ตอนที่5 ชอบจริงหรืออยากเอาชนะ

627 คำ

สายฟ้า “เอ่อ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะคะ” กุ้งนางเพื่อนของเรนโบว์พูดขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเอง “แล้วเจอกันนะต้นปาลิน” แล้วไอ้กะล่อนดีเจก็ยังทิ้งท้ายให้เขาเล่นเอาน้องมันหน้าแดงไปเลย “เดี๋ยวยัยเจ้าขาก็แหกอกตายหรอก” ผมพูดว่าให้มันอย่างไม่จริงจัง เพราะว่ามันมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังไม่เลิกเจ้าชู้หน้าหม้อไปเรื่อย “ไอ้ห่า พูดซะขนลุกเลย” ไอ้ดีเจพูดพร้อมกับทำท่าทางขนลุก “ว่าแต่เขา แล้วมึงจะเอายังไง” ไอ้คัตเตอร์พูดขึ้น “เออนั่นดิ สรุปมึงชอบเรนโบว์จริงๆหรือแค่อยากเอาชนะวะ กูเห็นแม่งชอบหาเรื่องน้องมันตลอดเลย” ไอ้ดีเจเสริมทับอีกคน “หึ” ผมไม่ได้ตอบก่อนจะเค่นหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมคิดยังไงกับยัยเด็กนั่น แต่ผมรู้ว่าผมชอบเวลาเธอโมโห ชอบเห็นเวลาเธอเถียงผม “อ้าวไอ้ห่านี่” ไอ้ดีด่าออกมาหลังจากไม่ได้คำตอบ แต่ผมไม่สนใจหรอก เรนโบว์ “อะไรเนี่ย นั่งม้วนจนจะเป็นเค้กโรลอยู่แล้วนะ” ฉันว่าให้ยัยปาลินออกไปหลังจากมันนั่งหน้าแดงม้วนตัวด้วยความเขินอายไม่เลิก “ก็คนมันเขินนี่หน่า ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับพวกพี่ๆเขาขนาดนี้ แล้วไหนจะพี่ดีเจที่น่ารักนั่นอีก” ยัยปาลินพูดขึ้นด้วยความเขินไม่เลิก “เหอะ แค่อ้าปากก็รู้แล้วว่ากะล่อนขนาดไหน ถ้าแค่ปลื้มอ่ะไม่เป็นไร แต่ถ้าคิดจริงจังฉันขอเตือนไว้เลย” ฉันว่าให้ยัยปาลินออกไปด้วยความเป็นห่วง ไม่ใช่ไม่รู้สักหน่อยว่ากลุ่มนี้เป็นแบบไหนกับเรื่องผู้หญิง ถ้ายังรักตัวเองอย่าคิดเอาหัวใจไปให้พวกเขาเด็ดขาด! “ความรู้สึกของเรามันห้ามกันไม่ได้นี่หน่า ว่าแต่แกเถอะ คิดยังไงกับพี่สายฟ้ากันแน่” ยัยปาลินตอบพร้อมกับย้อนถามฉันทันที แต่มันจำเป็นต้องถามคำถามแบบนี้หรือไง “คิดบ้าอะไร ฉันรำคาญและเบื่อขี้หน้าไอ้บ้านั่นจะตาย ไม่รู้จะวุ่นวายอะไรนักหนา” ฉันพูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี “แต่พี่เขาอาจจะชอบแกก็ได้นะ เพราะปกติพวกพี่ๆเขาไม่เคยให้ความสนใจกับผู้หญิงที่ไหนเลย” ยัยกุ้งนางตอบกลับ “ชอบ! เหอะ มีคนชอบกันที่ไหนคอยหาเรื่องกวนตีนตลอดเวลาที่เจอหน้าบ้างวะ” ฉันถามเพื่อนตัวเองกลับไปอีกครั้ง ทุกคนก็เห็นว่าเวลาฉันกับไอ้บ้านั่นเจอกันทีไรมีแต่ทะเลาะกัน มีแต่หาเรื่องกวนตีนฉัน ฉันยังหาคำว่าชอบจากตัวเขาไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียวอ่ะ “ก็ไม่เหมือนใครไง แบบนี้น่ารักดีออก” แล้วยัยปาลินก็พูดเสริม “พวกแกเลิกมโนได้แล้ว ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายปากหมา กวนตีนแบบนั้นเด็ดขาด” แค่วันแรกก็เจอกันแบบไม่น่าประทับใจ แค่คำเรียกแทนตัวฉันก็แสนจะหาเรื่อง แค่คำพูดก็วอนเรียกอวัยวะเบื้องล่าง ไม่มีทางที่ฉันจะชอบผู้ชายแบบนั้นเด็ดขาด “แล้วฉันจะรอดู ไม่มีใครต้านทานความหล่อของสามหนุ่มได้หรอก” ยัยปาลินพูดขึ้นด้วยความเขินและเพ้อ นั่นยิ่งทำให้ฉันเป็นห่วงมันทันที “นั่นสิ รักแท้แพ้ใกล้ชิดแกไม่ได้เคยได้ยินหรอ” ตามด้วยกุ้งนางอีกคน “รอให้ไก่ออกลูกเป็นแมวก่อนเถอะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more