บทที่ 11 จีบเอง น้องเขาไม่ได้อ่อย
1306 คำ
บทที่ 11 จีบเอง น้องเขาไม่ได้อ่อย
“ พี่บอส ”
“ เฮ้ย ตกใจหมด ” ฉันออกมาจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำเสร็จ เห็นพี่บอสกำลังเดินลงบันไดอยู่พอดีเลยทัก
“ พี่ ฉันมีอะไรจะบอก ”
“ อะไรอีก ฉันหิวแล้ว ค่อยคุยได้ไหม ”
“ ไม่ได้ ”
“ เออๆ ว่ามา ” ฉันมองซ้ายมองขวาว่ามีคนอื่นอยู่ไหมที่ใกล้ๆ ฉันกับพี่บอส
“ เอ่อ…วันนี้หนูไปหาพ่อมา แล้วไม่เจอแต่ไปเจอที่ตลาดนัดกับผู้หญิงคนอื่น ”
“ อะไร ผู้หญิงคนอื่น หมายความว่าไง แกอย่าพูดซี้ซั้วนะ ” ใบหน้าพี่บอสดูนิ่งๆไม่ได้ตกใจ
“ จะบอกว่าเพื่อนคงไม่ใช่ มีกอดแขนซบไหล่กันด้วยนะ ” ฉันกระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ ไม่จริงหรอก แกคงตาฝาด ”
“ ตาฝาดอะไรก่อน พี่โอเว่นก็เห็นนะ ไม่เชื่อโทรถามพี่เขาได้เลย ”
“ ไม่มีอะไรหรอกน่า ”
“ ต้องมีสิ พ่อกับแม่ทะเลาะกันทุกวันด้วย เรื่องราวที่ฉันจับใจความได้ พ่อมีคนอื่นนะ ”
“ แกอย่าตีตนไปก่อนไข้สิ ไปๆ ไปกินข้าว ฉันหิวแล้ว ” พี่บอสผลักหลังฉันเบาๆ ให้เดินลงไปชั้นล่างทันที มันแปลกๆแล้วนะ
หลังจากนั้นพวกเราก็พากันกินข้าวปลาจนเสร็จ ก็แยกย้ายกันห้องใครห้องมัน แต่ในหัวฉันยังคิดไม่ตก ฉันเลยเลือกจะไปหาพี่บาส น่าจะมีสาระกว่าคุยกับพี่บอสอีก แต่ระหว่างทางเดินไปห้องพี่บาสต้องผ่านห้องพี่บอส เห็นประตูพี่เขาเปิดแง้มๆ ฉันเลยคิดแผลงๆ กะว่าจะไปทำให้ตกใจหน่อย ค่อยๆ แทรกตัวเขาไปแต่…ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินบทสนทนา แต่ได้ยินเพียงแค่เสียงพี่บอสนะ พี่เขาน่าจะคุยโทรศัพท์อยู่
(“ พ่อครับ ทำอะไรก็ระวังๆ บ้างสิ ผมก็เคยพูดไปแล้วนี่น่าว่าห้ามทำแบบนั้นอีก ”)
พี่บอสคุยกับพ่อ คุยเรื่องอะไรนะ ฟังดูคุ้นๆ และทะแม่งๆ ยังไงไม่รู้
(“ ใช่วันนี้มีคนไปเจอ ถ้าขืนทำแบบนั้นอีก คนคงได้ลือกันให้ทั่ว พ่อไม่สนความรู้สึกแม่แล้วเหรอ ”)
หรือจะเป็นเรื่องวันนี้ มันหมายความว่าไง พี่บอสรู้ตั้งแต่แรกแล้วเหรอ? แล้วตอนที่คุยกับฉันอะ ทำเหมือนไม่รู้ งงไปหมดแล้วนะ
