บทที่ 15 ใช่ติวแน่เหรอ
1790 คำ
บทที่ 15 ใช่ติวแน่เหรอ
ตลาดประมงKK
ฉันเดินต่ออีกประมาณห้านาทีก็ถึงหน้าบ้านพี่โอเว่นแล้ว นิ้วเรียวกดอ๊อดเรียกทันที
“ น้าอ่อนคะ พี่โอเว่นอยู่ไหมคะ ” ตอนที่กดอ๊อดเรียกซ้ำ น้าอ่อนก็เดินมาเปิดประตู บ้านคนรวยก็งี้แหละ มีรั้วที่สูงมาก บริเวณสวนหย่อมหน้าบ้านก็กว้างขวาง มองแล้วอิจฉาเนอะ
“ มีจ้ะ เอ่อ…หนูเบนซ์เหรอ? ”
“ ใช่ค่ะ เบนซ์เองค่ะ ”
“ เข้ามาสิจ้ะ ว่าแต่มาหาตาโอทำไมเหรอ ไม่เห็นตาบอสมาด้วยเลย ” น้าอ่อนจะชอบเรียกพี่โอเว่นว่าโอ เพราะฉันก็เคยเจอน้าอ่อนมาหลายครั้งแล้วเหมือนกัน
“ หนู เอ่อ…มีอะไรจะถามกับพี่เขานิดหน่อยค่ะ เพราะคิดว่าพี่โอเว่นน่าจะรู้ค่ะ ” พูดไปก็เอานิ้วไฝว้กันไปด้วยเพราะโกหกผู้ใหญ่ บาปหนาแน่ๆ
“ อ๋อจ้ะ ” แล้วฉันก็เดินตามน้าเขาเข้าบ้านหลังใหญ่ไป
“ นั่งตรงนี้ก่อนนะเดี๋ยวน้าไปตามพี่เขาให้ ” ก็ตื่นเต้นนิดหน่อยมาครั้งแรกไง จริงๆ รู้ว่าบ้านพี่เขาอยู่ตรงไหน แต่ไม่เคยเข้ามาในบ้านเลยสักครั้ง
“ ตาโอกำลังอาบน้ำอยู่เดี๋ยวก็ออกมา น้าไปเอาน้ำเย็นๆ ให้หนูก่อนนะ ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนน้าอ่อนเปล่าๆ ”
“ แม่ ใครมาเหรอครับ ” พี่เขาคงไม่เห็นเพราะฉันนั่งอยู่ แล้วโซฟาบ้านพี่เขาก็สูงด้วย ตัวฉันก็เตี้ยอีก ส่วนน้าอ่อนกำลังยืนอยู่ พี่เขาคงเห็นแค่แม่ตัวเอง
“ หนูเบนซ์ นี่ไงน้องรออยู่ ” ไม่รู้พี่เขาจะทำหน้ายังไงที่ได้ยินชื่อฉัน
“ ครับ แม่มีอะไรจะทำก็ไปเถอะ เดี๋ยวตรงนี้ผมดูแลเองครับ ” มาถึงก็คุยกับแม่ตัวเองก่อนเลย
“ จ้ะ เดี๋ยวแม่ไปเอาขนมและน้ำให้หนูเบนซ์ก่อนนะ ”
“ ครับ ”
“ พี่ ” พอน้าอ่อนไป ฉันก็เปิดปากพูดทันที
“ พี่ต้องไปติวให้รุ่นน้องอีก พรุ่งนี้น้องเขาจะไปแข่งวิชาการแล้ว พี่คงไม่ได้คุย เอาไว้คุยพรุ่งนี้ที่โรงเรียนนะ ”
“ ก็ไหนพี่บอสบอกตอนเลิกเรียนว่าพี่ติวให้รุ่นน้องอยู่ไง ”
“ ก็ยังติวไม่เสร็จไง นี่พี่จะไปติวให้ต่อ ที่ร้านข้าวซอยสี่ ถ้าขืนยังคุยกันต่อมันจะค่ำเสียก่อน ”
“ ไปด้วย ”
“ เราอะ น้ำยังไม่อาบเลย ชุดก็ยังไม่เปลี่ยน คงยังไม่ถึงบ้าน เดี๋ยวน้านุชจะเป็นห่วงเอานะ รีบกลับบ้านเถอะ ” เหมือนอยากจะไล่ให้ไปพ้นๆ เลยนะ
หึ ก็มาขอเป็นแฟนเองนี่น่า พอเป็นให้แล้วทำนิสัยแบบนี้ รู้งี้ไม่น่าจะตอบตกลงเลย
“ หนูรอที่บ้านพี่ก็ได้ค่ะ ” พยายามใจเย็น ก็คนเคยเพิ่งมีแฟนครั้งแรกอะ ไม่รู้ต้องทำตัวยังไง
“ กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน น้านุชคงเป็นห่วงแย่ ” เหอะ คงอยากให้กลับให้ได้สินะ
“ หนูรอได้ ถ้ามันนานไปเดี๋ยวหนูกลับเองค่ะ ”
“ อย่าดื้อ ”
“ ไม่ได้ดื้อ อยากคุยให้รู้เรื่องก่อน ” มองหน้าเขาอย่างออดอ้อน
“ พรุ่งนี้ก็ได้ ตอนนี้พี่รีบ พี่ไปก่อนนะ ”
“ … ” ไม่ทันได้พูดต่อพี่เขาก็ออกจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ
“ แล้วตาโอล่ะจ๊ะหนูเบนซ์ ” น้าอ่อนเดินมาในมือถือถาดใส่ขนมและน้ำ
“ ไปแล้วค่ะ ” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเศร้า
“ อ้าว แล้วได้คุยกันยังเรื่องที่หนูจะถาม ”
“ ยังค่ะ ”
