| 7 - 2

1930 คำ

"นั่น บล็อคโคลี่ฉันชอบ หยิบมาด้วยสิ" ที่เขาบอกกับเธอว่าจะคอยรักษาระยะห่างนั้น ไม่เห็นจะจริงเลย... เพราะตลอดเวลาที่ต้องมนตร์กำลังเดินเลือกผัก ผลไม้ เนื้อต่างๆ ในซุปเปอร์มาร์เก็ต  นอกจากเขาจะไม่ทิ้งระยะห่างให้เธอสบายใจแล้ว เขายังคอยมาเจ้ากี้เจ้าการชี้นิ้วบอกกับเธอว่า เขาชอบกินแบบนี้ ซื้อนั่น ซื้อนี่ไปด้วยสิ   หญิงสาวถอนหายใจ พลางหันไปมองคนข้างๆ ตาขวาง อยากจะได้อะไร ทำไมเขาไม่หยิบ ไม่เลือกซื้อเองเล่า... แต่แล้วใจเธอก็อ่อนลงอย่างไรไม่รู้ ยามเห็นเขายืนใช้สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง ยกไหล่ขึ้นเล็กน้อย ดวงตาที่อยู่ด้านหลังแว่นกันแดดที่อุตส่าห์สวมพรางตัวได้ สะท้อนออกมาให้เห็นลางๆ แม้เห็นไม่ชัดนัก แต่ก็รับรู้ว่าเขากำลังเลิกดวงตาขึ้น คล้ายกับบอกเธอทางอ้อมว่า 'ก็หยิบมันขึ้นมาให้หน่อยจะเป็นไรไปเล่า...' เขาดูกวนใจเธอนะ แต่ก็น่าแปลก เขากลับไม่น่ารำคาญเท่ากับน่านนที รายนั้นมักทำให้ขุ่นใจ จนทำให้เธออยากจะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม