RUTTASART TALK
ผมเดินตรงไปยังห้องของไอ้วัช โดยที่มีบอดี้การ์ดสองคนเดินประคบข้างด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
ริมฝีปากแห้งแตกตั้งแต่อยู่ในลิฟต์ เกร็งจนหน้าผมชาไปหมด รู้สึกเหมือนโดนกดดันทางสายตาทั้งที่สองคนนี้สวมแว่นตาดำอยู่
แต่ด้วยความสูงและขนาดตัว มันเลยเป็นเหมือนสิ่งที่กดดันให้ผมตัวลีบไหล่ลู่เหลือตัวเท่ามดเลยในความรู้สึก
คราวก่อนผมขึ้นมาพร้อมวัช เลยไม่มีคนตามมา แต่คราวนี้ผมเป็นฝ่ายขับรถมาหามันถึงที่ก็เลยมีบอดี้การ์ดเดินประกบอย่างที่เห็น
พอเดินมาถึงหน้าห้องทั้งสองคนก็โคลงศีรษะแล้วเดินย้อนกลับไป ทำอย่างกับผมจะมาปล้นฆ่าเจ้านายตัวเองอย่างงั้นน่ะ
มีแต่มันน่ะสิจ้องจะฆ่ากันทางสายตาอยู่เรื่อย
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะผ่อนปรนออกมาพร้อมกับยกนิ้วขึ้นกดกริ่งตรงหน้าแล้วยืนรอด้วยอาการประหม่าเล็กน้อย
ไม่นานประตูตรงหน้าก็เปิดออก ผมที่ยืนสั่นขาสยบอาการประหม่ารีบยกมือขึ้นทักทาย
“วัชคือกู.. อื้อ”
ผมเบิกตา
