โดนมันจับมือตอนแรกก็เขิน แต่ตอนนี้รู้สึกไม่อยากให้ปล่อยเท่าไหร่..
พึ่งจะละมือออกจากกันตอนที่ผมไปซื้อของกินนี่แหละ แต่คนที่เข็นรถเข็นยังคงเป็นไอ้วัชเหมือนเดิม
ผมนั่งพักเหนื่อยที่จุดบริการที่นั่งพัก ติดกับโซนเครื่องเล่นที่มีเสียงเจี้ยวจ้าวดังมาจากด้านใน
เด็กเล็กกำลังวิ่งเล่นในบ้านลมสนุกสนานเลย บางคนก็เข้าไปร้องคาราโอเกะ บ้างก็เล่นเครื่องเล่นที่ตอนเด็กๆ ผมติดหนักมากด้วย
แต่ว่าพอโตแล้วก็ยังอยากเล่นอยู่ดี..
ไอ้วัชหยิบมือถือขึ้นมาเช็คแปปนึงแล้วก็เก็บลงกระเป๋าไป มันหันมายักคิ้วใส่ในเชิงคำถามตอนที่ผมมองไปที่เจ้าตัว
“ชอบเด็กหรอวะ” ผมถามพลางพยัดเพยิดไปที่กลุ่มเด็กๆ กำลังวิ่งเล่นในบ้านลม ซึ่งผมกับมันมานั่งพักกินไอศครีมที่พึ่งจะหมดไปเมื่อครู่นี่เอง
ผมเห็นมันจ้องมองเด็กเหล่านั้นระหว่างให้ผมนั่งพัก สายตามันเหม่อมองเหมือนล่องลอย ราวกับว่ากำลังคิดมากอะไรอยู่
"เปล่า แค่เห็นว่ามันน่าสนุกดี”
"มึงเคย
