EP.19 จูบ/มาบ้าน
1525 คำ
20:30 น.
หลังจากที่วิวได้ขอตัวกลับบ้านไปแล้ว เด็กสาวนั้นก็ได้นั่งดูทีวีกับมารดาของตัวเองต่อ ซึ่งในขณะที่เธอกำลังดูทีวีอยู่นั้น จู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นก่อนจะปรากฏชื่อของ มาร์ค แฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเธอ
“ใครโทรมาล่ะลูก”
“พี่มาร์ค่ะ”
“คุยเถอะจ่ะ แม่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”
“ค่ะแม่” หลังจากนั้นเด็กสาวจึงลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินมาที่ประตูหน้าบ้านเพื่อกดรับสายแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของตน
“ฮัลโหลค่ะ”
“ไงตัวเล็ก คิดถึงพี่ไหม”
“ไม่ค่ะ555 หายไปทั้งวันเลยนะคะ”
“คิดถึงพี่ล่ะสิ”
“หื้มมม หลงตัวเองชมัด~”
“พี่จะถึงหน้าบ้านเราแล้ว ออกมาหาหน่อย”
“หื้ม ตอนนี้หรอคะ!”
“ใช่ค่ะ” ทันทีที่มาร์คพูดจบแสงไฟจากรถใหญ่ก็ฉายขึ้นทันที ฉุดให้เด็กสาวนั้นต้องวิ่งออกไปดูก่อนจะเห็นว่าเป็นรถของมาร์คจริงๆ
“ดะ..เดี๋ยวหนูบอกแม่แปปนึง!” เด็กสาวบอกกับคนในสายอีกครั้งก่อนจะวิ่งกลับไปในบ้านเพื่อบอกมารดาของตน และวิ่งกลับออกมาที่หน้าบ้านอีกครั้ง
“มาทำไมคะเนี่ย ดึกแล้วนะ!”
“ความคิดถึงพามา”
“แหว่ะ!”
“5555 ขอเข้าไปสวัสดีแม่ก่อน เดี๋ยวกลับแล้ว”
“ตามใจค่ะ” เมื่อเด็กสาวไม่ได้กีดกันมาร์คจึงเดินเข้ามาในบ้านทันทีเพื่อเข้าไปทำความเคารพมารดาของมุกริน
“ตามสบายนะลูก แม่ขึ้นนอนก่อน อย่าพาน้องไปไหนล่ะมาร์ค”
“ไม่ไปครับแม่ เดี๋ยวผมก็กลับแล้วครับ”
“ขับกลับก็ขับระวังๆนะลูก”
“ครับ ฝันดีครับแม่”
“ฝันดีจ่ะ เราอีกคนอย่าชวนพี่เค้าอยู่ดึกล่ะ ขับรถกลับดึกๆอันตราย”
“ค่าา รับทราบคุณนาย~”
“เดี๋ยวเถอะ” หลังจากนั้นมารดาของมุกรินจึงเดินขึ้นชั้นบนของบ้านไปทันที ตอนนี้ชั้นล่างจึงเหลือแค่เพียงเด็กสาวและแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเธอ
“ไงคะ ทำไมมาดึกจัง”
“คิดถึงเฉยๆ วันนี้ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันเลย~”
“หรอคะ กินน้ำไหม”
“ไม่เอา~”
“อ่าว แล้วจะเอาอะไรล่ะคะ”
“ขอนอนตักแปปนึงได้ไหม”
“…”
“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“ได้ค่ะ มาสิ” เมื่อเด็กสาวคิดว่ายังไงมาร์คก็เป็นแฟนของเธอแล้ว เธอจึงยอมที่จะตามใจเค้าเพื่อที่เค้านั้นจะได้ไม่คิดถึงเรื่องราวเก่าๆของเธอที่เคยผ่านมา
“ตักแฟนใครเนี่ยนิ่มชมัดเลย~”
“นอนเฉยๆค่ะ เดี๋ยวไม่ให้นอนเลยนะ!”
“อื้ออ~ ใจร้ายกับพี่ตลอดเลย~”
“ป่าวสักหน่อย~” เด็กสาวพูดพลางใช้มือเรียวเล็กของตัวเองลูบไปที่ศีรษะของมาร์คเบาๆ ซึ่งมาร์คนั้นก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไรเธอ แถมยังยกยิ้มขึ้นอย่างอ่อนโยนอีกต่างหาก
“หนู~”
“คะ”
“หนูลืมไอ้ดีลไปยัง”
“ทำไมถึงถามล่ะคะ”
“ก็หนูทำงานกับมันทุกวัน เจอมันทุกวัน กลัวว่าหนูจะยิ่งไม่ลืมมันนะสิ”
“ไหนเราสัญญากันแล้วไงคะว่าจะไม่พูดเรื่องนี้”
“พี่แค่อยากรู้~”
พรึ่บ! เมื่อมาร์คพูดจบเค้านั้นก็ดันตัวเองขึ้นนั่งทันที ก่อนจะมองไปที่เด็กสาวด้วยสายตาหลากหลายความรู้สึก
“ไม่ต้องมามองแบบนี้เลยค่ะ ถ้าพูดเรื่องนี้อีก หนูจะโกรธแล้วนะ!”
“ก็ได้ๆ~”
“…”
“…” เมื่อไม่มีใครพูดอะไรต่อมาร์คจึงค่อยๆเลื่อนใบหน้าของตัวเองเข้าไปหาเด็กสาวก่อนจะทำให้ริมฝีปากของทั้งสองนั้นชนกัน ซึ่งการจูบครั้งนี้เป็นการจูบครั้งแรกของทั้งสองตั้งแต่ครบกันมาเกือบ2เดือน
“พี่ขอโทษ~” ทันทีที่ทั้งสองผละออกจากกันมาร์คก็เอ่ยขอโทษขึ้นในทันทีเพราะเค้านั้นกลัวว่าจะถูกแฟนเด็กของตัวเองโกรธเคืองที่ทำอะไรไม่ขออนุญาตก่อน
“มะ..ไม่เป็นไรค่ะ~”
“งั้น.. พี่กลับก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะยาว555”
“พูดอะไรเนี้ย~ รีบๆไปเลยค่ะ!”
“5555 หนูไม่ต้องไปส่งพี่หน้าบ้านนะ ปิดประตูบ้านได้เลย”
“ค่า งั้นขับรถกลับดีๆนะคะ”
“รับทราบค่ะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วพี่จะบอก”
“โอเคค่ะ บ๊ายบายค่ะ”
“บายค่ะ” เมื่อทั้งสองโบกมือลากันเสร็จแล้วมาร์คจึงเดินออกจากบ้านไปทันที ซึ่งเด็กสาวนั้นก็ปิดประตูบ้านของตัวเองเช่นกันก่อนจะรีบกลับขึ้นห้องนอนของตน
เมื่อเด็กสาวขึ้นมาบนห้องนอนเธอนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทันที ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเพื่อรอให้มาร์คทักไลน์เธอมาเมื่ิอเค้าถึงบ้านแล้ว แต่ด้วยความที่เด็กสาวนั้นรอไม่ไหวจึงทำให้เธอนั้นเผลอหลับไปในที่สุด
เช้าวันใหม่
วันนี้เป็นวันที่เด็กสาวนั้นจะต้องไปทำงาน ซึ่งตอนนี้เธอนั้นกำลังแต่งตัวอยู่บนห้องของตัวเอง
“มุกรินลูก!”
“จ้าแม่!” เมื่อเด็กสาวได้ยินเสียงเรียกของมารดาตัวเอง เธอนั้นก็รีบวิ่งลงมาหามารดาทันที
“ใช่รถมาร์คหรือป่าวลูก แม่ไม่เห็นใครลงมาจากรถ”
“ไหนจ่ะ” เด็กสาวพูดพลางเดินออกมาดูที่หน้าประตูบ้านก่อนจะเห็นว่ารถคันนั้นคือรถของเฮดีลเจ้านายของเธอ
“บอส!”
“บอส? เจ้านายลูกน่ะหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“งั้นก็ออกไปดูสิลูก”
“จ่ะแม่”
เมื่อเด็กสาวเดินออกมา คนบนรถจึงเปิดประตูออกมาทันที ซึ่งคนที่ลงมาจากรถนั้นก็คือ เฮดีล เจ้านายของเธอนั่นเอง
“บอสมาทำอะไรที่นี่คะ!”