(“ ผมว่าควรหยุดได้แล้วนะ พ่อไม่สงสารแม่บ้างเหรอ และผมก็ไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวเรื่องแบบนี้อีก ผมไม่อยากให้ครอบครัวเราต้องแตกแยกนะพ่อ ”)
หมายความว่าพี่บอสรู้ทุกอย่างมาตั้งนานแล้วเหรอ เหอะ! เจ็บใจนัก
(“ ใช่ น้องเห็นด้วย ผมเลยบอกน้องไปว่าไม่มีอะไรหรอก มันไม่ใช่ คงตาฝาดไปเองหรือเปล่า ”)
เหอะ ตลกชะมัด ไม่น่าเชื่อว่าพี่บอสจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ มาถึงตรงนี้บอกเลยว่าฉันไม่มีนิสัยแบบพี่บอสแน่นอน
ฉันไม่อยากฟังอะไรต่อแล้ว เลยเลือกเดินออกมาจากห้องพี่บอส แล้วกลับห้องตัวเองไป ในหัวก็ตีกันยุ่งไปหมด พยายามข่มตาให้หลับเพื่อจะได้ไม่คิดมาก
เช้าตรู่…
ฉันเลือกที่จะโบกวินให้ไปส่งที่โรงเรียน ฉันตื่นเช้ามาก รีบออกมาจากบ้านก่อน ไม่อยากเจอพี่บอส รู้สึกไม่อิน รู้สึกเฟลๆ บอกไม่ถูก
พอถึงโรงเรียนเด็กยังไม่เยอะแต่เริ่มทะยอยกันมาแล้ว ส่วนฉันนะเหรอรีบบึ่งไปโรงอาหารก่อนเพราะตอนออกจากบ้านมายังไม่กินอะไรเลย
“ ไอ้ดำมาไวจัง ที่บ้านไม่มีข้าวกินเหรอ เห็นตรงมาโรงอาหารเลย ” เป็นเสียงเจ้าเก่าเจ้าเดิม แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์จะคุยด้วย ฉันเลยนั่งกินข้าวนิ่งๆ โดยไม่สนใจอีกคน
“ อะไรเนี่ย ผีเข้าเหรอ เงียบจัง มาโรงเรียนพาวิญญาณมาหรือเปล่า ห้ะ! ”
“ … ” ฉันเคี้ยวข้าวตุยๆ โดยไม่สนใจเสียงนกเสียงกา
“ แปลกๆ ว่ะ เป็นไรเนี่ย ไม่สบายเหรอ? ” มือหนาของพี่แมนเอื้อมมาแตะหน้าผากมนทำเอาฉันชะงักไปเลย
“ ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า หรือจะอกหัก ” ฉันปัดมือพี่เขาออกทันที
“ เงียบได้ไหม! ” ในที่สุดฉันก็พูดออกไปเพียงเพราะความรำคาญ พูดอยู่ได้ ต้องการความสงบโว้ย!
“ งั้นก็จริง อกหักสินะ ก็เคยบอกไปแล้วว่าดำอะเจียมตัวไว้บ้าง ” ฉันรีบกินข้าวให้เสร็จ ไม่อยากนั่งต่อแล้ว จะลุกไปตอนนี้ก็เสียดายข้าวยังเหลือครึ่งจานอยู่เลย
“ ระวังติดคอนะเว้ย กินช้าๆก็ได้ เป็นไรเหรอ บอกได้นะ ”
“ ไม่ได้เป็นอะไร ฉันขอล่ะ พี่อย่ากวนสักวันได้ไหม ”
“ อ้าว มันเรื่องปกตินี่หว่า ”
“ เบนซ์! ” ฉันไม่ทันตอบกลับพี่แมน ก็มีเสียงหนึ่งดังแทรกมาก่อน
“ พี่โอเว่น! ” แล้วพี่เขาเหมือนวิ่งหน้าตาตื่นมาด้วยนะ มีอะไรหรือเปล่า?
