5
2125 คำ
เช้าวันต่อมาพี่คริสออกไปคุยกับหมอและพยาบาลหลังจากขอกลับก่อนเพราะว่าเธอจะไปส่งพ่อที่สนามบินในวันพรุ่งนี้ เธอแอบหยิบโทรศัพท์เขาไว้ก่อนไปต้องแอบดูว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
“พี่คิดเหรออ้ายจะโง่” โทรศัพท์เขาตั้งสแกนนิ้วแต่ด้วยความรักที่เขามีทำให้นิ้วชี้ของเธอมันสแกนได้แบบไม่ต้องกังวลอะไรเลย เธอไม่เคยเช็คโทรศัพท์ต่อหน้าเขาเลยสักครั้ง เธอทำเงียบๆจัดการทุกคนที่มาอ่อยมาให้ท่าผัวเธอจนมันไม่กล้าแม้แต่จะเสนอหน้าอีก
“ไอ้พี่ม่าน! คอยดูนะฉันจะเอาให้เจ็บบ้าง” อยากชวนพี่คริสเที่ยว อยากให้กลับไปเจ้าชู้ อยากให้เพื่อนทำตัวเหี้ยงั้นเหรอ เธอจะส่งคนไปทำให้เขารักแล้วก็เจ็บบ้างดีไหมนะ
“พี่กู๊ดนี่ก็ดีไม่เปลี่ยนเลย” อย่างน้อยพี่คริสก็มีคนคอยห้ามคอยขัด
คริสออกมาคุยกับหมอถึงอาการต่างๆและการดูแลโดยที่เมียนอนเล่นเกมรอในห้องผู้ป่วยแล้วให้เขาฟังเพราะตัวเองรำคาญ อ้ายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองนิสัยเสียแต่ทำไมเขาถึงยังได้จงรักภักดีขนาดนี้ก็ไม่รู้ เขาปล่อยให้เธอเข้ามาควบคุมได้ทุกอย่าง แล้วที่น่ากลัวกว่านั้นคือเขาชอบมากที่ถูกเธอควบคุมนี่แหละ
ตอนนี้ไม่มีอะไรดึงเขากลับไปเหมือนเดิมได้อีกแล้ว!
อ้ายไม่เคยกลัวใครเลยทั้งนั้นและพร้อมบวกตลอดเวลา จนเขาต้องเป็นคนที่ใจเย็นแทนเพราะไม่อย่างนั้นบรรลัยกันหมดแน่ เมียค่อนข้างดุมากแต่ถ้าอยู่กันแค่ 2 คนเธอโคตรน่ารักเหมือนนางฟ้าเลยแหละ แล้วก็น่ารักแบบนี้แค่กับพ่อและเขาแค่นั้นเอง ส่วนคนอื่นก็ร้ายใส่ตลอด แม้กระทั่งคนที่พ่อเธออุปการะมาดูแลก็ยังใจร้ายใส่บ่อยๆ มาถึงในห้องผู้ป่วยเมียคนดียังนอนเล่นเกมเหมือนเดิมและไม่ขยับตัวเลยสักนิด มีเมียเด็กคงต้องทำใจ
“อยากกลับบ้านรึยังอ้าย?”
“อ้ายอยากกลับบ้านมากๆ อ้ายธุระต้องจัดการ” เธออยากจะอาลาวาดแต่ก็ต้องเงียบเอาไว้พี่คริสจะได้ตายใจ เขาอาจจะยังไม่นอกใจเธอแต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นมันอ่อยเชวนให้เอากัน เธอไม่เก็บไว้หรอก
“ธุระอะไรให้พี่ช่วยรึเปล่า?” ปรกติอ้ายว่างมากนะเพราะงานเธอยังไม่ต้องทำนอกจากเรียนรู้เล็กน้อยตามที่เขาสอน หรือว่าจะไปทำผิวกับหมอรึเปล่า
“ไม่ต้องหรอกพี่คริส อ้ายแค่จัดการนิดเดียวก็เสร็จ แล้วคืนนี้พี่ไปไหนไหมคะ?” เธอต้องรู้ว่าเขาจะไปกับเพื่อนเฮงซวยอีกรึเปล่าจะได้รับมือทัน
“น่าจะไป อ้ายไปกับพี่ไหม?” ปรกติอ้ายไม่ค่อยยอมให้เขาไปเลย หรือถ้าไปก็ต้องรายงานว่ามีใครมั้ง จะกลับกี่โมง หรืออะไรแบบนี้ตลอดจนเขาชินแล้ว
“ไม่ไปค่ะ อ้ายจะอยู่ปะป๊า”
“แปลก!”
เธอมองเขาเดินออกไปก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่ซ่อนเอาไว้ขึ้นมาหาต่อ ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่เจอข้อความหรืออะไรของผู้หญิงชื่อมิรินเลย เธอกำลังจะเก็บโทรศัพท์เขาก็มีไลน์เด้งมา
Mirin : พี่คริสคืนนี้เจอกันนะคะ
Mirin : คิดถึงพี่คริสจังเลย
Mirin : อยู่กับเมียเหรอคะ?
Mirin : เมียเผลอแล้วเจอกันนะคะ
“อีร่าน!!” เธอด่าออกมาและไม่ลืมจะพิมพ์ตอบกลับสวมรอยเป็นผัวเธอเลย ตอนแรกเธอแค่จะเตือนเฉยๆเผื่อยังไม่รู้ว่าเขามีเมีย แต่นี่รู้ว่ามีเมียแล้วยังร่านยังหน้าด้านมาตามตื้ออีก
“คิดแอบกินผัวฉันเหรอ รู้จักคนอย่างอ้ายน้อยไปแล้ว!”
เวลาผ่านไปหลายชั่โมงที่เราเดินทางกลับและมีอย่างหนึ่งที่น่าแปลกากคือความเงียบของเมีย ปรกติอ้ายจะคุยกับเขามากกว่านี้แต่นี่กลับเงียบเหมือนไม่อยากจะพูดด้วย เขาคิดว่าเธอน่าจะเจ็บแผลแต่ก่อนหน้าจะออกมาหมอก็บอกว่าไม่ได้อาการหนักมากจนน่าเป็นห่วง
ผู้หญิงเงียบมันน่ากลัวนะ
ยิ่งเมียเงียบแบบนี้ยิ่งน่ากลัวที่สุด
“หนูเป็นอะไรรึเปล่า?” เข้ามาถึงในบ้านเมียก็ยังเงียบมาก
“แค่เหนื่อยค่ะ อ้ายไปอาบน้ำนอนก่อนนะ” เธอเดินขึ้นไปบนห้องนอนแสนสุขที่ตอนนี้พี่อ้นน่าจะรออยู่แล้ว พี่อ้นคือลูกของลูกน้องคนสนิทที่ตายไปพ่อเลยอุปการะส่งเสียให้เรียนแล้วมาตามดูแลเธอด้วย
“งั้นพี่ไปหาเพื่อนก่อนนะประมาณ 5 ทุ่มจะกลับ” เขากลับบ้านก่อนเที่ยงคืนตลอดเพื่อความสบายใจของเมียสุดที่รักคนนี้
“ค่ะ อย่าเกเรนะอ้ายไม่ชอบ” คืนนี้นังหน้าปลอมนั่นจะต้องโดนสั่งสอนให้รู้ว่าใครเป็นใคร
“เหนื่อยก็พักแล้วนอนก่อนพี่เลย” เขาเดินตามมาที่ห้องนอนมองๆรอบๆก่อนจะถอดเสื้อเปลี่ยนอีกชุดขี้เกียจอาบน้ำฉีดน้ำหอมเอาก็พอเดี๋ยวกลับมาก็อาบเหมือนเดิมแล้ว
ฟอดด….
“หน้าดำหมดแล้วไปเที่ยวแค่ไม่กี่วันเอง” เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
“ดำแล้วไง รักไหมล่ะคนสวย?” เขาก้มหน้าไปถามแล้วดึงเธอมานั่งบนเตียงด้วยกัน เขาอยากจะทำอะไรมากกว่านี้แต่ก็ต้องอดใจไว้ก่อนรอให้อ้ายหายดีก่อน
“รักมากด้วยนะ คืนนี้รีบกลับมานะนอนคนเดียวมันเหงามาก”
“อ้อนแบบนี้พี่ไม่ไปดีกว่า”
“ไปเถอะค่ะ อ้ายไม่อยากให้พี่ต้องแก้ตัวกับเพื่อน”
“เมียโคตรน่ารักเลย พี่จะรีบกลับมานะ”
หลังจากพี่คริสออกไปหาเพื่อนตามที่นัดกันเอาไว้ เธอก็แต่งตัวใหม่อีกครั้งแล้วหยิบกระเป๋าเงินและโทรศัพท์แค่นั้น พี่อ้นก็มาตามเธอเพราะใกล้ถึงเวลานัด คืนนี้มีคนต้องเจ็บตัวซึ่งไม่ใช่เธอแน่นอน
“น้องอ้ายคนพร้อมแล้วนะ”
“ฉันก็พร้อมแล้ว พร้อมมากเลยด้วย”
อ้ายนั่งภายในรถลิมูซีนคันหรูมองโทรศัพท์จับการเคลื่อนที่ของรถผัวเขาไม่มีวันรอดพ้นสายตาเธอได้ง่ายๆหรอก ยิ่งอยู่กับเพื่อนเส็งเคร็งพวกนั้นเธอยิ่งต้องดูแล ตอนนี้รถจอดหน้าคลับหรูที่เธอเป็นคนนัดแม่พริตตี้หน้าปลอมนั่นมาเอง คิดจะกินผัวเธอเหรอมีแต่ฝันกันฝันเท่านั้นแหละ
“น้องอ้ายจะทำอะไรมันพี่จะได้จัดการถูก” อ้นถามคุณหนูคนสวยที่ซ่อนความร้ายกาจไว้ไม่ต่างจากนายใหญ่เลยเผลอๆอาจจะร้ายมากกว่าด้วยซ้ำ
“ฉันจะทำอะไรดีน่า…ทำให้มันเสียโฉมเลยดีไหม?”
“เอาแค่เตือนก่อนดีกว่าอ้าย”
“ฉันจะแค่เตือนเบาๆ” ระดับเธอมาเองแล้วคำว่าเบาๆจะทำได้จริงไหม?
“มันมาแล้วให้คนลงไปลากตัวมันมาหน่อยสิคะ”
ในขณะที่มิรินเติมปากซับหน้าเพิ่มเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่คริสชวนเธอมา 2 คนแบบนี้ แสดงว่าคืนนี้คงจะ..แค่คิดมดลูกก็สั่นแล้วสิ เขามีเมียแล้วเธอรู้แต่ไม่รู้ว่าเป็นใครเพราะเธอสนใจแต่เขาคนเดียว คนที่เคยได้กับเขามาก่อนเล่าให้ฟังถึงความแซ่บซื๊ดถึงใจเวลามีเซ็กซ์จนบอกต่อ แล้วตั้งแต่เขามีเมียก็ไม่มีใครได้เลยเพราะว่ารักเมียมาก เธอได้ยินว่ามีคนพยายามจะทำให้เขานอกใจเมียแต่ก็ยังไม่มีคนทำได้เลย เห็นทีว่าความสวยของเธอทำให้เขาอยากกินอะไรใหม่ๆดูมั้ง
“สวัสดีคนสวย”
“พวกแกเป็นใครถอยฉันรีบ”
“มีคนอยากรู้จักน้อง”
“ฉันรู้นะว่าฉันสวยแต่คนอย่างพวกแกฉันไม่เอาหรอก ออกไป!”
“มีคนอยากเจอเธอ” กวินพูดเสียงเบาๆยิ้มมุมปากพยักหน้าให้ลูกน้องปิดปากลากออกไปด้านหลังของคลับที่คุณหนูจอดรถรออยู่ คลับนี้เป็นของนายใหญ่ไม่มีใครกล้ามายุ่งทั้งนั้นเพราะความโหดของนายใหญ่ที่รู้กันดีและความร้ายของลูกสาวคนเดียวแค่นี้ก็เหมือนซาตานแล้ว
มิรินถูกปิดปากอุ้มไปหลังคลับเธอพยายามดิ้นแต่สู้แรงผู้ชายคงไม่ไหว เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเธอกันแน่เนี่ย เธอถูกปิดตาไม่ได้เห็นว่ามาที่ไหนรู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงหัวเราะของผู้ชายดังขึ้นก่อนจะเจ็บไปทั้งตัวและหัวกระแทกกับพื้น เธอรีบดึงผ้าที่ปิดตาออกมองไปรอบๆห้องที่มีไฟแค่หลอดเดียวส่อง มีคนอยู่ไม่กี่คนและผู้หญิงหนึ่งคนนั่งเก้าอี้มองเธออยู่
“แกเป็นใคร!?” มิรินตะคอกถามไปขยับตัวถอยหลังไปจนชนผนัง
“หึ! แล้วแกอยากนอนกับผัวใครอยู่ล่ะ?” อ้ายนั่งไขว้ห้างมองผู้หญิงตรงหน้า ดูแค่การแต่งตัวก็รู้แล้วว่ามาอ่อยพี่คริสโดยเฉพาะ นี่คงดีใจจนเนื้อเต้นจนลืมเช็คเลยว่าชะตาจะขาดเอา
“อย่าบอกนะว่า…”
“ใช่ ฉันเป็นเมียพี่คริส อืม…นี่ร่านจนลืมหน้าเมียเขาเลยเหรอมิริน” อ้ายลุกขึ้นยืนพยักหน้าให้ลูกน้องจับมันขึ้นยืน เธอเกลียดผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด
“แกจะทำอะไรฉัน!!” มิรินพยายามดิ้นตาเบิกโตอ้าปากค้างเมื่อเห็นของมีคมเล่นแสงจนน่ากลัว
“ฉันแค่อยากจะเตือนแกว่ายุ่งกับใครดูเจ้าของเขาด้วยอนุญาตรึยัง” อ้ายหยิบมือเล่มเล็กขึ้นมาแนบกับหน้าสวยๆที่ฉาบไปด้วยเครื่องสำอางหน้าเตอะ
“ปิดปากมัน”
“ครับคุณหนู”
มิรินตัวสั่นขึ้นมาด้วยความกลัวหัวใจเหมือนว่าหยุดเต้นปลายตามองมีดที่นาบแก้มความเย็นของมันยิ่งทำให้ตัวสั่นขึ้น ความเจ็บมาที่ละน้อยเลือดสีแดงสดไหลออกมาพร้อมน้ำตาของเธอ ความเจ็บช้าๆจนเริ่มชา เธอมองตาผู้หญิงตรงหน้าที่สวยมากแต่มันเหมือนไม่ใช่คนแล้ว
“คุณหนูเอ่อ...” อ้นพยายามจะห้ามแต่ก้มหน้าเงียบลงหลบสายตาดุที่มองมา
“แผลนิดเดียวร้องไห้ทำไม?” อ้ายพูดเบาๆยิ้มมุมปากมองเลือดที่ไหลออกมา เธอไม่ได้ทำให้มันหน้าเละซะหน่อยแค่กรีดหน้าเบาๆ เธอเบามือมาแล้วนะ แผลแค่นี้ถ้ารักษาไม่นานก็คงจะหายได้แน่นอนเธอมั่นใจแต่แค่นี้มันน้อยไป อ้ายส่งมีดเล่มเล็กให้กวินที่ยืนรออยู่ ก่อนตวัดมือฝาดเข้าเต็มเบ้าหน้าข้างที่เป็นแผลพอดีจนเลือดกระเด็น
เผียะ!!
“เหอะ! ร้องไห้? แกเนี่ยเก่งแต่ยั่วผู้ชายแล้วคงคันไม่เลือกที่สินะอีร่าน!!” เธอตะคอกด่าเสียงดังขึ้นแล้วยิ้มอย่างสะใจมาก ใครก็ตามที่พยายามจะแย่งของที่เป็นของเธอชีวิตมันไม่มีทางสงบสุขแน่
“อยากได้ผัวเพิ่มไหมล่ะลูกน้องฉันเยอะมากนะ” อ้ายก้มหน้าไปกระซิบใกล้ๆแล้วบีบคางผู้หญิงตรงหน้าให้มองหน้าเธอชัดๆ
“อื้อ…” มิรินส่ายหน้าไปทั้งเจ็บทั้งกลัวปนกันไปหมด ผู้หญิงคนไม่ธรรมดาทั้งความร้ายกาจทั้งหน้าตาและฐานะ
เธอไม่เอาพี่คริวแล้ว!!
เธอกลัวแล้ว!!
เผียะ!!
“งั้นก็จำเอาไว้ว่าถ้ายุ่งกับคนของฉันอีกแกได้เป็นกระหรี่ชั้นต่ำแน่!!” อ้ายจ้องตาเขม็งแล้วบีบคางมิรินแน่น ก่อนตบหน้าซ้ำแต่มันจะจบแค่ที่ไหนเล่าคนอย่างเธอถ้าได้ลงมือเองแล้วมันต้องมากกว่านี้
กวินก้มหน้านิ่งไม่สามารถออกความเห็นได้ สำหรับเขาที่รับใช้นายใหญ่มาตั้งแต่จำความได้และได้รับหน้าที่ดูแลคุณหนูต่อ ความร้ายขนาดนี้สำหรับผู้หญิงวัยแค่ 20 ปีถือว่าเยอะมากจนน่ากลัว แต่เขาไม่มีสิทธิ์ห้ามอะไรทั้งนั้น คนเดียวที่ห้ามได้คือนายใหญ่เท่านั้น แต่ว่านายใหญ่ก็ตามใจคุณหนูเหลือเกินแค่ไม่พอใจใครก็สามารถเด็ดหัวมันมาให้ได้
ถ้านายใหญ่โหดเหมือนซาตาน
คุณหนูก็สืบทอดความโหดร้ายมาได้ทุกอย่าง
- ผู้เขียน