“ ไม่เป็นไรๆ งั้นมากินขนมน้าก่อน นั่งรอพี่เขาก็ได้ ตาโอกลับไม่เกินหกโมงเย็นแน่นอนเพราะต้องกลับมาทานข้าวกับน้า ”
“ ค่ะ ” รอก็รอ
หลังจากนั้นฉันก็คุยกับน้าอ่อนพร้อมกินขนมฝีมือน้าเขาไปด้วย เม้าท์มอยส์อย่างออกรส คุยอย่างถูกคอ หัวเราะกระซิกๆ จนเวลาล่วงเลยมาหกโมงเย็นแล้ว พี่เขายังไม่กลับ น้าอ่อนโทรไปก็ไม่รับสายอีก ทำให้ฉันยิ่งร้อนใจ มัวแต่ทำอะไรกันอยู่ถึงไม่ยอมรับสาย! เหอะ! ใช่ติวแน่ๆ นะ
รู้สึกผิดหวังในตัวพี่เขามาก ไม่อยากเจอแล้ว ช่างมันไม่อยากอธิบายด้วย ในเมื่อไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุยมัน
“ น้าอ่อนคะ หนูกลับก่อนนะคะ เกรงว่าพี่โอเว่นจะกลับฟ้ามืด เดี๋ยวแม่หนูจะเป็นห่วงเอาค่ะ ”
“ รอสักครู่ได้ไหม มืดๆ ค่ำๆ น้าจะให้พี่เขาไปส่ง นี่ฝนก็กำลังจะตกด้วยนะ ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ หนูลาแล้วนะคะ สวัสดีค่ะน้าอ่อน ”
“ กลับดีๆ นะหนู ไว้มาคุยเล่นกับน้าอีกนะ ”
“ ได้ค่ะ ”
ฉันก็เดินออกจากรั้วบ้านไป จะไปหาพี่วินที่ตลาดเอา ก็เลยต้องเดินไป
แปะ แปะ ซ่าาา
“ อ้าว เชี่- แล้วไม่ตกตอนอยู่ในบ้านล่ะ อีฝนนี่ ” ฉันพูดบ่นพึมพำ แล้วรีบวิ่งจะไปหาที่หลบ แต่ฝนแรงมากพร้อมลมกระโชกแรง เลยเปียกไปทั้งตัว จะบ้าตาย
ตลาดประมงKK
ตลาดแห่งนี้เปิดถึงดึก ตอนนี้ยังมีผู้คนเดินกันไปมาอยู่ ฉันมาหลบในร่มแล้วหยิบโทรศัพท์เพื่อกดโทรหาพี่บาสให้มารับกลับบ้านในทันที
นั่งรอครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ พี่บาสก็ขับรถมาจอดตรงที่ฉันยืนรอ ที่บ้านมีรถเก๋งกับรถกระบะ พ่อพารถเก๋งไปทำงาน พี่บาสเลยพารถกระบะมารับฉันแทน
“ เล่นน้ำฝนเหรอ เราไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ ว่าแต่ทำไมมาอยู่แถวนี้ได้ ไม่ใช่ทางกลับบ้านพวกเราสักหน่อย อีกอย่างพี่กำลังทำรายงานอยู่ ทำไมน้องไม่ให้บอสมารับล่ะ ” อื้ม~ พอฉันขึ้นรถก็โดนพี่บาสบ่นทันที ฉันไม่ได้ตอบกลับทำเพียงแค่ส่งยิ้มไปให้
ถึงบ้าน
“ ไอ้เบนซ์ แกนี่นะ โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว ยังมีหน้าไปเล่นน้ำฝนอีก เป็นไง ชวนกลับด้วยแล้วไม่กลับ ว่าแต่ไปไหนมา ทำไมเพิ่งถึงบ้าน ” พอก้าวขาเข้าบ้านก็เจออีพี่บอสบ่นอีก รำคาญจริง ฉันไม่ได้ตอบโต้ เดินผ่านเฉยๆ ไปเลย
“ ไอ้เบนซ์! ”
“ บอสเรียกน้องให้มันดีๆ หน่อย ” แล้วพี่บาสก็เดินตามมาพร้อมพูดขึ้น พี่บอสทำท่าขัดใจเลยเดินหนีไป
“ รีบไปอาบน้ำสระผม หายากินด้วยล่ะ พี่กลัวว่าน้องจะไม่สบายเอา ”
“ ค่ะ ” ฉันตอบแล้วเดินกลับห้องตัวเอง
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็หยิบโทรศัพท์มาเล่น เห็นพี่โอเว่นโทรมาทางแชทเฟซบุ๊กแล้วห้าสาย ฉันก็ดีใจมาก เกือบจะโทรกลับแล้ว แต่ดีที่หยุดทัน เหอะ! ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย
ฉันยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะเลื่อนส่องเพื่อนไปทั่ว จนรู้สึกเริ่มคั่นเนื้อคั่นตัว ถึงได้รู้ว่าตัวเองลืมกินยา
เช้าตรู่
งื้อ~ ปวดหัวตุบๆ ตัวร้อนจี๋เลยอะ สงสัยจะโดนไข้แดกแล้วสิเรา วันนี้มีสอบเก็บคะแนนวิชาภาษาไทยด้วยสิ ลาไม่ได้อีก จะร้องไห้><
?___________?
นามปากกาผกายมาส
- ผู้เขียน