“ ทำไมมาไวจัง ”
“ หนู…จะมาลอกการบ้านเพื่อนไง เลยรีบมา ”
“ ยัยโง่! ” พี่แมนที่นั่งใกล้ก็พูดขึ้น ฉันทำเพียงแค่ส่งสายตาอาฆาตไปแต่ไม่ได้พูดอะไร
“ เอาน้ำไหม เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ ” พี่โอเว่นพูดขึ้น ฉันก็พยักหน้าให้
“ อยากกินน้ำฟรี แล้วไม่บอกจะได้กรวดไปให้ ” นี่ถ้าคนอื่นมาได้ยินคงคิดว่ามันคงโกรธอะไรกันแน่ เพราะพูดแรงมาก
“ … ” ฉันแบะปากใส่ และไม่พูดอะไรตอกกลับไปเลย พี่แมนมันดูอึ้งๆ เพราะปกติฉันก็กัดไม่ปล่อยเหมือน เวลาพี่แมนแรงมา ฉันก็แรงกลับ แต่วันนี้ขอหนึ่งวัน เพราะจิตใจมันว้าวุ่นเหลือเกิน
“ อะนี่น้ำ ”
“ ขอบคุณค่ะ ”
“ ขอบคุณค่ะ ” สิ้นเสียงฉันอีพี่แมนมันก็ดัดเสียงแล้วพูดเลียนแบบฉัน สรุปมันเป็นไรวะ
“ พี่โอเว่นช่วยไล่เพื่อนพี่ไปหน่อยได้ไหม กวนประสาทมาก วันนี้หนูปวดหัวไม่อยากคุย ” ฉันบอกคนที่นั่งลงตรงข้ามทันที
“ วันนี้หนูปวดหัวมากเลยค่ะ หนูไม่ได้อ่อยผู้ อุ้ย! ”
ดูมันสิ มันดัดเสียงเล็กแล้วพูด กะจะว่าฉันแน่นอน มันเป็นไรมากปะเหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรเลยอะ ตามตอแยไม่เลิกเสียด้วย
“ ไอ้แมน มึงก็หยุดตอแยน้องเขาก่อนสิ ไปๆ ไปนั่งที่ของมึงเลย ” พี่โอเว่นลุกขึ้นเดินมาใกล้ฉัน แล้วผลักพี่แมนให้ถอยห่างไปไกลๆ
“ ก็นี่ไง ที่ของกู กูมาตั้งนานแล้วนะ อะไรของมึงเนี่ย มึงคิดอะไรกับไอ้ดำหรือเปล่า กูว่าแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ ”
“ เออ ตามที่มึงคิดเลย ” พี่โอเว่นยอมรับ แล้วนั่งลงแทรกกลางระหว่างฉันกับพี่แมนทันที
“ เหอะ ไอ้ดำท่องมนต์คาถาบทไหนใส่มึงเนี่ย ” ดูมันพูด น่าต่อยปากมาก
“ กูชอบเบนซ์ เบนซ์ไม่ได้เป็นคนชอบกูก่อน น้องเขาไม่ได้อ่อยกูด้วย กูจีบน้องเขาเอง ” ชัดเจนมากพี่!
“ กู…อึ้งเลยครับ มึงชอบไอ้ดำได้ไง โห คนสวยๆ ชอบมึงตั้งเยอะ มึงกลับไม่มอง ไอ้ดำมีดีอะไรวะ ” เกลียดปากพี่แมนอะ ทนไม่ไหวแล้วนะ
พรึ่บ! ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมกับถือจานและขวดน้ำ ทำให้พี่แมนกับพี่โอเว่นหันมามองทันที
“ หนูอิ่มแล้ว ขอเอาจานไปเก็บนะคะพี่โอเว่น! ” ฉันเลือกที่จะบอกพี่โอเว่นคนเดียว ทำเหมือนอีกคนไม่มีตัวตนไปเลย
?__________?
นามปากกาผกายมาส
- ผู้เขียน
