หยวนเพ่ยรู้สึกกังวลแทนผู้เป็นนาย ตั้งแต่ซิ่นหนิงเยว่กลับมาจากวังหลวงพร้อมกับท่านแม่ทัพดูนางจะนิ่งเงียบและอาการเช่นนี้ยิ่งทำให้นางเป็นห่วงเสียเหลือเกิน นางคาดคิดเองว่าทั้งสองคงมีปากเสียงกันเป็นแน่ นางอยากให้คุณหนูของตนมีความสุขเหมือนคุณหนูตระกูลอื่นบ้าง ท่านแม่ทัพควรทะนุถนอมคุณหนูของตนบ้าง เสแสร้งแกล้งทำก็ยังดี นางยิ่งคิดก็ยิ่งส่ายหน้าถึงโชคชะตาของคุณหนูเหลือเกิน
"คุณหนูดื่มชาหน่อยเจ้าค่ะ" หยวนเพ่ยเห็นนายของตนเอาแต่จ้องมองที่ท้องฟ้า ริมหน้าต่างอยู่เป็นนานสองนาน
"หยวนเพ่ยคืนนี้ไปเที่ยวงานเฉลิมฉลองกันเถิด ข้าลืมเสียสนิทว่ารับปากเจ้าไว้" นางหันมายิ้มให้สาวใช้ของตนเอง พร้อมเอื้อมมือรับน้ำชาที่สาวใช้หยิบยื่นให้
"เอ่อ...หากคุณหนูเหนื่อยก็ไม่ต้องไปก็ได้นะเจ้าคะ แค่งานเฉลิมฉลองเท่านั้น"
"ข้าอยากไป อยู่แต่ในจวนจะทำให้ข้าเบื่อเสียมากกว่า"
"เจ้าค่ะคุณหนู"
"เจ้าก็ไปเตรียมตัวและเตรียมตั๋วเงินด้วยล