“แม่เธออยู่ไหน”
“ในบ้านค่ะ ว่าแต่มาทำไมคะ หนูกำลังจะไปทำงานแล้ว”
“มีอะไรหรือป่าวลูก” เมื่อมารดาของเด็กสาวเห็นคนบนรถลงมา เธอจึงเดินออกมาหาลูกสาวของตัวเองทันที
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีจ่ะพ่อหนุ่ม”
“ผมเป็นเจ้านายของมุกริน.. ครับ” เนื่องจากเฮดีลเป็นชายหนุ่มที่ค่อนข้างจะหยาบกระด้าง จึงทำให้การพูดครับลงท้ายของเค้านั้นไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่
“มุกรินบอกแล้วล่ะลูก ว่าแต่มาทำอะไรล่ะเรา”
“มาขออนุญาตพาเธอไปทำงานต่างจังหวัด 1 อาทิตย์ ครับ!”
“อะไรนะคะ! ไม่เห็นจะบอกกันก่อนเลย!”
“มุกริน! ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก เค้าเป็นเจ้านายลูกนะ”
“แม่~ ตั้ง1อาทิตย์เลยนะคะ~”
“แม่อนุญาตจ่ะ คุณ..”
“เฮดีลครับ”
“จ่ะ งั้นลูกควรไปเก็บกระเป๋าได้แล้วนะ เดี๋ยวเจ้านายลูกจะรอ”
“รอก็รอสิคะ! ใครให้มาบอกปุบปับแบบนี้กันล่ะ!” เด็กสาวพูดพลางทำสีหน้าบึ้งตึงเพราะเธอนั้นยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว แถมยังจะต้องทิ้งมารดาของตัวเองเอาไว้เพียงลำพังอีกด้วย
“ฉันให้เวลา20นาที”
“บอสคะ!”
“มุกริน! แม่จะตีเราจริงๆนะ!”
“โถ่แม่~”
“ไปๆ ไม่ต้องมาถ่งมาโถ่อะไรทั้งนั้น เชิญพ่อหนุ่มเข้ามาดื่มน้ำในบ้านก่อนนะจ๊ะ รอเจ้ารินมันไปเก็บกระเป๋าสักครู่
“ครับ”
“ชิ!” เด็กสาวส่งเสียงชิช๊ะขึ้นอีกครั้งก่อนที่เธอนั้นจะรีบเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไปเก็บกระเป๋า ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถของมาร์คมาจอดพอดี เพราะมาร์คนั้นจะต้องมารับแฟนเด็กของตัวเองไปส่งที่ทำงานทุกวัน
“เชี้ยดีล!” ทันทีที่มาร์คได้เห็นเฮดีลเค้านั้นก็สบถคำหยาบขึ้นทันที ก่อนจะรีบลงมาจากรถและเดินเข้ามาในบ้านของมุกริน
“แม่สวัสดีครับ”
“อ่าวมาร์ค สวัสดีจ่ะลูก”
“น้องล่ะครับ”
“น้องเก็บกระเป๋าอยู่จ่ะ น้องต้องไปทำงานน่ะ นี่คุณเฮดีลเจ้านายของมุกรินมัน”
“ครับ” มาร์คพูดพลางมองไปที่เฮดีลด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัว
“แม่ไปดูน้องก่อนนะลูก”
“ครับ” เสียงขานรับของทั้งสองหนุ่มดังขึ้นพร้อมกันก่อนที่มารดาของเด็กสาวจะเดินหายขึ้นไปชั้นบน
“ทำเชี้ยไร!” ทันทีที่มารดาของเด็กสาวเดินขึ้นไปชั้นบนมาร์คจำเอ่ยถามเฮดีลขึ้นทันทีแต่ทว่าคำถามของเค้านั้นไม่ค่อยจะสุภาพสักเท่าไหร่
“เสือก!”
“อย่ายุ่งกับคนของกู! มุกรินเป็นแฟนกู!”
“หึ!”
“เชี้ยดีล!” มาร์คสบถคำหยาบขึ้นอีกครั้งพร้อมกับถลาเข้าหาเฮดีลแต่ทว่าเค้ากับถูกคิวมือขวาของเฮดีลผลักออก
“ทำตัวเป็นหมาบ้า!”
“คนนี้กูไม่เล่น! อย่ามายุ่งกับเธอ!”
“เอาไว้ไปสั่งพ่อมึงแล้วกัน!”
“มาแล้วค่าา~” สิ้นสุดประโยคของเฮดีลเสียงของเด็กสาวก็ดังขึ้นในทันที
วู้ววว ใครจะเป็นหมากันแน่คะเฮีย! ?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์หน่อยนะค้าบ?
รีไรท์เมื่อ 7/6/66
- ผู้เขียน
