แต่แล้ว...ลุคก็เห็นใครบางคน
ใบหน้าก้มต่ำนั่นคุ้นตาเหลือเกิน ผู้หญิงตัวเล็กที่กำลังขะมักเขม้นในการขีดเขียน ช่วงที่หล่อนเงยหน้าขึ้น แววตาจัดจ้านั่นตรึงสายตาเขาได้ ลุคชักสายตากลับมา เขาทันได้เห็นว่า เควินเองก็กำลังมองอยู่
ลุคหันหน้ากลับไปมองอีกครั้ง คราวนี้เขาพิจารณาช้าๆ
ก่อนจะลงความเห็นว่า...ใต้เสื้อผ้าขะมุกขะมอมนั่น ซ่อนความงามพิสุทธิ์ไว้ การ์ดหนุ่มโคลงศีรษะ สายตาเรดาห์ของเควิน ทำงานดีเหลือเชื่อ
ลุคก้มหน้าลง เขาแอบหัวเราะเบาๆ
ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ทำให้เจ้านายของเขา คิดเกมพิเศษนี่ขึ้นมาสินะ
เขานึกออกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่เขาเห็นวิ่งเข้าไปในลิฟต์เมื่อคืนก่อนนี่เอง ตอนนั้นลุคโทษตัวเอง เขาปล่อยให้เจ้านายอยู่คนเดียว แล้วปล่อยให้ผู้หญิงสกปรกที่ไหนไม่รู้ทะเล่อทะล่าเข้ามาในอาณาเขตหวงห้าม
เวลานี้ลุครู้แล้ว ทุกอย่างเป็นโชคชะตา
“ขำอะไรวะ!” ขนาดแอบหัวเราะ เจ้านายก็ยังได้ยิน
ลุครีบสำรวม เขา
