พันธนาการรักนายพายัพ

“คุณหมอค่ะ พรุ่งนี้มีเคสผ่าตัดตอนบ่ายโมงนะคะ” อติญาหรือกิ๊บพยาบาลประจำหน้าห้องของคุณหมอพายัพหรืออีกตำแหน่งหนึ่งก็คือเลขาส่วนตัวของคุณหมอที่มีตำแหน่งเป็นผู้บริหารของโรงพยาบาลแห่งนี้ เธอเดินเข้ามาภายในห้องทำงานของคุณหมอเพื่อบอกกล่าวโปรแกรมการทำงานในวันพรุ่งนี้เหมือนปกติในทุกๆวัน “แล้วตอนเช้าล่ะ มีประชุมอะไรไหม” พายัพใช้หูฟังที่เลขาของเขาพูดแต่สายตากลับกำลังใช้ทำงานบนโต๊ะเพื่อให้เสร็จก่อนจะมืดด้วยเขามีนัดคืนนี้ แต่พอฟังจบเขาก็เกิดคำถามขึ้น ด้วยเขาไม่เคยมีโปรแกรมว่างครึ่งวันแบบนี้มาก่อนถ้าไม่ใช่วันหยุดสุดสัปดาห์หรือวันที่ต้องการหยุด ด้วยเขาค่อนข้างมีคนไข้รอผ่าตัดด้วยเยอะและไหนยังจะงานบริหารของโรงพยาบาลอีก แค่สองงานนี้ก็แทบไม่มีเวลาว่างแล้ว “ว่างค่ะ” อติญาตอบออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำด้วยเธอได้ทำการเช็คมาเป็นอย่างดีแล้ว อีกทั้งเธอมีประสบการณ์การทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของคุณหมอพายัพมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว แค่เรื่องตารางงานแค่นี้ไม่มีพลาดแน่นอน “อืม” พายัพพยักหน้ารับรู้และหันไปสนใจงานบนโต๊ะที่มีทั้งต้องอ่านประวัติการรักษาของคนไข้ที่จะต้องผ่าตัดให้พรุ่งนี้เพื่อให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี และงานด้านบริหารของโรงพยาบาลที่เขานั้นต้องช่วยผู้เป็นพ่อเลี้ยงอย่างอาทิตย์ดูแลอยู่ “ขอโทษนะคะคุณหมอ พอดีมีนอกตารางงานนิดหน่อยนะคะ” พยาบาลที่ไม่ค่อยจะสาวเท่าไหร่ด้วยเธออายุเข้าหลักสี่แล้วแต่ยังสาวไม่แพ้สาวๆเดินกลับเข้ามาภายในห้องทำงานของคุณหมออีกครั้งหลังจากเพิ่งจะออกไปได้แค่นาทีเดียว ด้วยเธอมีสิ่งหนึ่งที่ลืมไปในตารางงานวันพรุ่งนี้ของคุณหมอหนุ่มไฟแรงและสำคัญจนเธอต้องกลับมาอีกครั้ง ทั้งที่การเดินกลับมาเสี่ยงที่จะโดนพายัพดุเพราะเขาไม่ชอบคนมากวนใจเวลาทำงานเท่าไหร่นัก “ว่ามา” พายัพเงยใบหน้าที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นักที่ถูกกวนใจเป็นรอบที่สองขึ้นมองเลขาส่วนตัว แล้วเขาก็ถอนหายใจพรืดยาวออกมาใส่เธอก่อนจะก้มลงทำงานต่อ และให้โอกาสเธอได้พูด “คุณนายศจีโทรมานัดคุณหมอไปทานข้าวนะคะตอนเช้าพรุ่งนี้” เสียงเลขาสาวพูดอย่างตะกุตะกักเพราะสถานการณ์ในห้องทำงานสี่เหลี่ยมนี้ชักไม่ค่อยจะดีแล้ว “เฮ้อ” พายัพถอนหายใจยาวเป็นครั้งที่สองเมื่อได้ฟังคำพูดของเลขาส่วนตัว พร้อมกับยกมือขึ้นโบกไปมาสองสามครั้งเพื่อบอกเธอเป็นนัยๆให้ออกไปได้แล้ว “ขอตัวนะคะ” อติญารับเดินไปในทันทีแล้วกลับไปนั่งประจำที่ต้องหน้าห้องของเธอเหมือนเดิม ไม่เข้ามายุ่มยามภายในห้องทำงานนั้นอีก “โทรไปบอกยกเลิกนัดคุณนายศจีด้วย บอกว่าผมมีเคสด่วน” เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมง พายัพที่เคลียงานบนโต๊ะเรียบร้อยดีแล้วก็เดินออกมาจากห้องเพื่อจะกลับออกไป เขาแวะที่โต๊ะของเลขาที่อยู่หน้าห้องเพื่อให้เธอยกเลิกนัดให้กับเขา ด้วยเขามีนัดในคืนนี้แล้วและอาจจะต่อไปถึงตอนสายของวันพรุ่งนี้ อาจทำให้เขาไปไม่ทันนัดของคุณนายศจีผู้เป็นแม่เลี้ยง “แต่ว่า” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการยกเลิกนัดของคุณหมอพายัพเพราะบางนัดที่คุณหมอเห็นว่ามันไม่สำคัญก็จะถูกยกเลิกไปก่อน แต่เธอไม่เคยยกเลิกนัดของคุณนายศจีมาก่อน ทำเอาเธอไม่กล้าที่จะพูดออกไป ด้วยคุณนายศจีเป็นถึงแม่ของคุณหมอ “ไม่มีคำว่าแต่” พายัพเสียงเข้มขึ้นใส่เลขาหน้าห้องของเขาเพื่อให้เธอทำตามในสิ่งที่เขาบอก แล้วเขาก็เดินจากตรงนั้นไป “ค่ะ” อติญารีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออกไปยกเลิกนัดในทันทีด้วยถ้าไม่ทำตาม เธอต้องเจออะไรที่ร้ายกว่านี้และอาจถูกไล่ออก เจ้านายของเธอคนนี้ไม่ใช่คนใจดีอย่างที่ทุกคนเห็น เธอเคยเห็นด้านร้ายสุดมาแล้วและไม่อยากเห็นอีก “ขอนั่งด้วยคนนะคะ” เชอรินหญิงสาวที่มีเชื้อสายจีนกับอังกฤษผสมกันอย่างลงตัวทำให้เธอดูโดดเด่นจนดึงดูดสายตาคนทั้งร้านอาหารได้เดินเข้ามาทักทายพายัพที่นั่งรอเธออยู่ที่โต๊ะด้านในสุดของร้าน ด้วยความที่เธอมีอาชีพเป็นแอร์โฮสเตสทำให้เธอเข้ามาทักทายเขาด้วยภาษาอังกฤษอย่างคล่องแคล่ว “เชิญครับ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาเธอที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับตอบเธอกลับด้วยภาษาอังกฤษระดับดีเยี่ยมเหมาะกับหน้าตาที่ฝรั่งจ๋าอย่างเขา “คุณหมอพายัพใช่ไหมคะ” หญิงสาวสวยเอ่ยถามเขาราวกับคนอยากจะเข้ามาทำความรู้จักกับเขา เหมือนกับที่ผู้หญิงคนอื่นๆชอบเขามาทักทายเขาแบบนี้ “ครับ” พายัพที่ทำงานเครียดมาทั้งวันลองเล่นตามน้ำตามเธอไปเพราะมันน่าสนุกดีอาจทำให้เขาหายเครียดได้บ้าง “จำคนไข้คนนี้ได้ไหมคะ ที่คุณหมอฉีดยาให้วันก่อน” เชอรีนเดินไปนั่งที่ตักของชายหนุ่มอย่างไม่นึกอายใครเพราะโต๊ะอาหารที่เขากับเธอจะทานด้วยกันวันนี้อยู่ในจุดลับตาคนพอสมควร พร้อมกับพูดคำพูดที่มันสองแง่สองง่ามที่ข้างหูคุณหมอหนุ่มที่เธอเพิ่งจะนอนกับเขาเมื่อคืนก่อนมานี้เอง หยอกล้อเขาเล่นเพื่อเรียกรอยยิ้มจากเขาที่เธอนั้นหลงเสน่ห์จนต้องนัดเจอเขาอีกรอบก่อนจะกลับไปทำงาน “คืนนี้ที่ไหนดี” สองมือหนาของชายหนุ่มโอบรัดรอบร่างบอบบางของหญิงสาว ริมฝีปากหนาเขาเล็มใบหูของเธอ พร้อมกับประกาศความต้องการออกไปอย่างไม่มีอ้อมค้อมด้วยเพราะเธอก็ต้องการสิ่งเดียวกับเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่นัดเขามาเจออีกครั้ง “ใจร้อนจัง” สะโพกกลมกลึงของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักของชายหนุ่มขยับไปมาเบาๆเพื่อจะเสียดสีลำใหญ่ของเขาที่อยู่ภายในกางเกงสเลคสีดำที่เขาใส่อยู่ “ฉันไม่ชอบเสียเวลา” มือหนาขยับเข้าไปในเสื้อครอปตัวสั้นที่หญิงสาวใส่อยู่ แล้วเข้าขย้ำหน้าอกอวบของเธอ “อืม” หญิงสาวครางเบาๆรับสัมผัสจากมืออุ่นๆของชายหนุ่มอย่างไม่อาจเก็บอารมณ์ความต้องการเอาไว้ได้ “ไปขึ้นรถ อืม” สองมือจับเอวคอดกิ่วของหญิงสาวยกขึ้นแล้วสั่งให้เธอไปรอเขาที่รถ แล้วเขาก็เดินตามเธอไปหลังจากเช็คบิลค่าอาหารที่สั่งมาแล้วยังไม่ได้กินเรียบร้อยแล้ว “อื้อ คุณพายัพ” ร่างบางที่แต่งตัวมายั่วเขาเต็มขั้นด้วยการใส่สั้นทั้งบนและล่างถูกผลักเข้าไปภายในรถสปอร์ตคันหรูสีแดงสดของเขา แล้วเขาก็ตามเข้าไปขึ้นคร่อมร่างบอบบางของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอขยับหนีเขาไปไหนได้อีก มือหนาปลดเปลื้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นของเธอออกอย่างรวดเร็วจนเธอโป้ไปทั้งตัว เขารุกเธออย่างหนักหนาจนน้ำหวานของเธอไหลเยิ้มเต็มปากทางรักของเธอ “อ้าส์” ชายหนุ่มงัดเอาท่อนเอ็นยักษ์ที่ตื่นตัวขึ้นอย่างรวดเร็วออกมาใส่เครื่องป้องกันอย่างดี แล้วเสียบดันมันเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวที่นอนครวญครางลั่นรถรอเขาอยู่ เธอไม่ได้คับแคบมากนักแต่ก็พอทำเอาเขาครางออกมาได้บ้างเมื่อได้เข้าไปในตัวเธอ “อู้ย เสียว” หญิงสาวครางดังรับทุกสัมผัสที่ชายหนุ่มส่งเข้ามาหาเพื่อเอาอกเอาใจเขาและเพราะชอบของใหญ่ของเขาด้วย “อ้าส์” สะโพกแกร่งของชายหนุ่มกระแทกกระทั้นเข้าหาหญิงสาวรุนแรงจนรถคันหรูโยกส่ายไปมา เสียงแรงกระแทกเข้าหากันดังระงมไปทั่วทั้งคันรถที่จอดติดเครื่องอยู่ภายในลานจอดรถมืดของร้านอาหารแห่งหนึ่ง “กรี๊ด” หญิงสาวทนรับแรงกระแทกมหาศาลจากเขาได้ไม่นานเธอก็เสร็จสมกระตุกไปทั้งตัว และเธอก็รีบเด้งร่างกายที่เปลือยไปทั้งตัวขึ้นมาอย่างรู้หน้าที่ ดึงเครื่องป้องกันออกจากท่อนเอ็นยักษ์ของเขาแล้วใช้ปากเข้าครอบครองมัน “อ้าส์” สองมือหนาจับศีรษะเล็กของหญิงสาวเอาไว้มั่นแล้วเด้งสะโพกกระแทกใส่ปากของเธออย่างรุนแรงจนเสร็จสม ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่โพรงปากของเธอไปอย่างมากล้น “อืม” เชอรีนรีบกลืนกินมันลงคอราวกับของอร่อยที่รอคอยจะได้กินมาแสนนาน ภาพยั่วยวนของหญิงสาวตรงหน้าที่ทำตัวน่ารักน่าทะนุถนอมทำเอาหมออย่างเขาอดใจไม่ไหวต้องหยิบถุงยางอนามัยออกมาจากช่องเก็บของหน้ารถอีก และสานบทเร่าร้อนที่รุนแรงและมีแต่ความเอาแต่ใจของเขากันต่อบนรถคันหรูนั้นอย่างไม่มีอายฟ้าดิน