอบราเซียถูกปลดออกด้วยมือเดียวของเขา ชายหนุ่มดึงมันออกจากร่างกายงดงามเปียกปอน โดยที่มองตาหล่อนไปด้วย เหมือนความรักยังฟูเต็มดวงตาแสนสวยคู่นั้น... แต่นันทิศปัดมันทิ้ง! เขาจะไม่เชื่อและไม่บูชาความรักบ้าบออะไรอีกต่อไปแล้ว มันก็แค่เรื่องโกหกทั้งเพ! ตุ้บ! เสื้อในตัวใหญ่เพราะต้องประคองเต้ายักษ์ถูกโยนทิ้งลงพื้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะนั่งคร่อมบนเอวเล็กคอด เสื้อของหล่อนสยายออกด้านข้าง เผยให้เห็นเต้าสด ๆ ใหญ่โตโอฬารที่เขาไม่สามารถใช้มือข้างเดียว กำมือเต้าเดียวได้เลย หนุบ หนับ “อาส์... พี่ทิศ หนะ หนูอาย...” ฟองครีมยกนิ้วขึ้นขบกัดด้วยความกระสัน ใบหน้าของหล่อนแดงยิ่งกว่าเดิม ยิ่งตอแกร่งของเขาแนบอยู่กับหน้าท้องแบนราบของหล่อนแบบนี้ ขนาดยังไม่ได้เอาออกมาจากกางเกง หล่อนก็จินตนาการไปถึงไหนต่อไหนแล้ว “อายทำไม” ชายหนุ่มถามเสียงหืดหาดด้วยความหื่น “ที่แล่นไปแก้ผ้าให้ไอ้สินเอาตั้งกี่ครั้งแล้ว ไม่เห็นจะรู้จักอาย!!!” คำดูถูกของเขาทำให้ฟองครีมน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ แต่หล่อนก็ไม่รู้จะปฏิเสธคำกล่าวหาของเขายังไงได้ ในเมื่อทุกวันหลังเลิกเรียน สินธรก็ให้รถมารับหล่อนไปบ้านเขาเสมอ ‘ประณพ’ บิดาของฟองครีมไม่ใช่คนดีเด่อะไร เขาติดเหล้า ติดการพนัน เป็นหนี้เป็นสินมากมาย ก่อนที่แม่จะพาฟองนมกับฟองเบียร์หนีไป ประณพก็เริ่มเมาขาดสติและซ้อมแม่ ดังนั้นสามสาวพี่น้องจึงไม่คิดโทษแม่เลย ที่แม่จะมีผู้ชายคนใหม่ สามปีหลังจากแม่หนีไป ประณพก็เอ่ยปากกับฟองครีมขอให้ช่วยขัดดอกเงินกู้ให้เขา... ด้วยการไปเป็น ‘เมียเก็บ’ ของสินธร! ฟองครีมชาไปหมดทั้งร่าง ตอนนั้นหล่อนอายุแค่สิบห้า และหล่อนก็มีคนรักอยู่แล้ว พ่อก็รู้! สินธรน่ะเป็นคนกว้างขวาง และเป็นผู้ชายที่เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าเปลี่ยนรองเท้า ใคร ๆ แถวนี้ต่างก็รู้ดี ถ้าเขาจะอยากได้หล่อน โดยไม่สนใจความถูกผิด ฟองครีมก็ไม่แปลกใจเลย แต่ประณพเป็นพ่อของฟองครีมนะ... ประณพไม่คิดจะรักลูกสาวคนนี้ แม้สักนิดเดียวเลยหรือไง!!! ‘ไม่! หนูไม่ทำ!’ วันนั้นฟองครีมยืนยันหนักแน่น หล่อนนัดพบกับนันทิศเพราะอยากขอคำปรึกษากับเขาเรื่องนี้ แต่พอมาเจอหน้าเขาจริง ๆ หล่อนก็พูดไม่ออก ยิ่งถูกเขากอด... ถูกเขาจูบ... หล่อนก็เตลิดไปกับคำบอกรักหวาน ๆ กับมือ ปาก และลิ้นของเขาที่ทำให้ดอกไม้สาวผลิบาน หล่อนตั้งใจจะตกเป็นของเขาวันนั้น เพราะไม่อยากให้พ่อใช้ร่างกายของหล่อนขัดดอก อย่างน้อยหล่อนก็กลับไปบอกพ่อบอกสินธรได้ ว่าหล่อนมีตำหนิแล้ว หล่อนไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ สินธรคงเลิกสนใจหล่อน แต่อาจเพราะความเครียด ที่ทำให้หล่อนเปิดรับตอยักษ์ของเขาไม่ได้ ทั้งที่หล่อน ‘อยาก’ จะตาย!!! แม้ไม่ได้ตกเป็นของเขา แต่ฟองครีมก็คิดจะให้พ่อดูรอยจูบที่เนินอก หล่อนจะโกหกพ่อ โดยที่สาวน้อยไม่คิดเลยว่าวันนั้นตอนกลับไปถึงบ้าน หล่อนจะเห็นพ่อกำลังนั่งดื่มยาล้างห้องน้ำทั้งน้ำตา! ‘พ่อ! อย่านะ!!!’ วันนั้นมันโกลาหลไปหมด อาจเป็นโชคดีก็ได้ที่สินธรมาที่บ้านเพราะเรื่องของหล่อนนั่นแหละ เขาจะมารับตัวหล่อนไป ก็เลยได้รับตัวประณพไปโรงพยาบาลแทน แล้วพ่อของหล่อนก็รอดตายมาได้ เพราะยาล้างห้องน้ำมันหมดขวดไปแล้ว นั่นเป็นน้ำยาจาง ๆ ผสมน้ำเปล่าที่หล่อนทำไว้ กะว่าจะเอาไว้ล้างครั้งต่อไป จะได้ไม่เปลือง หลังจากฟื้นคืนสติ พ่อก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่ขอร้องให้หล่อนไปเป็นเมียเก็บของสินธรอีก ฟองครีมรักพ่อ... หล่อนนั่งคิดอยู่ทั้งคืนโดยที่ไม่ได้นอน แล้วในตอนเช้าตรู่ พ่อนอนลืมตามองเพดานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด โดยมีสินธรยืนล้วงกระเป๋ามองพ่ออยู่ด้วย ‘คุณสินทำไมอยากได้หนูคะ’ ฟองครีมตัดสินใจถามเขา ชายหนุ่มหันมามอง เขายิ้มมุมปาก สินธรเป็นคนหล่อเหลา ตาคม มีเสน่ห์ เรียกได้ว่าผู้หญิงทั้งเมืองต่างอยากเป็นของเขา แค่คืนเดียวก็ยอม! แต่ฟองครีมไม่อยากไง หล่อนมีคนที่รักอยู่แล้ว ‘สวย...แล้วก็นมใหญ่ ยังจะมีอะไรสำคัญกว่านั้นอีกหรือไง หรือว่าเธอคิดว่าตัวเองมีอะไรดีกว่านั้นล่ะ’ คำตอบของเขาทำให้ฟองครีมยิ้มขื่น ๆ หล่อนนั่งกุมมือพ่อ ประณพหันมามองหล่อนด้วยดวงตาชื้นน้ำตา ‘ถ้าหนูยอม คุณจะแค่ไม่เก็บดอก แต่จะเอาเงินต้นคืนใช่มั้ยคะ’ ‘ใช่’ ‘แล้วถ้าหนูซิง... คุณจะยกหนี้ทั้งหมดให้พ่อได้เลยหรือเปล่าคะ ทั้งต้น ทั้งดอก’ ประณพถึงกับเบิกตากว้างกับคำถามของลูกสาว ในขณะที่สินธรผิวปาก เขามองหน้าหล่อน มองนม มองไปทั่วร่างกายเยาว์วัยผุดผาด ก่อนพยักหน้า ‘เอาสิ ไหน ๆ ก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว เธอกล้าตรวจกับหมอมั้ยล่ะ ให้ฉันได้รู้ว่าไอ้ทิศมันยังไม่ได้เจาะไข่แดงเธอ’ ฟองครีมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ‘ได้ค่ะ’ ‘ครีม... คือ พ่อ...’ ประณพอยากจะห้ามลูกสาว แต่ความเห็นแก่ตัวก็จุกคอเขาจนพูดอะไรไม่ออก ชายสูงวัยได้แต่นอนร้องไห้อยู่ลำพัง เมื่อฟองครีมถูกสินธรโอบไหล่เดินออกไปจากห้องพักคนไข้โดยที่แม้ยินยอม แต่สาวน้อยก็น้ำตาตกใน ที่ต้องมาชดใช้หนี้ ที่ไม่ใช่ความผิดของหล่อนเลยสักนิดเดียว!!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more