BAD SIWAT STORY

BAD SIWAT STORY 5

รนยนต์คันหรูถูกขับออกจากคอนโดของรัฐศาตร์ สายตาของเขากำลังสั่นไหว มือไม้เริ่มจิกเกร็งเข้าหากัน

ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน..

ไม่เคยรู้สึกใจเต้นเเรงเหมือนมีพายุโหมกระหน่ำอยู่ข้างใน

ไม่เคยรู้สึกว่าจูบที่ดูป่าเถื่อนจะทำให้เขาเเข้งขาอ่อนเเรงเหมือนหญิงสาวตัวเล็กตัวน้อยไปได้

เเละใช่ เขามีอารมณ์..

รัฐศาตร์กดตัวตนที่กำลังเเข็งขึงให้หดตัวลงไป แอร์เย็นบนรถกลับทำให้เขารู้สึกร้อนผ่าว เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อนตอนที่ศิวัชมองมา

"มึงจะพากูไปไหน"

"....."

"ไอ้วัชตอบกูมาดิวะ จะพากูไปไหน"

"....."

"ถ้าไม่ตอบ งั้นกูโดดนะเว้ย"

สายตาเเละท่าทีกระวนกระวายของรัฐศาสตร์ได้สร้างความไม่พอใจให้เเก่ศิวัชอย่างมาก

เเม้จะนั่งเงียบขรึมไม่ตอบโต้อะไร เเต่ก็ใช่ว่าในใจไม่ร้อนรน ส่วนคนที่ทำเสียงขู่ฝ่อๆ ก็ไม่ได้บ้าบิ่นถึงขั้นกล้าทำอย่างที่พูด

เกิดกระโดดลงจากรถขณะที่คนตีนผีอย่างศิวัชกำลังขับอยู่ ได้เข้าเฝ้ายมบาลเจ้าขาเเน่นอน

"ห้องเชือด" ศิวัชตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"หะ..ห้องเชือด" รัฐศาสตร์เบิกตาโตด้วยความตกใจ

"เงียบ" ศิวัชตวาดเสียงเย็น

"มึงจะให้กูเงียบได้ยังไงในเมื่อมึงดูน่ากลัวขนาดนี้.."

"เหรอ"

ประหยัดคำจนนึกว่าศิวัชพึมพำอยู่คนเดียว ใบหน้าคมคายกำลังเเสดงท่าทีไม่พอใจอย่างหนักที่ได้ยินประโยคนั้นออกจากปากของเขา

"จอดรถวัช ไม่งั้นกูโดด! "

"หึ"

"กูโดดจริงๆ นะเว้ย! "

ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวยังทำท่าจะเปิดประตูอย่างที่พูด จนเจ้าของรถต้องเป็นฝ่ายหมุนพวงมาลัยเข้าจอดชิดซ้ายทันที

มือหนาคว้าเรียวเเขนของรัฐศาสตร์เอาไว้ ก่อนจะกระชากเข้าหาตัวด้วยเเรงทั้งหมดที่มี

ก็รู้อยู่หรอกว่าเขามันน่ากลัวขนาดไหน แต่เวลาเห็นคนอื่นเเสดงท่าทีกลัวเเกมรังเกียจแบบนั้นทีไร

ของขึ้นทุกที..

"โดดสิ"

ไม่ใช่เเค่ท้าทาย แต่ศิวัชยังยกยิ้มเย้ยเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่กล้าทำแน่

"อึก" รัฐศาสตร์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

"ไม่โดดใช่มั้ย"

"ไอ้วัช"

ใบหน้าของศิวัชกำลังเเยกยิ้มอย่างเยือกเย็น เรียวเเขนเท้าเบาะข้างคนขับ ก่อนจะใช้มือลูบไล้ที่หน้าขาของอีกฝ่ายอย่างถือวิสาสะ

คนที่ควบคุมอารมณ์หลุ่งพล่านได้ยากนั่งตัวเเข็งค้าง มองการกระทำของคนตรงหน้าด้วยหัวใจที่สั่นรัว

"คนเรา.. ต่อให้ปากเเข็งเเค่ไหน แต่การเเสดงออกบางอย่างก็ปฏิเสธความต้องการไม่ได้" มองความเป็นชายที่ตุงขลึงผ่านใต้กางเกงยีนส์

ดูเเล้วมันช่างน่าอึดอัด อยากจะปล่อยให้สิ่งที่อยู่ภายใต้กางเกงได้ออกมาหายใจบ้าง

"วัช.. อะ..อื้อ" ใบหน้าหล่อเหลาของรัฐศาสตร์เงยหน้าเหยเก เมื่อกลางกายถูกลูบไล้จากภายนอก

เล่นกับอารมณ์ของคนเป็นของโปรดปรานของศิวัชเลยล่ะ

"สลักอันนี้อยากให้กูปลดปล่อยมั้ย" พูดพร้อมกับรูดซิปกางเกงลง เเล้วปลดตะขอกางเกงออกอย่างง่ายดาย

"อือ.. อา"

"แบบนั้นเเหละที่กูอยากเห็น.."

