บทที่7
PON TALKS
วันนี้ผมมีสอบเก็บคะแนนแต่เช้า เลยไม่ได้เข้าไปรับขนมผิงมาที่มหาวิทยาลัย สอบคาบเช้าเสร็จ ช่วงบ่ายก็มีเรียนต่อ จนได้เวลาที่ต้องมาทำความสะอาด
"เด็กมึงไปไหนวะไอ้ภณ ทำไมยังไม่มาสักที" ไอ้ชลชะเง้อมองไปทางบันได แล้วเอ่ยถามขึ้นมา
"ไม่รู้ว่ะ นี่โทรหาก็ตัดสายกูทิ้ง โทรไปใหม่ก็ปิดเครื่อง" ผมกดโทรหาตั้งนานแล้วแต่ติดต่อไม่ได้สักที โทรจนหงุดหงิดแล้วตอนนี้
"ลุก ๆ ไปทำงาน" เสียงเข้มของอาจารย์พรสุขดังขึ้นมา
พวกผมทั้งห้าหันมองหน้ากันด้วยความงง ขนมผิงหายไปไหน ทำไมเป็นอาจารย์พรสุขมา พวกเราเก็บความสงสัยไว้ แล้วไล่ทำความสะอาดลงมาเรื่อย ๆ จนกระทั่งเสร็จงานแล้วอาจารย์กลับไป
"น้องเขาหนีมึงแล้วเหรอวะไอ้ภณ" ไอ้ณัฐถามขึ้นมา
ผมนิ่งเงียบ นึกถึงที่ขนมผิงพูดเมื่อวานนี้ เธอบอกจะไม่มาเจอกับผมแล้ว
"เงียบแบบนี้สงสัยจะใช่" ไอ้เชนทร์พูดขึ้นมา
"น้องเขาเรียบร้อยน่ารักขนาดนั้น กูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขา
