ธันวาจูงมือพายอาร์เดินเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง เธอเดินเข้าไปนั่งที่ปลายเตียงประจำที่โดยปกติจะต้องถูกเขาล่ามเอาไว้ที่ขา แต่ครั้งนี้ธันวายืนเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร ใบหน้าของเขาค่อนข้างซีด เขาเดินไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่แล้วถอดเสื้อออกด้วยมือเพียงข้างเดียว พายอาร์ที่เห็นเขาทำอย่างทุลักทุเลก็เลือกเดินมายืนอยู่ข้างๆ เขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ
พรึ่บ!
"อ่ะ!"
"ยะ ... อย่านะคะ อย่าทำพายนะ"
เธอยกมือขึ้นป้องไปที่ลำคอของตัวเองหลับตาปี๋ตอนที่ธันวาฉุดแขนเธอให้นั่งลงที่ตักแกร่ง เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้นพายอาร์ค่อยๆ ลดมือลงแล้วเหลือบตามองธันวาที่จ้องหน้าเธอนิ่ง เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่แต่เขาจ้องหน้าเธอนิ่งมาก
ดวงตากลมโตของเธอลอบมองไปที่บาดแผลข้างหลังของเขา เธอเห็นเลือดสีสดไหลซึมออกมาเรื่อยๆ แต่ธันวาไม่มีท่าทีแสดงอาการบาดเจ็บออกมาเลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเขาเคยเจออะไรมาบ้างทำไมถึงทำราวกับว่าไม่รู้สึกเจ็บทั้งๆ ที่ถูก