เรียวนิ้วยาวสัมผัสเนื้อขาวใต้ร่มผ้า กอบกุมเอาไว้ก่อนจะใช้ปลายนิ้วสะกิดส่วนหัวที่น้ำสีขาวเริ่มปริ่ม

สติของคนที่จะกระโดดลงจากรถหลุดลอยไปไกลเเล้ว เขากำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์กามที่ศิวัชสร้างขึ้น

มองปราดเดียวก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่..

สายตาของรัฐศาสตร์นั้นซื่อตรง เเละการเเสดงออกของเขามันก็ชัดเจนว่าต้องการอะไร

"ดีมั้ย"

"ดี.. อา อึ่ก"

ศิวัชยกยิ้มอย่างพอใจ

เขามองลำคอขาวนิ่งๆ ก่อนจะทาบริมฝีปากลงไป ปลายลิ้นชื้นเเฉะลากไล้ไม่ได้ทำรอยไปจนถึงเเก้มขาว

รัฐศาสตร์เเอ่นสะโพกเข้าหาทั้งที่ยังหลับตาอยู่ เป็นจังหวะเดียวกันที่ศิวัชสาวเเก่นกายอีกฝ่ายให้เร็วขึ้น

นิ้วเรียวของศิวัชถูกส่งไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆ ของคนตรงหน้า

เรียวปากสีชมพูกำลังห่อรัดเรียวนิ้วอัตโนมัติ หยาดน้ำสีใสไหลออกมาร่องนิ้ว นั่นคือสิ่งที่ทำให้ศิวัชระบายยิ้มอย่างพอใจสุดๆ

"ห่อลิ้นสิรัฐ.. เล่นกับนิ้วกูหน่อย"

"อื้อ"

ยิ่งใกล้เสร็จรัฐศาตร์ก็ยิ่งห่อริมฝีปากเเน่น สะโพกเเกร่งกำลังเเอ่นกายบิดเร้าเข้าหาศิวัช

ไม่นานนักคนที่กำลังถูกปรนเปรอก็กระตุกเกร็งถี่ๆ ปลดปล่อยน้ำรักกระเซนเปรอะทั้งหน้าท้องตัวเองเเละคนที่ช่วยให้เขาถึงฝั่งด้วย

"อา.." รัฐศาสตร์ครางอื้อในลำคอ

"ไม่ว่ามึงต้องการอะไร.. กูจะทำให้"

เสร็จเพียงหนึ่งน้ำจากมือของศิวัช ปลายลิ้นซนก็เลียวนที่รอบอกของอีกฝ่ายเพื่อไม่ปล่อยให้อารมณ์รักนี้หดหายลงไป

"อ้ะ ..อือ"

สติเตลิดตั้งเเต่มือชายสัมผัสเเก่นกายเเล้ว..

เสื้อยืดสีขาวเปียกชุ่มจากน้ำลาย เผยให้เห็นตุ่มไตที่กำลังเเข็งขืนสู้ลิ้น

"วัช.."

"หือ"

รัฐศาตร์ขมวดคิ้วเล็กๆ สีหน้ากำลังไม่พอใจที่จู่ๆ ศิวัชก็ถอนริมฝีปากออกเเล้วทำท่าจะเปิดประตูให้

"ไม่.." เจ้าตัวผวาเมื่อลมเย็นจากด้านนอกพัดเข้ามา โผเข้ากอดคนตรงหน้าเอาไว้เเน่น

"ไหนบอกอยากลง ไม่อยากไปกับกูไม่ใช่หรอ"

เด็กน้อยกำลังโหยหาอาหาร ส่งเสียงครางอื้ออึงบ่งบอกว่าไม่อยากลงจากรถคันนี้เเล้ว

จากคนที่พูดมากก็เหลือเพียงเเค่คำพูดไม่กี่คำในลำคอ

"ว่ามาสิ ต้องการอะไร"

"วัช.."

ชอบเวลาที่คนตรงหน้าเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงสั่นกระเส่า

การที่คนอย่างรัฐศาสตร์สยบต่อหน้าเขาได้ มันยิ่งทำให้เลือดลมร้อนข้างในกายศิวัชเพิ่มมากขึ้น

"วัช.."

"ถ้าเรียกกูอีกที กูจะจับมึงเอาบนรถนี่เเหละ"

รัฐศาตร์ทิ้งตัวเข้าหาคนตัวสูง ใบหน้าซบอกเเล้วหลับตาลงช้าๆ

ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน.. ดูจากน้ำสีขาวที่ทะลักหลั่งออกมามากมายจนเปียกชื้นกางเกงยีนส์ก็พอจะเดาได้ไม่ยาก

"ถ้าอยากทำมากกว่านี้ก็ไปที่ห้องกู"

"อือ"

"หะ"

"อื้อ กูจะไปห้องมึง.."

"หึ"

ใบหน้าคมคายเเยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี ปลายลิ้นดันกระพุ้งเเก้มบ่งบอกว่าการที่เขานั่งเฝ้าอาหารอันโอชะนานเเรมชั่วโมง ที่เเม้ว่าเหยื่อจะหลุดเบ็ดไป

เเต่สุดท้าย.. เหยื่อก็มาให้กินถึงที่อยู่ดี